85. αναγνώσματα

Έχοντας κάτι βδομάδες φευγάτη απ’ το νησί , διαπιστώνω πως η διάθεσή μου όλο και ανεβαίνει. Είναι κι η άνοιξη, η εποχή που με αναζωογονεί και με γεμίζει αισιοδοξία. Μα περισσότερο η απόλαυση να περπατώ στην πόλη βλέποντας γύρω νέα πρόσωπα . Είναι τόσο όμορφοι οι άγνωστοι άνθρωποι. Οι πολλοί άνθρωποι.

Η τελευταία μου εικόνα φεύγοντας , ήταν μια κυρία στο καράβι. Θα ήταν καμιά 50ριά ετών. Ντυμένη σαν Αγγλίδα προτεστάντισσα αρχών του 20ού  αιώνα. Το πληθωρικό της στήθος στέναζε κάτω απ’ το λευκό , κουμπωμένο πουκάμισο.  Διάβαζε προσηλωμένη ένα καφετί βιβλίο. Εγώ ξεφύλλιζα  βαριεστημένα το unfollow. Με ρώτησε κάποια στιγμή , αν θέλω κουλουράκι . «Υπάρχουν αναγνώσματα που δεν χορταίνεις ποτέ. Το έχετε νιώσει αυτό; Εμένα μου συμβαίνει με την αγία γραφή»,  είπε κι απόρησα που χαμογέλασε , γιατί δεν ταίριαζε με το όλον look . Το να χαμογελά... Μασουλώντας  μουρμούρισα ένα «ναι» κι όταν άρχισε να ψήνεται για τα καλά ο προσηλυτισμός,  τα μάζεψα και πήγα να πλαγιάσω στην άλλη άκρη του σαλονιού.

 Έφτασα σπίτι  αργά το βράδυ. Βόλεψα τα πράγματά μου πρόχειρα και παράγγειλα απ’ έξω για φαγητό. Έβαλα ένα ποτήρι κρασί και πήγα στη βιβλιοθήκη. Μου ‘λειψαν τα βιβλία μου.. Πήρα έναν τόμο,  άνοιξα τυχαία μια σελίδα κι άρχισα να διαβάζω. Οι λέξεις έμοιαζαν να ρέουν σαν μέλι ανθέων φτιαγμένο από μέλισσες τρελές. Χαμογέλασα με ικανοποίηση. Είχε δίκιο η προτεστάντισσα του καραβιού: Υπάρχουν αναγνώσματα που δεν χορταίνεις ποτέ. 

Εις το βάθος του θαλαμίσκου , μία γυναίκα έως 30 ή 35 ετών έκαμνε μαλακίαν. Στηρίζουσα την ράχην της εις το ξύλινον τοίχωμα , εκράτει εις την αριστεράν της χείρα την φούσταν της και τα εσωφόριά της υψωμένα , και κάμπτουσα ολίγον τα γόνατά της , εκίνει γοργά και με μεγάλην δεξιοτεχνίαν τα δάχτυλα της άλλης της χειρός εις το αιδοίον της.

Με τα μάτια της εστραμμένα προς τα επάνω, με έκφρασιν απεριγράπτου αισθησιακής εξάρσεως εις το πρόσωπόν της , η λάγνος γυνή επετάχυνε τον ρυθμόν της αυνανιστικής τρίψεως, καταπλακώνουσα με τον μεσαίον της δάχτυλον την εξωγκωμένην κλειτορίδαν της , έστρεφε , ως εν απογνώσει , δεξιά και αριστερά την κεφαλήν της , έκαμνε ζωηράς κινήσεις εκ των άνω προς τα κάτω και τανάπαλιν , ετίνασσε σπασμωδικώς προς τα έξω το τελείως ανοικτόν από την καύλαν μουνί της , ωσάν να ήθελε να βοηθήσει την χείραν της εις την πρόκλησιν του οργασμού, και το αιδοίον της εις την έκθλιψιν του χυμού του, ενώ από το ανοικτόν της στόμα , εξήρχοντο, ακαταπαύστως ,  γόοι περιπαθείς και στεναγμοί ηδονής.

Εντός ολίγου, η αυνανιζομένη γυνή, σειομένη τώρα φρενιτιωδώς επί των κεκαμμένων ποδών της , και μη δυναμένη πλέον να περιορίση παρά ελάχιστα την ηχηρότητα των ηδονικών αναφωνήσεών της ,μολονότι διέτρεχε τον κίνδυνον να ακουσθεί και εις τους διαδρόμους , η λάγνος γυνή σφαδάζουσα τρομακτικά και με τα μάτια της πεταγμένα έξω από τας κόγχας των , εφώναζε :  "Ωωω! …..Άααα!...Χύνω!....Ειρήνη!.....Χύνω για σένα!......Ειρήνη!.....Χύυυυυνω!...."

Η λάγνος γυνή ευρίσκεται τώρα εις το απόγαιον του οργασμού , εις το ζενίθ της ηδονής , και η ερωτική της κρέμα, έρρεε,  ουχί δι’ έναν άνδρα, αλλά δια μίαν χαριτωμένην παίδα , δια ένα πλάσμα του ιδικού της φύλου. 

( Απόσπασμα από ένα έργο που εγώ θα το ονόμαζα «Η κιβωτός της αθωότητας». Από τον α΄ τόμο του έργου «Ο Μέγας Ανατολικός» του Εμπειρίκου)

84. το μπλογκ μου

Σχεδόν πριν ένα χρόνο γεννήθηκε τούτο το μπλογκ. Είχα δει –και βλέπω- την έλλειψη λεσβιών bloggers .Ή τουλάχιστον γυναικών που μιλούν για τη λεσβιοσύνη τους. Δε μιλώ για μπλογκς που αναπαράγουν την ειδησεογραφία κι ενημερώνουν για lgbt δράσεις  ανήκοντας σε ομάδες και κοινότητες .  Μιλώ για ανένταχτες λεσβίες (τι φράση, θεέ μου..) , που ανοίγουν ένα παράθυρο  , έτσι για να φανεί , πως ο κόσμος της καθεμιάς μας είναι μοναδικός μα έχει συνάμα και πολλά κοινά, παρόμοιες έγνοιες.

Μα πού πήγαν όλες οι λεσβίες, σκεφτόμουν. Δε γράφει καμία ; Το facebook από την άλλη δεν με ενθουσίασε ποτέ.  Εξυπναδίστικες ατάκες , likes και φωτογραφίες του κατοικιδίου τους. Τα blogs ήταν η καύλα μου. Οι λέξεις. Τα συναισθήματα και οι σκέψεις που ενσαρκώνονται σε κείμενο , που είτε σαν ημερολόγιο ή σαν προσωπικό τυπογραφείο ,  δίνει τη δυνατότητα να εκθέσεις το λόγο σου. Κάτι λίγες φορές και να επικοινωνήσεις ακόμη.

