84. το μπλογκ μου

Σχεδόν πριν ένα χρόνο γεννήθηκε τούτο το μπλογκ. Είχα δει –και βλέπω- την έλλειψη λεσβιών bloggers .Ή τουλάχιστον γυναικών που μιλούν για τη λεσβιοσύνη τους. Δε μιλώ για μπλογκς που αναπαράγουν την ειδησεογραφία κι ενημερώνουν για lgbt δράσεις  ανήκοντας σε ομάδες και κοινότητες .  Μιλώ για ανένταχτες λεσβίες (τι φράση, θεέ μου..) , που ανοίγουν ένα παράθυρο  , έτσι για να φανεί , πως ο κόσμος της καθεμιάς μας είναι μοναδικός μα έχει συνάμα και πολλά κοινά, παρόμοιες έγνοιες.

Μα πού πήγαν όλες οι λεσβίες, σκεφτόμουν. Δε γράφει καμία ; Το facebook από την άλλη δεν με ενθουσίασε ποτέ.  Εξυπναδίστικες ατάκες , likes και φωτογραφίες του κατοικιδίου τους. Τα blogs ήταν η καύλα μου. Οι λέξεις. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις που ενσαρκώνονται σε κείμενο , που είτε σαν ημερολόγιο ή σαν προσωπικό τυπογραφείο ,  δίνει τη δυνατότητα να εκθέσεις το λόγο σου. Κάτι λίγες φορές και να επικοινωνήσεις ακόμη.

 Έτσι πέρασε ένας χρόνος.  Έγραψα ιστορίες , βιώματα, σκέψεις για την επικαιρότητα , κατέθεσα τον σαρκασμό, τη σκωπτική διάθεση, τον θυμό , τις ευαισθησίες μου.  Έκανα την πλάκα μου.  Έγραψα και γράφω στη γλώσσα που μιλώ στην καθημερινότητά μου χωρίς εξειδικευμένους lgbt όρους  , χωρίς ενδοιασμούς, εκπροσωπώντας τον εαυτό μου και μόνο.Και συνεχίζω έτσι.  

Όπως και να ‘χει , για σας ,που με διαβάζετε , ευχαριστώ.

Και δώρο μία συνταγή : Άγρια σπαράγγια με ρύζι. 

Μαζεύω σπαράγγια από μέρος , που δε λέω σε κανέναν και τα δένω σε ματσάκι. Φωλιάζουν μες σε βάτα πλάι σε δέντρα , συνήθως αγριελιές. Κατεβαίνοντας την πλαγιά ,κόβω λίγα μάραθα και χλωρή αλανιάρα ρίγανη. Βάζω τα σπαράγγια για 1 μέρα σε ποτήρι με νερό ίσα που να καλύπτει το τμήμα , που έκοψα. Αλλάζω στο 24ωρο 3 φορές το νερό. Έτσι γίνονται πιο τραγανά, ζουμερά και φεύγει η πικράδα .Την επομένη τα κόβω με το χέρι, εκεί που λυγάνε μόνα τους ,  τα βάζω σε ρηχή κατσαρόλα με ελάχιστο νερό (μισό ποτήρι)  να ζεματιστούν. Στο 3λεπτο τα στραγγίζω. Βάζω μετά ελαιόλαδο κι ένα κρεμμύδι ξερό τριμμένο μαζί με τα σπαράγγια. Τα γυρνάω δυο φορές να γυαλίσει το κρεμμύδι και προσθέτω μια μισογεμάτη κούπα ρύζι. Όλα αυτά με ταχύτητα. Να μην κρυώσουν. Μετά από 1 λεπτό σβήνω με μισό ποτήρι λευκό κρασί. Ανακατεύω. Όταν εξατμιστεί το αλκοόλ ,ρίχνω ζεστό νερό  (ενάμισι ποτήρι ) για να βράσει  το φαΐ με μισοσκεπασμένη κατσαρόλα.. Εγώ προσθέτω στην παραδοσιακή συνταγή κι ελάχιστο φρέσκο τζίντζερ. Στα 15 λεπτά , βάζω αλάτι , μάραθο και σβήνω τη φωτιά. Όταν τελειώσει ο βρασμός στύβω μισό λεμόνι και ρίχνω δυο τρία φυλλαράκια χλωρής ρίγανης. Πριν σερβίρω, περιχύνω με λίγο παρθένο λάδι και ρίχνω πιπέρι. 

Φαγητό ανοιξιάτικο άλφα κλάσεως και γεύσης, παρεμφερούς με γλυκύ μουνί ξεσαλωμένο ,που διεγείρει αρχέγονες αισθήσεις και διατίθεται να παρθεί μόνο από γυναίκα, παρακαλώ.

Καλή σας απόλαυση.