Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

84. το μπλογκ μου



Σχεδόν πριν ένα χρόνο γεννήθηκε τούτο το μπλογκ. Είχα δει –και βλέπω- την έλλειψη λεσβιών bloggers .Ή τουλάχιστον γυναικών που μιλούν για τη λεσβιοσύνη τους. Δε μιλώ για μπλογκς που αναπαράγουν την ειδησεογραφία κι ενημερώνουν για lgbt δράσεις  ανήκοντας σε ομάδες και κοινότητες .  Μιλώ για ανένταχτες λεσβίες (τι φράση, θεέ μου..) , που ανοίγουν ένα παράθυρο  , έτσι για να φανεί , πως ο κόσμος της καθεμιάς μας είναι μοναδικός μα έχει συνάμα και πολλά κοινά, παρόμοιες έγνοιες.

Μα πού πήγαν όλες οι λεσβίες, σκεφτόμουν. Δε γράφει καμία ; Το facebook από την άλλη δεν με ενθουσίασε ποτέ.  Εξυπναδίστικες ατάκες , likes και φωτογραφίες του κατοικιδίου τους. Τα blogs ήταν η καύλα μου. Οι λέξεις. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις που ενσαρκώνονται σε κείμενο , που είτε σαν ημερολόγιο ή σαν προσωπικό τυπογραφείο ,  δίνει τη δυνατότητα να εκθέσεις το λόγο σου. Κάτι λίγες φορές και να επικοινωνήσεις ακόμη.

 Έτσι πέρασε ένας χρόνος.  Έγραψα ιστορίες , βιώματα, σκέψεις για την επικαιρότητα , κατέθεσα τον σαρκασμό, τη σκωπτική διάθεση, τον θυμό , τις ευαισθησίες μου.  Έκανα την πλάκα μου.  Έγραψα και γράφω στη γλώσσα που μιλώ στην καθημερινότητά μου χωρίς εξειδικευμένους lgbt όρους  , χωρίς ενδοιασμούς, εκπροσωπώντας τον εαυτό μου και μόνο.Και συνεχίζω έτσι.  
Όπως και να ‘χει , για σας ,που με διαβάζετε , ευχαριστώ.



Και δώρο μία συνταγή : Άγρια σπαράγγια με ρύζι. 

Μαζεύω σπαράγγια από μέρος , που δε λέω σε κανέναν και τα δένω σε ματσάκι. Φωλιάζουν μες σε βάτα πλάι σε δέντρα , συνήθως αγριελιές. Κατεβαίνοντας την πλαγιά ,κόβω λίγα μάραθα και χλωρή αλανιάρα ρίγανη. Βάζω τα σπαράγγια για 1 μέρα σε ποτήρι με νερό ίσα που να καλύπτει το τμήμα , που έκοψα. Αλλάζω στο 24ωρο 3 φορές το νερό. Έτσι γίνονται πιο τραγανά, ζουμερά και φεύγει η πικράδα .Την επομένη τα κόβω με το χέρι, εκεί που λυγάνε μόνα τους ,  τα βάζω σε ρηχή κατσαρόλα με ελάχιστο νερό (μισό ποτήρι)  να ζεματιστούν. Στο 3λεπτο τα στραγγίζω. Βάζω μετά ελαιόλαδο κι ένα κρεμμύδι ξερό τριμμένο μαζί με τα σπαράγγια. Τα γυρνάω δυο φορές να γυαλίσει το κρεμμύδι και προσθέτω μια μισογεμάτη κούπα ρύζι. Όλα αυτά με ταχύτητα. Να μην κρυώσουν. Μετά από 1 λεπτό σβήνω με μισό ποτήρι λευκό κρασί. Ανακατεύω. Όταν εξατμιστεί το αλκοόλ ,ρίχνω ζεστό νερό  (ενάμισι ποτήρι ) για να βράσει  το φαΐ με μισοσκεπασμένη κατσαρόλα.. Εγώ προσθέτω στην παραδοσιακή συνταγή κι ελάχιστο φρέσκο τζίντζερ. Στα 15 λεπτά , βάζω αλάτι , μάραθο και σβήνω τη φωτιά. Όταν τελειώσει ο βρασμός στύβω μισό λεμόνι και ρίχνω δυο τρία φυλλαράκια χλωρής ρίγανης. Πριν σερβίρω, περιχύνω με λίγο παρθένο λάδι και ρίχνω πιπέρι. 


Φαγητό ανοιξιάτικο άλφα κλάσεως και γεύσης, παρεμφερούς με γλυκύ μουνί ξεσαλωμένο ,που διεγείρει αρχέγονες αισθήσεις και διατίθεται να παρθεί μόνο από γυναίκα, παρακαλώ.
Καλή σας απόλαυση.

11 σχόλια:

erva_cidreira είπε...

Να ευχηθώ, λοιπόν, "κουράγιο και καλή συνέχεια".

* και μην σου περάσει από το μυαλό να σταματήσεις. :-)

gay super hero είπε...

Εμείς σε ευχαριστούμε και ευχόμαστε να συνεχίσεις με τους ίδιους ρυθμούς :)

"Το facebook από την άλλη δεν με ενθουσίασε ποτέ. Εξυπναδίστικες ατάκες , likes και φωτογραφίες του κατοικιδίου τους."