 Έτσι πέρασε ένας χρόνος.  Έγραψα ιστορίες , βιώματα, σκέψεις για την επικαιρότητα , κατέθεσα τον σαρκασμό, τη σκωπτική διάθεση, τον θυμό , τις ευαισθησίες μου.  Έκανα την πλάκα μου.  Έγραψα και γράφω στη γλώσσα που μιλώ στην καθημερινότητά μου χωρίς εξειδικευμένους lgbt όρους  , χωρίς ενδοιασμούς, εκπροσωπώντας τον εαυτό μου και μόνο.Και συνεχίζω έτσι.  

Όπως και να ‘χει , για σας ,που με διαβάζετε , ευχαριστώ.

Και δώρο μία συνταγή : Άγρια σπαράγγια με ρύζι. 

Μαζεύω σπαράγγια από μέρος , που δε λέω σε κανέναν και τα δένω σε ματσάκι. Φωλιάζουν μες σε βάτα πλάι σε δέντρα , συνήθως αγριελιές. Κατεβαίνοντας την πλαγιά ,κόβω λίγα μάραθα και χλωρή αλανιάρα ρίγανη. Βάζω τα σπαράγγια για 1 μέρα σε ποτήρι με νερό ίσα που να καλύπτει το τμήμα , που έκοψα. Αλλάζω στο 24ωρο 3 φορές το νερό. Έτσι γίνονται πιο τραγανά, ζουμερά και φεύγει η πικράδα .Την επομένη τα κόβω με το χέρι, εκεί που λυγάνε μόνα τους ,  τα βάζω σε ρηχή κατσαρόλα με ελάχιστο νερό (μισό ποτήρι)  να ζεματιστούν. Στο 3λεπτο τα στραγγίζω. Βάζω μετά ελαιόλαδο κι ένα κρεμμύδι ξερό τριμμένο μαζί με τα σπαράγγια. Τα γυρνάω δυο φορές να γυαλίσει το κρεμμύδι και προσθέτω μια μισογεμάτη κούπα ρύζι. Όλα αυτά με ταχύτητα. Να μην κρυώσουν. Μετά από 1 λεπτό σβήνω με μισό ποτήρι λευκό κρασί. Ανακατεύω. Όταν εξατμιστεί το αλκοόλ ,ρίχνω ζεστό νερό  (ενάμισι ποτήρι ) για να βράσει  το φαΐ με μισοσκεπασμένη κατσαρόλα.. Εγώ προσθέτω στην παραδοσιακή συνταγή κι ελάχιστο φρέσκο τζίντζερ. Στα 15 λεπτά , βάζω αλάτι , μάραθο και σβήνω τη φωτιά. Όταν τελειώσει ο βρασμός στύβω μισό λεμόνι και ρίχνω δυο τρία φυλλαράκια χλωρής ρίγανης. Πριν σερβίρω, περιχύνω με λίγο παρθένο λάδι και ρίχνω πιπέρι. 

Φαγητό ανοιξιάτικο άλφα κλάσεως και γεύσης, παρεμφερούς με γλυκύ μουνί ξεσαλωμένο ,που διεγείρει αρχέγονες αισθήσεις και διατίθεται να παρθεί μόνο από γυναίκα, παρακαλώ.

Καλή σας απόλαυση.

83.Το γλειφομούνι-μέρος β'

Συνεχίζω τη διαφώτισή σου, αγαπητή πρωτάρα λεσβία, με το β’ μέρος περί της γλειφομουνίου τέχνης ,στο οποίο περιλαμβάνονται εικόνες με διανύσματα για καλύτερη κατανόηση.

Καταρχάς  , χωρίζω τις ερωτογενείς ζώνες του αιδοίου σε δυο περιοχές: Τη μεγάλη και τη μικρή ή hot .Τα πρώτα σημεία γλωσσικής περιποίησης αφορούν στη μεγάλη περιοχή . Δεν χτυπάς πέναλτυ. Γλείφεις! Αρχίζεις με τα μεγάλα χείλη γλείφοντας τρυφερά κατά μήκος καθώς και το σημείο ανάμεσα στο αιδοίο και το κωλαράκι . Ρουφάς  έπειτα απαλά τα μαγουλάκια του πισινού της. Είναι  must  : Τα περίφημα γλυκάδια . (Φίλος μου gay που δηλώνει fun της εν λόγω περιοχής, το ονομάζει «γλειφοκώλι»)  Αργά,  με σταθερές πινελιές χαϊδεύεις με τη γλώσσα τον σάρκινο καμβά παρατηρώντας την κλειτορίδα που διογκώνεται (εικόνα 1) 

Κατόπιν εστιάζεις μόνο στα μεγάλα χείλη . Εδώ η γλώσσα σου επιταχύνει ρυθμούς και σκληραίνει . Φροντίζεις παράλληλα να χαϊδεύεις τα μπουτάκια και τον πισινούλη στον οποίο βάζοντας ένα δαχτυλάκι, θα χάριζες περίσσια απόλαυση. Φρόντισε να νιώθει τη ζεστή σου ανάσα στο άνοιγμα των μεγάλων χειλιών (εικόνα 2) 

Και μπαίνεις τώρα στην hot περιοχή . Σκληραίνοντας τη γλώσσα ,γλείφεις πιέζοντας την κλειτορίδα. Εν συνεχεία βάζεις τη γλώσσα στο άνοιγμα του κόλπου, όσο πιο βαθιά μπορείς. Βγάζοντας τη γλώσσα ρουφάς τα μικρά χείλη. Το κάνεις αυτό διαδοχικά και γρήγορα για πολλή ώρα. Δεν αμελείς να συνεχίζεις με το δάχτυλο στο κωλαράκι εφόσον η γλειφόμενη δείχνει θετική κι ανοιχτόμυαλη. Λογικά τώρα θα σπαρταράει από ηδονή. (εικόνες 3-4)

Και πάμε στο σημείο τζιζ (καμία σχέση με το G ) . Με τα χείλια σου αγκαλιάζεις την κλειτορίδα  , που θα έχει διπλασιαστεί σε μέγεθος και με τη γλώσσα σου την πιέζεις. Με προσοχή , γιατί αν πιέσεις δυνατά πονάει.  Ρουφάς και γλείφεις ακούραστα το πολύτιμο μαργαριτάρι ώσπου να δεις το μουνάκι της να ξεσπά χύνοντας το νέκταρ του. Δε σταματάς μέχρι να ακούσεις να φωνάζει δυνατά. Κλείνεις το έργο τέχνης με μια χρυσή πινελιά γλείφοντας όλο το ροζ μουνί της και πίνοντας τους θεϊκούς χυμούς του. (εικόνα 5)  

Επίλογος

Ο  Φρόϋντ έλεγε πως η θάλασσα συμβολίζει τον γυναικείο κόλπο. Αν εξ απαλών ονύχων λάτρευες βουτιές , γεύση αλμύρας και χάδια των κυμάτων, μάθε πως το γλειφομούνι είναι ο δαρβινισμός της λεσβιακής σου εξέλιξης, κοπελιά . Θα σου συμβεί ως φυσική επιλογή. Ακολουθώντας το παρόν χρηστικό πόνημα ,θα απαλλαγείς από αστοχίες και η τελική δήλωση της ερωτικής σου συντρόφου , θα είναι καταλυτική: « the best ever γλειφομούνι , baby!»

