66. αφανείς ήρωες

Αν ήταν μουσική οι μέρες μου, θα έπλεκαν στίχους και μελωδίες από ain't no sunshine και Ντον Τζιοβάνι. Ζεσταίνω τα χέρια με την κούπα του καφέ αγναντεύοντας το λιμανάκι . Άσχημα αδειανό. Το Σεπτέμβρη με τους ξένους πεζοπόρους, τα φώτα και τα μπαράκια ανοιχτά , έμοιαζε λιλιπούτειος παράδεισος .

Είναι ένα μικρό , πανέμορφο μέρος, που οι άνθρωποί του προσαρμόστηκαν να λειτουργούν  μόνο το καλοκαίρι. Το χειμώνα κλεισμένοι σε εξοπλισμένα λαγούμια καταναλώνουν καρπούς που συσσωρεύτηκαν στο θέρος.

Η αμόλυντη θάλασσα , οι λίγοι και γνωστοί μεταξύ τους άνθρωποι, η  έλλειψη κυκλοφοριακού ,η ανυπαρξία θορύβων, η επανάληψη δράσεων, η οικειότητα , η βεβαιότητα για το μετά της γραμμής του ορίζοντα, φαντάζουν, για κάποιους, ιδανικό πλαίσιο ζωής .

Για μένα αυτό είναι …πνίγος ή εν πάση περιπτώσει, ταυτίζεται μόνο με ολιγοήμερες διακοπές . Ως τώρα είχα ζήσει μόνο σε πόλεις. Ποιότητα ζωής ήταν πάντα η πληθώρα επιλογών του αστικού τοπίου, οι ετερόκλιτες παρουσίες, τα μπαρ, το θέατρο, οι πάγκοι βιβλίων, τα σινεμά, οι εκδηλώσεις, οι γυναίκες στο δρόμο, οι γυναίκες στις υπηρεσίες, οι γυναίκες παντού.

Ανήκω στα άτομα που τρέφονται απ’ τον κόσμο. Αγαπούν να ακούνε, να παρατηρούν, να ανακατεύονται μες σε πολύχρωμες ανθρωποσαλάτες. Οι χαρακτήρες, οι ανθρώπινες συμπεριφορές , είναι ο πλούτος . Αυτή η τροφή εδώ είναι στεγνή κι ελάχιστη. Διάβαζα για την αγοραφοβία. Ίσως ,πάσχω από το αντίθετο.

Λένε πως «η εξοικείωση με την απώλεια σημαίνει ενηλικίωση». Απορώ : πώς εξοικειώνεσαι άραγε με απώλειες μέρους του εαυτού σου; Πώς συνηθίζεις να έχεις χάσει ό,τι θες και ό,τι μπορείς να είσαι ;

Το ότι είμαι λεσβία είναι ένας λόγος παραπάνω να βιώνω με ένταση την απώλεια. Οκ ,κακά τα ψέματα , αν θες απλά να γαμηθείς, βρίσκεις. Ακόμη και το περιστασιακό σεξ όμως, σε μια μικροκοινωνία αποκτά διαστάσεις ριάλιτυ όπως το Truman Show. Με τη διαφορά πως αντιλαμβάνεσαι ότι κρυφοκοιτούν στη ζωή σου . Μα πόσο αγχωμένο σεξ να χωρέσει μια ζωή;

Όποιος θεωρεί φτωχές από άποψη επιλογών περιοχές όπως Πάτρα ,Θήβα, Λάρισα, Καβάλα , είναι βαθιά νυχτωμένος .Καταρχάς η οδική πρόσβαση σε άλλα μέρη προσφέρει εν δυνάμει ελευθερία . Η προσωρινή διαμονή σε απομακρυσμένο νησί που αποτελείται από ένα χωριό όλο κι όλο , με έκανε να εκτιμήσω απίστευτα την ψυχική δύναμη και τον αγώνα ζωής των gay και λεσβιών, που αναγκάζονται να ζουν μόνιμα σε παρόμοια μέρη. Είναι αφανείς ήρωες. 