Πέστα χρυσόστομη...

Ανώνυμος είπε...

Η ανάρτηση είναι επετειακή, όχι αποχαιρετιστήρια, έτσι;
Πάντως, εντυπωσιακή η ακρίβεια,σαφήνεια και γλαφυρότητά σου είτε πρόκειται για συνταγές είτε για οδηγίες αιδοιολειχίας ;)

Ανώνυμος είπε...

Δεδομένης της αγαπης σου και των γνώσεών σου για την λογοτεχνια, ισως θα ηταν καλή ιδέα να έκανες αν είχες διάθεση βεβαία, ενα αφιερωμα στην ποιήτρια Renee Vivien.
Γενικώς αξίζει να την διαβαζουμε και να την αναδεικνύουμε πιστευω...

καλή συνεχεια

Νιοβη

Unknown είπε...

Αγαπητέ Erva,
ευχαριστώ για τις ευχές και εννοείται πώς τα ίδια εύχομαι σε σένα , που τόσα χρόνια συνεχίζεις ακάματος.

Κύριε souper ήρωα,
να είστε καλά κι ευχαριστώ και για τα καλά λόγια και για τα σχόλια στο μπλογκ μου. Κι εσύ συνέχισε έτσι και συγχαρητήρια για την τελευταία σου συνέντευξη!


Κυρία Beatrice Fragonard,
όχι δεν είναι αποχαιρετιστήριο το ποστ.
Ναι , όταν πρόκειται για συνταγές και για αιδοιακού ενδιαφέροντος θέματα , επιβάλλεται η σαφήνεια και η γλαφυρότης.
Να περνάτε καλά. :)


Νιόβη ,
Η Renee Vivien είναι εξαίρετη παρουσία στη lesbian ποίηση.Παρόλο που ποιήματά της έχω διαβάσει απο αγγλική μετάφραση..
Η ζωή της ,επίσης, πιστευω, θα έπρεπε να γίνει ταινία. Αλλά δεν είναι η μοναδική λεσβία ποιήτρια, που θα άξιζε να αναδεικνύουμε. Ίσως θα πρέπει να γράψω ένα αφιέρωμα σε λεσβίες ποιήτριες , τουλάχιστον αυτές που γνωρίζω κι έχω διαβάσει.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο.

Elementstv είπε...

Ναι βρε συ μου αρέσει πολύ το blog σου και όντως χρειάζονται περισσότερες λεσβιακές φωνές. Εμένα μία αγαπημένη μου, η Πέμπτη Εποχή, το έσβησε το blog της ενώ έγραφε υπέροχα. Οπότε ακόμη και να θελήσεις κάποια στιγμή να κάνεις ένα break, μην διανοηθείς να το σβήσεις. Να τα χιλιάσεις !!! Τα posts!

Unknown είπε...

Elementstv,
σε ευχαριστώ πολύ. Άσχετο αλλά τελικώς οι λεσβίες όχι μόνον δεν γράφουν αλλά δε διαβάζουν κιόλας; Τι έγινε; Περισσότεροι άντρες με διαβάζουν μου φαίνεται.

Λοιπόν ,στο λέω κι απο δω. Κι εσυ να συνεχίσεις να γράφεις , γιατί το 'χεις. Έχω διαβάσει όλα τα ποστ σου , γιατί αναδύεις ευαισθησία και γλυκύτητα. Να είσαι καλά!

xomeritis είπε...

Ευχές για περισσότερα...

Unknown είπε...

Ευχαριστώ , κύριε Ξωμερίτη :)

ruth_less είπε...

Χρόνια πολλά λοιπόν!

Όταν άρχισα πριν αρκετά χρόνια το blog μου, αναρωτήθηκα αν θα έγραφα ανοικτά σαν λεσβία. Αποφάσισα ότι θα "έριχνα" κάποιους κώδικες αναγνώρισης γιατί προτιμούσα να με γνωρίσουν και να με συμπαθησουν πρώτα σαν γυναίκα και μετά σαν λεσβία. Ζώντας στην Κύπρο, σε ένα πιο κλειστό σύστημα, ένοιωθα ότι θα γινόταν σάλος για ένα τέτοιο άνοιγμα που θα στερούσε την ευκαιρία στον τρόπο έκφρασης μου να ακουστεί και να γίνει αντιληπτός όπως ακριβώς είχα ανάγκη τότε και ότι όλη η βαρύτητα των σχολίων θα έπεφτε στο ότι είμαι λεσβία.

Σήμερα, αρκετά χρόνια μετά, νοιώθω ότι το "πείραμα" πέτυχε. Η πλειοψηφία, πιστεύω, των αναγνωστών μου αντιλήφθηκε ότι είμαι λεσβία και με αρκετά άτομα, straight, by και les έχουμε γνωριστεί.

Χαίρομαι για το blog σου και εύχομαι να το συνεχίσεις με την ίδια αλήθεια στα γραφόμενά σου.

Unknown είπε...

Τι να πω, δεν πιστεύω πως έχω σχόλιο από σένα, που σε διαβάζω από την αρχή.
Ευχαριστώ πολύ :)
Εύχομαι να περνάς καλά και πάντα γερή και δυνατή.
(και να γράφεις κάπου κάπου)