 Στην πορεία θα δεις πως μουνί με μουνί  διαφέρει και μετά από Χ εμπειρίες θα διαμορφώσεις προτιμήσεις . Αν κάποιο δεν πληροί τις αισθητικές σου επιλογές , μην τρως φιλέτο που μοιάζει καμένο. Αν όμως και μόνο στη θέα του, ενεργοποιούνται οι σιελογόνοι αδένες σου , βουρ στο ψαχνό! Φυσικά θα πειραματιστείς πολλάκις , καταγράφοντας ,  τι τρελαίνει τις συντρόφους σου και θα δοκιμάσεις νέες «γωνίες γλείψεως» διαμορφώνοντας ελεύθερα το  προσωπικό  σου στυλ γλειφούσης.

Καλά γλειφομούνια,  κορούδες !

 ( Υστερόγραφο : Για μετά συνίσταται ένα λιμοντσέλο)

82.τα γνωστά..

Απολογισμός της χτεσινής Πασχαλιάς:  Γλυκιά λιακάδα και πρωινό με τσουρέκι και καφέ στη βεράντα με τα πανσεδάκια και τους φρεσκοφυτεμένους βασιλικούς.  Ήξερα μόνο δύο από τα έξι άτομα, που μαζευτήκαμε στο σπίτι της φίλης. Κοζάνη, Θεσσαλονίκη, Μπραχάμι, Βόλος, Θήβα, Κηφισιά. Η μισή Ελλάδα γύρω από ένα τραπέζι. 

Από τις 12μιση το πρόγραμμα άρχισε με τσίπουρο, τσάμικα ,συρτά, αυγοσαλάτα, τυριά και συκωτάκια στη σχάρα . Η χορτοφάγος μας τίμησε τα μανιτάρια και τα ψητά λαχανικά. Μετά περάσαμε στο κρασί με λαϊκά ,ζεϊμπέκικα και ψητά. Κλείσαμε λίγο μετά τα μεσάνυχτα με ουίσκι , σόδες ,red hot chili peppers ,Queen και προφιτερόλ. 

Ένα  12ωρο πίνοντας και δε νιώθω την παραμικρή ζάλη.  Τελικά με καλή παρέα ,δεν πειράζει το αλκοόλ.  Κραιπάλη, από τις ωραίες . Μια παρέα εφτά ατόμων, σχεδόν ξένοι μεταξύ μας,  με διάθεση για γλέντι μακριά από τις συνήθεις, σχεδόν υποχρεωτικές,  οικογενειακές μαζώξεις , βάλαμε από ένα 20ρικο, δεν είχαμε κι άλλα, μια ψησταριά στην ταράτσα , ένα λαπτοπ , 2 ηχεία, ένα τραπέζι και περάσαμε υπέροχα τρώγοντας  επιτόπου τις λιχουδιές που ψήναμε, πίνοντας ένα σκασμό ξίδια, μιλώντας , τραγουδώντας ,χορεύοντας. 

Μπήκα πριν λίγο να ενημερωθώ , για το τι γίνεται στον κόσμο. Τα γνωστά στην Ελλάδα και τον κόσμο. Είδα το συμβάν με τη φωτογραφία του  Αύγουστου Κορτώ που κατέβασε το facebook. Οκ, κατάφεραν να τη δει όλη η Ελλάδα  και να γίνει και θέμα η ομοφοβία μας.
Είδα και το σποτάκι της Χίλαρυ Κλιντον , που ανακοινώνει πως είναι έτοιμη για την προεδρία . Ανάμεσα στους ανθρώπους , που ανακοινώνουν πως ετοιμάζονται για κάτι νέο στη ζωή τους ,ένα gay ζευγάρι , που λέει πως ετοιμάζεται να παντρευτεί το καλοκαίρι και στο τελικό μοντάζ  εικόνων δείχνει κι ένα ζευγάρι λεσβιών. 
Τα γνωστά στην Ελλάδα και τον κόσμο..

81. Πάσχα

"Παπά, αν έρθει μια μελαχρινή
να την ξομολογήσεις
κοντούλα, αφράτη, με γλυκιά φωνή, πρόσεξε, μην τυχόν και την αφήσεις να μεταλάβει η αμαρτωλή! Δε νήστεψε μια μέρα το φιλί!"

                              Γ.Δροσίνης 

Με περηφάνια και χαμόγελο , γιατί η άνοιξη μάς καλεί ,γιατί είμαστε όμορφες κι όμορφοι κι η φύση μας είναι αγνή . Γιατί η «αμαρτωλή» ζωή μας , όπως τη μολογούν οι ανορθόγραφοι κανόνες τους, αν ήταν αλλιώτικη και σύμφωνη με τα δικά τους πρέποντα ,θα ήταν ύβρις απέναντι στην αρμονία του σύμπαντος.

Με περηφάνια και χαμόγελο , με κατάνυξη και ακροτελεύτια χαρά , που οι αθώοι θα δικαιωθούν στο τέλος , γιατί δε γύρεψαν παρά αποδοχή κι αγάπη , γιατί είναι σπάνιοι σαν το ουράνιο τόξο και δεν έχουν να απολογηθούν παρά για μία μόνο αμαρτία :Αυτή ,της σιωπής τους , απέναντι στους υποκριτές , που τους γεννούν και τους δικάζουν σαν τον αναστηθέντα αμνό , που τη νίκη του επί του σκότους  θα γιορτάζουν αύριο.

Με περηφάνια και χαμόγελο ,να γιορτάσεις και να χαρίσεις ευχές δυνατά μέχρι να  ξεκουφάνεις τους Φαρισαίους , εσύ που μπορεί να νομίζεις πως δεν έχουν αξία οι γιορτές , αφού είναι για κείνους που έχουν οικογένεια . Η οικογένειά σου είναι ο κόσμος μας και σπίτι σου η γη ολόκληρη κι εσύ είσαι μοναδική , είσαι μοναδικός , γιατί δεν δείχνεις ασέβεια κι αδιαφορία απέναντι στη φύση σου.