65.Χαμένοι θησαυροί κι αξιοπρέπειες

-Είναι straight σου λέωω!

-Δικιά μας είναι, αγορίνα μου.

-Αφού είναι αρραβωνιασμένη με τον Τάδε , βρε φιλενάδα.

-Και να παντρευτεί με τον Τάδε , πάλι λεσβία θα είναι.

-Υπερβάλλεις. Έχει νύχια, μακριά μαλλιά και στυλ γατούλας.

- Είναι  femme. Άλλωστε δεν κοιτάζει σαν straight, παιδί μου .Έχει το eye contact της λεσβίας.

-Το ποιο;

Και ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια. Παρόμοιοι διάλογοι με τον gay ένστολο ,που κάνουμε  παρέα είναι συχνοί.  Έχουμε καταλήξει να μιλάμε ανοιχτά και γελάμε παίζοντας το παιχνίδι…του κρυμμένου θησαυρού, που σκαρφιστήκαμε για να κυλά η ώρα.

 Όταν δεν κάνεις μπάφο ,όπως οι περισσότεροι στο νησί , για να περνά ανώδυνα ο χειμώνας , κάνεις μαλακίες. Τουτέστιν, λαμβάνοντας ως δεδομένο το περίφημο ποσοστό 10%  καταλήξαμε πως το νησί πρέπει να έχει περίπου εβδομήντα εν ενεργεία gay και λεσβίες. Ψάχνουμε λοιπόν να τους βρούμε, αφού …ζουν ανάμεσά μας. Εννοείται πως χάριν αστεϊσμού αξιοποιούμε σε αηδιαστικό βαθμό κάθε γνωστό ηλίθιο στερεότυπο.

Είχε μια παγερή λιακάδα σήμερα. Ήλιος με κυνόδοντες! Καμιά εικοσαριά άτομα όλα στην καφετέρια. Όλοι κοντά στο τζάκι. Ανάμεσά τους μια άγνωστη . Καθίσαμε μαζί τους για καφέ . Μιλήσαμε για πολλά . Για τις συγκεντρώσεις στις πόλεις. Για τους μετανάστες. Στο γυρισμό είπα δυο κουβέντες στον ένστολο «φίλο» για τις απόψεις του σχετικά με τους μετανάστες. Δεν ήθελε να συζητήσει γι’ αυτό. Οπότε το γύρισα στη χαζομάρα με το κυνήγι του χαμένου θησαυρού.

-Ωραία κοπέλα η καινούργια, ε;  Από τις straight, που μ’ αρέσουν.

-Πώς το ξέρεις ; Μην πεις πάλι για το gaydar. Αποδείξεις θέλω.

-Την τσεκάρισα, καλέ.

-Για πες.

-Της είπα πως τα μαλλιά της θυμίζουν την Portia De Rossi, όταν τα έκοψε κοντά.

-Ποια είναι αυτή; Δεν την ξέρω.

-Σωστό σε βρίσκω! Ούτε εκείνη την γνώριζε.

-Ε, και λοιπόν;

-Ε και λοιπόν, ούτε εσύ ,ούτε εκείνη είστε λεσβίες. Άρα διαγράφεται. Κρίμα όμως. ......................................................................................................................................

Όχι , δεν θα γράψω για τον τρόπο διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης . Ούτε για το αν ο Παυλόπουλος είναι επιλογή ξεπλύματος του καραμανλισμού ή έξυπνη κίνηση. Όχι , δεν θα ασχοληθώ με το Βαρουφάκη και το κωλόχαρτο του Γιούρογκρουπ. Ούτε με το πώς η Μέρκελ και οι σύμμαχοί μας αντιμετωπίζουν την κυβέρνηση Τσίπρα. Τα γράφουν άλλοι καλύτερα. Έμαθα από μικρή πως οι χώρες δεν έχουν φιλίες αλλά συμφέροντα. Αυτά είναι γνωστά στο προτεκτοράτο που γεννήθηκα και ζω και τα έχω συνηθίσει.