Με περηφάνια και χαμόγελο ,με την προσδοκία όλες κι όλοι οι άσωτοι κι αμαρτωλοί, οι απόκληροι και μόνοι, οι όμορφοι αυτού του κόσμου , οι αμόλυντοι του μίσους, της υπεροχής, της τάξης και της κανονικότητας ,να έχουν απέναντί τους μάτια φωτεινά,  καρδιές ζεστές , ποτήρι να τσουγκρίσουν ,  πιάτο να μοιραστούν, ευχή να δώσουν και να πάρουν.

Καλή Ανάσταση!

80. ήθη κι έθιμα

Έβλεπα φωτογραφίες από το Πάσχα μιας γνωστής στην Αμερική. Είναι τρελοί αυτοί οι Δυτικοί ! Βάφουν αυγά αλλά δεν τα μοστράρουν στην πιατέλα , για να τα τσουγκρίσουν. Τα κρύβουν στους κήπους και τα κυλάνε στην εξοχή.

Τα αυγά , σύμβολο γονιμότητας , συνδέονται με την άνοιξη και την αναγέννηση της φύσης και υπήρχαν ως σύμβολο χιλιάδες χρόνια πριν το Χριστιανισμό. Σύμφωνα με την παράδοση, στη Γερμανία, Αγγλία, Αμερική, ένα λαγουδάκι φέρνει πολύχρωμα αυγά  στα  παιδιά. Το Πάσχα λοιπόν οι γονείς κρύβουν τα βαμμένα  αυγά στις αυλές τους και τα μικρά παιδιά ψάχνουν να  βρουν, πού τα έκρυψε το λαγουδάκι. Κάθε λαός και τα έθιμά του. 

 

Ένα έθιμο ακόμη είναι το κύλισμα του αυγού έξω στο γρασίδι (Easter egg roll). Φέτος ο Λευκός Οίκος  ανάμεσα στις  χιλιάδες οικογένειες με παιδάκια ,που κάλεσε να κυλήσουν τα αυγά τους ήταν πολλά ομόφυλα ζευγάρια με παιδιά. Κι ο Λευκός Οίκος το πρόβαλε ως γεγονός .Πολλές Gay και lesbian οικογένειες συμμετείχαν στη γιορτή. Ο Πρόεδρος Ομπάμα ευχήθηκε,  έπαιξε με τα παιδιά και η γυναίκα του τραγούδησε. 

Σε μας ,τους «φυσιολογικούς»  ορθόδοξους ,τα έθιμα είναι γνωστά . Οι πολιτικοί πάνε σε  στρατόπεδα να ευχηθούν. Οι φαντάροι ψήνουν δεκάδες αρνιά στη σειρά. Το θυμάμαι από μικρή. Λες κι είμαστε σε εμπόλεμο κατάσταση ή λες κι άλλες χώρες δεν έχουν έφεδρους ένστολους.

Λες κι ο πρωθυπουργός – ο νέος κι αριστερός πρωθυπουργός- δεν θα μπορούσε να πάρει τη γυναίκα του και τα παιδιά του και να πάει σε ένα ορφανοτροφείο ή σε ένα ίδρυμα αγωγής ανηλίκων ή σε ένα ΚΕΘΕΑ ή σε μια οικογένεια μεταναστών ή γιατί όχι…σε μια οικογένεια από αυτές , που δεν υπάρχουν επίσημα στη χώρα μας.

Σε μια οικογένεια , που οι γονείς  των παιδιών είναι ομόφυλο ζευγάρι…

Έτσι , για να βουλώσουν τα στόματα του κακού, που επηρεάζει πολύ κόσμο. Γιατί το κακό στη χώρα μας είναι επισημοποιημένο κι έχει εξουσίες. Φοράει ράσα , εκφοβίζει, προσβάλλει και ραντίζει με δηλητήριο τις ψυχές των πιστών του , που αποζητούν ειρήνη, ομόνοια  κι αγάπη. Όλα όσα πρέσβευε Εκείνος, στου οποίου το όνομα μιλάνε...

79. Η τορπίλη..

...η ομοφυλοφιλία είναι το πιο σιχαμερό και ακάθαρτο αμάρτημα και αποτελεί μεγάλη ασέβεια προς τον Θεό...
Η δημόσια προβολή της ομοφυλοφιλίας, εκτός του ότι προσβάλλει την δημόσια αιδώ και την θρησκευτική μας συνείδηση, στέλνει προς τους νέους μηνύματα ανώμαλης σεξουαλικής συμπεριφοράς και αποτελεί τορπίλλη στα θεμέλια της ελληνικής οικογένειας και της κοινωνίας με το οξύ δημογραφικό πρόβλημα, αλλά και αιτία ψυχοπαθολογικών διαταραχών στα παιδιά, που θα ανατραφούν από ομοφυλοφιλικά ζεύγη, όπως επιδιώκεται…

        Πειραιώς Σεραφείμ, παραμονές Πάσχα 2015

78. Το γλειφομούνι- μέρος α΄

Είσαι λεσβία, πρωτάρα και θες να ανοίξεις τα ματάκια σου; Δηλαδή να τα «βγάλεις» με κάποια θέλεις ,αλλά έχεις απορίες . Διαβάζεις άρθρα σχετικά με τον τίτλο. Τι διαπιστώνεις; Όλα γράφτηκαν από straight άντρες κατόπιν google translation ξένων  περιοδικών.  Ως ερασιτέχνις λοιπόν, δράττομαι της ευκαιρίας να χύσω για σένα άπλετο φως , αλλά και για να υπάρχει στο διαδίκτυο μια λεσβιακή οπτική. (Σημείωση: ερασιτέχνις σημαίνει αγαπώ κάτι, το κατέχω αλλά δεν αποτελεί  κύρια ιδιότητά μου.) 

Εισαγωγή

Η αιδοιολειχία-αιδοιολειξία στην επίσημη ορολογία ή γλειφομούνι στην απλή δημοτική, δεν είναι απλά ένα σρλουπ σρλουπ. Είναι τέχνη , που απαιτεί δεξιότητες και γνώσεις. Κι όπως κάθε τέχνη , προϋποθέτει αγάπη για το αντικείμενο και πολλή δουλειά.

 Το ηθικό μέρος.

 Το γλειφομούνι, κοπέλα μου, δεν πετυχαίνει, αν δεν το θες κι αν δεν τη θέλεις πολύ την άλλη. Δεν είσαι η straight που παίρνει πίπες, αγγαρεία . Πρέπει να τρελαίνεσαι για κείνη και κατ’ επέκτασιν για το μουνί της! Το πιάσαμε αυτό; Πάμε παρακάτω.

Περιβαλλοντική αγωγή

Παρατήρησε το αιδοιακό οικοσύστημα. Το καυλωμένο μουνί είναι ένας τροπικός υδροβιότοπος. Η υγρασία είναι βασικός παράγων . Αν διακρίνεις ξηρότητα, σημαίνει πως η άλλη διστάζει ακόμη και θέλει περισσότερα χαδάκια και γλυκόλογα ,για να ξεαγχωθεί και να καυλώσει περισσότερο.

 

Τα  Θεωρητικά σε 7 σημεία

Το πρώτο που πρέπει να θυμάσαι , είναι πως αναπνέουμε με το στόμα. Ποτέ με τη μύτη. Δοκίμασε και θα δεις γιατί.  Κάνε πρόβες γλείφοντας την παλάμη σου. Η αναπνοή είναι βασική. Προσπάθησε να την κρατάς 5-6 δευτερόλεπτα και μετά να ανασαίνεις γρήγορα καθώς γλείφεις. Ο πυκνός, ζεστός αέρας στο μουνί της ανεβάζει τα επίπεδα καύλας.

Δεύτερον, μην ξεκινάς από την κλειτορίδα. Είναι λάθος. Η κλειτορίδα έχει διπλάσιους νευρώνες από την κεφαλή του πέους και γι’ αυτό οι γυναίκες νιώθουν δεκάδες οργασμούς σε ελάχιστη ώρα. Είναι το μοναδικό σημείο στο ανθρώπινο σώμα , σχεδιασμένο αποκλειστικά για τη σεξουαλική απόλαυση. Είναι το καλό κομμάτι δηλαδή. Το καλό λοιπόν το αφήνουμε για μετά, οκ;

Τρίτο , μην εστιάζεις στο «κυρίως μουνί». Απλά δεν υπάρχει. Υφίσταται μόνο στο μυαλό straight αντρών, που στοχεύουν στη διείσδυση. Ο κόλπος όμως είναι ένα μόνο μέρος του μουνιού και η διείσδυση δεν οδηγεί απαραίτητα στην κορύφωση . Στη διαδικασία της αιδοιολειξίας- τι μορφωμένη που είμαι- θα βλέπεις το μουνί ως σύνολο, που κάθε μέρος του , κόλπος, έσω-έξω χείλια , κλειτορίδα , απαιτούν ειδικό γλωσσικό χειρισμό και θα δουλεύεις εναλλάξ με τα διάφορα σημεία .

Τέταρτον να θυμάσαι ,ότι η κοπέλα σου ξέρει, με ποιο τρόπο της αρέσει να τη γλείφουν. Οι γυναίκες δεν κάνουμε ηλίθιες ερωτήσεις όπως «σου άρεσε;» ή «τελείωσες;» Να ακούς το σώμα της. Να παρατηρείς ,πώς αντιδρά , πότε χαλαρώνει, πότε αναστενάζει ,πότε σφίγγεται και να ενδίδεις γλωσσικά σε ό,τι προτιμά περισσότερο.

Πέμπτον ,ξέχνα την πάλη των τάξεων και τα στερεότυπα ρόλων περί μάστερ και σκλάβας. Η διαδικασία του γλειφομουνίου είναι επαναστατική τελετουργία, όπου και οι δύο είναι προλετάριες, που παίρνουν και δίνουν ταυτοχρόνως.

Έκτον , να ξέρεις πως οι γυναικείοι οργασμοί (πάντα πληθυντικός) είναι πρωτίστως εγκεφαλικοί . Εκείνη που γουστάρει γυναίκες και μόνο που βλέπει μια γυναίκα ανάμεσα στα πόδια της , βιώνει πολλαπλή διέγερση. Αν φυσικά η γλείφουσα περιποιείται ικανοποιητικά το αιδοίο της γλειφομένης, οι οργασμοί είναι επικοί και μνημειώδεις.

Πάμε στο έβδομο για να σώνει η θεωρία. Ξέχνα τον αντρικό μύθο περί ανοργασμικών γυναικών. Απλώς δε βρέθηκε η κατάλληλη ! Έρευνα με δείγμα χιλιάδων γυναικών έδειξε πως ο οργασμός συμβαίνει σε συχνότητα στις heterosexual women 61.6%, lesbian women 74.7%, bisexual women 58.0% .  

Και καταλήγει: Lesbian women had a significantly higher probability of orgasm than did either heterosexual or bisexual women. Τι δεν καταλαβαίνεις, να στο μεταφράσω;

(στο προσεχές μέλλον η συνέχεια για τα πρακτικά)

77. γυμνό

Δεν είχα πάει στη δουλειά για δυο μέρες λόγω ίωσης και βάλθηκα επί ώρες να διαβάζω αφιερώματα για Έλληνες ζωγράφους, όχι πολύ γνωστούς, τουλάχιστον σε μένα. Κοίταζα πώς αποτύπωνε η Νέλλη Ανδρικοπούλου τα κορμιά γυναικών , τις φόρμες τους, τις κινήσεις, τα χρώματα και μου θύμισαν βυζαντινή τέχνη ίσως και λίγο Θεόφιλο. Μετά κοίταζα έργα του Θέμη Κελέκη και του Αντώνη Γιάγκου που ζωγραφίζουν με σπάτουλα, μια πολύ ενδιαφέρουσα τεχνική.

Και μετά …ε, δεν ξέρω πώς μου ‘ρθε αλλά πήρα ένα μολύβι και χαρτί  και την έκανα την απόπειρα. Είπα να μην επαναλάβω τη θεματική «βαρκούλες , χαρταετοί ,σπιτάκια με ήλιους χαμογελαστούς», που ζωγράφιζα στο δημοτικό. Κοτζάμ λεσβία είμαι τώρα. Έφτιαξα λοιπόν γυμνό!

Δεν τις διδάχτηκα τις τέχνες μα τις αγαπάω, γιατί μιλάνε στην ψυχή μου . Μας πήγαιναν εκδρομές ,θυμάμαι ,κι έψαχναν οι δάσκαλοι να με βρουν , γιατί ξεχνιόμουν μπροστά σε αγγεία ή αγάλματα και φανταζόμουν , πώς θα ήταν η εποχή τους. Από την άλλη, από μικρή γαργαλούσα κάποιες τέχνες. Έγραφα στίχους , διηγήματα κι όταν βρισκόμουν στη φύση , σκάλιζα πέτρες και ξύλα …Ε ,τώρα ήρθε η σειρά της ζωγραφικής.

Όχι , δε ζωγραφίζω.  Προχτές μόνο με έπιασε μαζί με τη γαστρεντερίτιδα με 39 πυρετό , παρακαλώ. Οκ , ξέρω πως δεν το ‘χω αλλά για πρώτη προσπάθεια είμαι επιεικής με την αφεντιά μου . Έχει τίτλο female nude 1 και ως μοντέλο χρησιμοποίησα τη φωτογραφία ενός μοντέλου! Το έφτιαξα σε μισή ώρα και σας το αφιερώνω. Πού αλλού να το έδειχνα;

Αν με ξαναπιάσει η «έμπνευση» -παρεμπιπτόντως γαστρεντερίτιδα δεν παθαίνω συχνά-  θα φτιάξω κι άλλο. Θα έχει τον πρωτότυπο τίτλο female nude 2 ! Υπολογίζω, αν συνεχίσω,  κάπου στο female nude  14 με 15 θα πετύχω την  κλειτορίδα και τα χείλια (όχι εκείνα καλέ,του στόματος εννοώ), που τα έκανα χάλια. 

76. just a love story

«Το πνεύμα της αλήθειας»

Κούρνιασε στην είσοδο μιας πολυκατοικίας, για να μην τη δουν. Όταν  διέκρινε καθαρά τις ανθρώπινες φιγούρες στο απέναντι κατώφλι ,ακούμπησε πίσω στον τοίχο νιώθοντας τα πόδια της αδύναμα. Ο αέρας στο στήθος της έκαιγε και το στόμα της γέμισε χολή . Με όση δύναμη της απέμεινε, η Φανή πίεσε το κορμί της να κινηθεί προς τα μπρος κι άρχισε αργά να απομακρύνεται κλαίγοντας.

Σκούπιζε τα μάτια με ανάστροφες παλάμες όχι τόσο για να στεγνώσει τα δάκρυα, όσο για να σβήσει την εικόνα που μόλις είδε. Την εικόνα της Άννας αποτυπωμένη με έναν τρόπο που μόνον ο διάβολος θα σκεφτόταν να συνταιριάξει, για να επιβεβαιώσει  απλά τους φόβους της. Είδε τα πετράδια του κοσμήματος στο χέρι της να έχουν αποκτήσει ένα μελανό χρώμα, όμοιο με χειμωνιάτικο ουρανό την ώρα του δειλινού και συνέχισε να βαδίζει  πιο γρήγορα δίχως προορισμό.

Κάποια στιγμή θέριεψε η ανάγκη της να δει τη θάλασσα. Περπάτησε για ώρα ως το Φλοίσβο. Την παραξένεψε το καθαρό νερό. Το θυμόταν πιο θολό. Έγραψε : «Βλέποντάς σε με τον άντρα σου και το παιδί σας θυμήθηκα μια νεκρή ποιήτρια.“The advantage of love at first sight is that delays a second sight”. Λάτρεψα  το ψέμα σου ,μα  ήθελα να διαρκέσει περισσότερο». Έστειλε το μήνυμα στην Άννα κι ύστερα πέταξε το κινητό μακριά  μες στη θάλασσα φωνάζοντας σαν τρελή το όνομά της.

Έμεινε για τρεις μέρες στην Αθήνα. Περιπλανήθηκε αχόρταγα σε πολύβουα στέκια έχοντας πολύ καιρό να το κάνει αυτό. Από τότε που παραιτήθηκε από την εταιρεία κι επέλεξε τη γοητεία της αβεβαιότητας. Περάσανε έξι χρόνια από κείνη την απόφαση. Διάλεξε να ζήσει στο μικρό νησί, γιατί τα τοπία και οι άνθρωποί του αγκάλιασαν ολόθερμα την ψυχή της. Ζούσε πουλώντας κοσμήματα για τους τουρίστες . Τους χειμώνες σχεδίαζε κι έφτιαχνε νέες δημιουργίες ,διάβαζε κι αν πήγαινε καλά η δουλίτσα του καλοκαιριού , ταξίδευε σε πόλεις της Ευρώπης. Έτσι προτιμούσε τη ζωή της ,λιτή και σε απόσταση απ’ τους φρενήρεις ρυθμούς της πόλης.

Σύντομα η Φανή νοστάλγησε τα πορφυρά ηλιοβασιλέματα και τον γαλανό ουρανό του νησιού . Της έλειψαν οι ηχηρές καλημέρες , οι μυρωδιές της μέντας και του γιασεμιού στον κήπο της. Κινώντας για τον Πειραιά σκέφτηκε, πως κάτι φορές η αγάπη είναι  σαν ποίημα  ανολοκλήρωτο , που οι δημιουργοί αναγκάζονται να το εγκαταλείψουν , μη έχοντας πια να δώσουν τίποτα άλλο αλλά μη βρίσκοντας κιόλας ύλη για να καταθέσουν την ψυχή τους. Πού βρίσκονται άραγε οι ποιητές σαν τους στερούν μελάνι και χαρτί ; Πού αποθέτουν τον λόγο της ύπαρξής τους; Μετάνιωσε για το μήνυμα που έστειλε στην Άννα και βεβαιώθηκε πως δεν έπρεπε να της έχει γράψει τίποτα. 

                                                                                 

(τρεις μέρες πριν)

Ανασαίνοντας βαθιά η Φανή κοίταζε τη θάλασσα σφίγγοντας τα χείλη και τις χούφτες της μέσα στη ζακέτα . Το χαρωπό τραγούδι κι η νεανική παρέα ,που λικνιζόταν δίπλα της στο ρυθμό του, έμοιαζαν εικόνες παράταιρες κι αφόρητα εκνευριστικές. Το σώμα του λευκού καραβιού ολοένα και μεγάλωνε ζυγώνοντας στο λιμανάκι του νησιού . Ξέκοψε  απ’ το πλήθος των θερινών αναχωρητών κι  απόμεινε να περιμένει ακίνητη αφήνοντας τον φθινοπωρινό αέρα ,να ξεθυμαίνει πάνω στα ξανθά μαλλιά της.

Κοίταξε πίσω . Στη χάση του Σεπτέμβρη το νησί βαφόταν με αδρές μαβιές πινελιές, σα να οσμιζόταν την επερχόμενη απομόνωση. Περιδιαβαίνοντας νοερά στα σοκάκια της Χώρας, με τις κόκκινες βουκαμβίλιες και τα άσπρα πεζούλια , βεβαιώθηκε ,πως ήταν σωστή η απόφασή της κι ας της έλεγαν οι φίλοι της, να μην ασχοληθεί  άλλο με ένα «καλοκαιρινό ειδύλλιο από αυτά, που περνούν και αν τα πάρεις στα σοβαρά , δεν αφήνουν παρά πόνο στο φεύγα τους».

Ήταν όμως μια βαθιά διαίσθηση αν όχι βεβαιότητα μέσα της πως , όχι ,δεν τέλειωσε η σύνδεσή της με την Άννα. Όχι , δεν ήταν ένα από τα εφήμερα ειδύλλια του καλοκαιριού , που κάποιοι του νησιού επιδιώκουν ,για να μνημονεύουν κάτι το χειμώνα, που ερήμωνε ο τόπος . Η Φανή γύρευε τούτη την ώρα να μάθει τι συνέβη κι έφυγε έτσι κυνηγημένη η Άννα. Να δώσει απαντήσεις σε χίλια ερωτήματα , που την έκαιγαν δυο μήνες τώρα. Να σιγουρευτεί πως είναι καλά η γυναίκα , που αγάπησε. Μπήκε στο πλοίο βυθισμένη στις επαναλαμβανόμενες σκέψεις της.

* 

Το πλοίο του γυρισμού ήταν σχεδόν αδειανό. Έδωσε στον τύπο του μπαρ ένα cd παρακαλώντας να παίξει τη μουσική και ζήτησε ουίσκι . Απόθεσε το κουρασμένο κορμί της κοντά στην πλώρη δίπλα στο παράθυρο για να βλέπει τη θάλασσα, ώσπου να ενωθεί με τη νύχτα.

 «θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής

 των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων…».

Τα  φθινοπωρινά ταξίδια με καράβι  σε παραμεθόρια νησιά είναι ευκαιρία για εσωτερικό διάλογο αλλά η Φανή αδιαφορούσε παντελώς για τις λογικές σκέψεις του εαυτού της. Έπινε κοιτάζοντας με παγωμένα  μάτια το φουρτουνιασμένο πέλαγος .

«Να 'ν' η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά ,έτσι να 'ναι
και τα βράχια κατάπληκτα και τ' αστέρια μακριά ,να κοιτάνε..»

Ο ναυτικός ακούγοντας τα τραγούδια κέρασε το δεύτερο ποτό αμίλητος κι ύστερα τρίτο…Η Φανή έπινε και χαμογελούσε βλέποντας μες στα κύματα κάποιες σκηνές από μια όμορφη παλιά ταινία. Μια όμορφη καλοκαιρινή ιστορία αγάπης.. 

*

Η Άννα ήταν ηλιοκαμένη κι ιδρωμένη μες στα ξεθωριασμένα, αέρινα ρούχα της. Ξυπόλητη με την άμμο κολλημένη στα πόδια και τα σανδάλια στο χέρι είχε σκύψει μπροστά στη γυάλινη προθήκη . Η Φανή προθυμοποιήθηκε να δείξει στην πελάτισσά της κάτι ,που φάνηκε να της αρέσει. Ένα βραχιόλι με μικρά, ασύμμετρα, γαλαζωπά πετράδια.  «Απλά , κοιτάζω» είπε αμήχανα η Άννα και χαμογέλασε φτωχά. Η Φανή ανατρίχιασε αντικρίζοντας το φωτεινό πρόσωπο, που αποκαλύφτηκε κάτω απ’ τα μακριά καστανά μαλλιά . Ένιωσε μιαν αδήριτη ανάγκη να γλείψει , να υγράνει εκείνα τα λεπτά στεγνά χείλη.

«Είναι οπάλιο. Θεωρείται τυχερό πετράδι. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως μέσα του ζει το πνεύμα της αλήθειας», είπε η Φανή με στόμφο επιχειρώντας να προσδώσει λίγο μυστήριο στα λόγια της. Η άλλη γέλασε δυνατά και το κόσμημα κλέβοντας κάτι από τα μάτια της έδειχνε τώρα σμαραγδένιο.

 «Χαχα!  τυχερό, ε; Τότε το χρειάζομαι !» είπε η Άννα. Κοιτάχτηκαν αμίλητες. Είχαν την εγγύτητα, που ονομάζεται απόσταση αναπνοής, γιατί απλά εισπνέεις την ανάσα του άλλου κι ήταν τόσο ταιριαστές οι ανάσες που πλέκονταν μέσα τους .Από κείνο το πρώτο βλέμμα η Φανή ένιωσε μιαν ανεξήγητη οικειότητα . Όταν είδε πως η άλλη έκανε μια  δισταχτική κίνηση αποχώρησης , ψέλισσε κομπιάζοντας:«Μείνε. Θέλω κι άλλο από σένα…»

Έμεινε. Είκοσι μερόνυχτα μέθης ήταν .Ένα χημικό κοκτέιλ πάθους , γέλιου κι αλμύρας. Τα πρωινά οι δυο τους στο μαγαζάκι, τα μεσημέρια στις θάλασσες , τις νύχτες να παλεύουν κολλημένες στο πάτωμα , στο κρεβάτι , παντού. Δεν υπήρχε λόγος να πατούν τα πόδια τους στη γη, αφού η παράνοια του έρωτα τις απογείωνε. Μιλούσαν, τραγουδούσαν , χόρευαν τρελά στο δρόμο ακούγοντας παλιές αγαπημένες μουσικές.

«Little lady, Sugar lady
How come you look so sweet?
You seem to be, everything I need»

Η έκσταση της Φανής, δεν πέρασε απαρατήρητη στους οικείους της .«Σε τρέλανε, βρε χαζό, η Αθηναία» ,την περιγελούσαν καλόκαρδα κι εκείνη καμάρωνε γι’ αυτή την θεόσταλτη ,ιερή τρέλα.

Κι ύστερα έφυγε. Χωρίς προειδοποίηση. Η Φανή βρήκε γραμμένες δυο αράδες σ’ ένα σημείωμα . «Έχω αφήσει εκκρεμότητες. Δώσε μου χρόνο. Θέλω κι άλλο από σένα ». Είχε αφήσει πάνω στο σημείωμα ένα γιασεμί και το κόσμημα, που οι πέτρες του τώρα είχαν το μοβ χρώμα του αμέθυστου. Η Φανή τηλεφώνησε. Καμία απάντηση. Πήγε να τρελαθεί από τον πόνο. Έκαιγε τόσο η απουσία ,που οι μέρες έδειχναν σαν βουβές σκηνές που προσλαμβάνουν οι κωφοί άνθρωποι. Πρόσμενε να ακούσει ξανά κείνη τη θεϊκή φωνή δίχως να κατανοεί άλλον ήχο γύρω της. Κάθε μέρα επί δυο μήνες έστελνε μηνύματα σαν ναυαγός ,που ρίχνει μπουκάλια στο πέλαγος ελπίζοντας για σωτηρία. Ώσπου τέλη του Σεπτέμβρη  πήρε το καράβι ,αποφασισμένη να πάει να τη βρει.

 

Έφτασε στο νησί γύρω στα μεσάνυχτα. Κοντεύοντας σπίτι την πλησίασαν οι φίλοι της , ανήσυχοι . Την αγκάλιαζαν και τη φιλούσαν. Η Φανή ,μεθυσμένη γελούσε λέγοντας «είμαι καλά , είμαι καλά». Η γειτόνισσά της ,η Ντίνα , έλεγε κάτι για ένα παιδί ,που  λυπήθηκε να το αφήσει έξω μες στη νύχτα αλλά όλα ήταν ακατάληπτα . Η Φανή μπήκε μέσα παραπατώντας κι έκλεισε την πόρτα ,για να μην ακούει τις φωνές. Άναψε το φως και έμεινε απορημένη να κοιτάζει απέναντί της μια μορφή, που νόμιζε πως έσβησε με το αλκοόλ.

Η Άννα  απέναντί της μιλούσε με σταθερή φωνή αλλά σχεδόν ψιθυριστά . « Είχε ξεκινήσει το διαζύγιο , όταν ήρθα το καλοκαίρι. Είχε εκείνος το παιδί για λίγες μέρες. Στο παιδί μπροστά παίζαμε θέατρο. Είναι δυο χρονών. Κοιμάται μέσα. Τον λένε Άλκη». Η όψη  της Άννας γλύκανε αδιόρατα μόλις αναφέρθηκε στο παιδί  μα γρήγορα  σκλήρυνε και τα λόγια της ξέβρασαν πίκρα και πόνο. «Τον παντρεύτηκα, γιατί πίεζαν οι δικοί μου, όταν έμαθαν για τη σχέση μου με μια γυναίκα. Κι εκείνος γιατί οι γονείς μου έχουν λεφτά. Ήμουν δειλή. Δεν ήξερα καν τον εαυτό  μου. Ούτε πίστευα ,πως θα ερωτευτώ ξανά γυναίκα».

Με τεταμένη φωνή η Άννα συνέχισε να αφηγείται στην Φανή ,που άκουγε άναυδη.  «Διάβαζα τα μηνύματά σου αλλά δεν ήθελα να μοιραστείς ό,τι ζούσα. Διεκδικούσα το παιδί κι οι γονείς μου ήταν σύμμαχοι με εκείνον . Δεν ήμουν ψεύτικη μαζί σου. Η ζωή μου εκεί ήταν όλη ένα ψέμα.  Έφυγα για να δώσω τέλος στο μαρτύριο , και να γυρίσω εδώ. Στην αλήθεια μου. Σε σένα...Με θέλεις;»  Η Φανή ένιωσε το στομάχι της να συσπάται. Προσπάθησε να απαντήσει, άνοιξε το στόμα ,μα δεν μπόρεσε να αρθρώσει λέξη  , γιατί έπεσε λιπόθυμη .             

Το ραδιόφωνο έπαιζε παλιές μελωδίες την ώρα του καλοκαιριάτικου μεσημεριού. Το ζευγάρι συγύριζε βιαστικά τα σουβενίρ και τα κοσμήματα. Η φωνή της Ντίνας ακούστηκε από έξω τραγουδιστή: «Άλκηη , να έρθεις να πάρεις φαγητοοό!» Ο νέος άντρας γέλασε δυνατά παρασύροντας και την κοπέλα. « Καλά, όταν γυρίσουν ,θα με βρουν διπλό ! Η κυρία Ντίνα υποσχέθηκε πως, όσο λείπουν, θα με προσέχει . Ξέρεις τι σημαίνει αυτό , ε;  Θα με ταΐζει διαρκώς! » Η νέα κοπέλα γέλασε δίνοντάς του ένα πεταχτό φιλί  «Τυχερούλη μου  , έχεις τόσες γυναίκες  να σε φροντίζουν!»

Η όψη του Άλκη σοβάρεψε. « Δώρα …αλήθεια ,μήπως  σε ενοχλεί;» ρώτησε κοιτάζοντάς την βαθιά στα μάτια. «Ποιο πράγμα;», απόρησε η κοπέλα. «Να , που ουσιαστικά έχω δυο μητέρες... Απλά η Φανή δεν είναι βιολογική μάνα. Μα για μένα δεν έχει διαφορά. Ζουν είκοσι χρόνια μαζί. Αγαπιούνται... και με μεγάλωσαν κι εμένα με αγάπη. Όταν κλείνει η σχολή , έρχομαι τρέχοντας στο νησί , για να βοηθήσω στο μαγαζί και να πάνε κάπου οι δυο τους. Μεγάλωσαν πια και δεν μπορούν να ταξιδεύουν το χειμώνα.».

Η Δώρα τον αγκάλιασε τρυφερά κοιτάζοντάς τον στα μάτια. Η φωνή της ακούστηκε ήρεμη και σίγουρη. «Βρίσκω υπέροχο να αγαπιούνται δυο άνθρωποι. Ακόμη πιο υπέροχο είναι ,να μεγαλώνει ένα παιδί με την αγάπη τους, γιατί αυτό το παιδί θα μάθει με τη σειρά του να δίνει αγάπη στη ζωή του», τον καθησύχασε. Ο Άλκης χαμογέλασε παίρνοντας μια βαθιά ανάσα. Ύστερα έκλεισε σφιχτά στα μπράτσα του την κοπέλα του και τη φίλησε με πάθος.                                    

                                                            *

Το σμάρι των τουριστών κατεβαίνοντας τη Royal Mile θαύμαζε τον καθεδρικό ναό του St Giles’, της μητρόπολης του Εδιμβούργου .Η μεσήλικη γυναίκα στο τέλος του γκρουπ έψαχνε με το βλέμμα της δεξιά-αριστερά ανήσυχη. «Τι ψώνισες πάλι;», είπε στη συνομήλικη της, που πλησίαζε με κοφτά σβέλτα βήματα .Η άλλη απολογήθηκε:« Ε, να μην πάρω κάτι αναμνηστικό για το παιδί, για τη Ντίνα, για  …» 

-«Για το όλο νησί γενικά , μη μείνει κάποιος με παράπονο, ε ;» την έκοψε η άλλη πειραχτικά συμπληρώνοντας: «Τηλεφώνησε ο γιος μας. Πήρε υπάλληλο στο μαγαζί».Απορημένη η άλλη ρώτησε : «Υπάλληλο; Τι λες, μάτια μου;» Κι η Φανή πλησιάζοντας της είπε χαμηλόφωνα στ’ αυτί: «Ήρθε η κοπέλα του ,αγάπη μου και τον βοηθάει». Οι δυο γυναίκες γέλασαν κι επιτάχυναν το βήμα τους πιασμένες χέρι-χέρι ,  ενώ οι πέτρες στο βραχιόλι της Άννας λαμπύριζαν πολύχρωμα σαν ένα μαγικό ουράνιο τόξο...