Εκείνο που δεν μπορώ να καταπιώ είναι πως στα 2015 η γείτονισσά μου στην πόλη μου με νεογέννητο 2 μηνών και εισόδημα 450 ευρώ από ταμείο ανεργίας του άντρα της, ζεσταίνει το δωμάτιο με καλοριφέρ λαδιού παρακαλώντας μην κόψουν το ρεύμα. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι πως με τόσα χρόνια δουλειάς έχω δυο νοίκια απλήρωτα,  αμάξι ανασφάλιστο , ττράπεζες να με πρήζουν και μετράω τα ψιλά για να πάρω τα απαραίτητα .Εκείνο που με κάνει να νιώθω θυμό και ντροπή είναι πως την ώρα ,που εγώ θεωρώ αυτά στερήσεις, υπάρχουν μετανάστες και πρόσφυγες φυλακισμένοι σε κλουβιά , γιατί δεν είχαν πάνω τους ένα κωλόχαρτο. 

Άνθρωποι που ζουν στο δρόμο, γιατί εκείνοι που  επιλέγουμε να καθορίζουν τις τύχες μας, φρόντισαν να μας κάνουν να πιστέψουμε , πως υπάρχουν σωτήρες . Πως ο πόνος οφείλεται στο ριζικό μας ή στο φθόνο των ξένων και πως εμείς μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα δεν έχουμε παρά να παίρνουμε κάθε τρεις και λίγο μια σημαία ,μια περικεφαλαία και μια φουστανέλα και να βγαίνουμε σε πλατείες. Είτε για να μουντζώνουμε είτε για να επευφημούμε. Είτε για να γλεντάμε με τον τσαμπουκά υπουργών υμνώντας το κλέος των προγόνων. Νομίζοντας πως έτσι διεκδικούμε τα δικαιά μας . Πως έτσι είμαστε παρόντες. Και τα ονομάζουμε «ανάσα αξιοπρέπειας» αυτά τα πανηγύρια. Βρίζοντας και χλευάζοντας τους βορειοευρωπαίους, που μας αντιμετωπίζουν, όπως αντιμετωπίζουμε εμείς  Ιρανούς , Πακιστανούς, Σύρους μετανάστες.

Ξεχνώντας πως αδιαφορώντας για τα δίκαια και την αξιοπρέπεια του διπλανού γινόμαστε υπεύθυνοι για τον πόνο, την εξαθλίωσή του . Όπως ο παραπάνω διπλανός ευθύνεται για το δικό μας πόνο. Όχι , δεν ήταν το κρίμα που η άγνωστη κοπελιά δεν ήξερε την Αμερικανίδα λεσβία ηθοποιό. Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι.  Ήταν που κανένας δεν είπε κάτι για την εξαθλίωση των κρατουμένων μεταναστών στην Αμυγδαλέζα , όταν το αναφέραμε δυο άτομα. Ή μάλλον είπαν: «Να πάνε στον τόπο τους, εδώ δεν έχουμε να ζήσουμε εμείς. Γεμίσαμε εγκληματικότητα». Ήταν που ο ένστολος «φίλος» συμφώνησε . Ήταν που η «ανάσα για αξιοπρέπεια» μεταφράζεται σε διεκδικήσεις και παροχές μόνο προς γηγενείς νοικοκυραίους κι αδικημένους δημοσίους υπαλλήλους σαν και του λόγου μου. Ήταν που όταν μιλάμε επί μήνες  μεταξύ μας δυο άνθρωποι για διακρίσεις εναντίον μας, επειδή γεννηθήκαμε ομοφυλόφιλοι , την ίδια ώρα αδυνατούμε να καταπολεμήσουμε το ρατσισμό μας και να φτύσουμε από μέσα μας το καρκίνωμα της αδιαφορίας ή και του μίσους για κείνο ,που κατά τη τύχη δεν είμαστε…

64. μεθεόρτια του Έρωτα

Λένε πως η γιορτή κρατάει σαράντα ημέρες. Τουλάχιστον αυτό ισχύει για τους αγίους. Ε, για τη γιορτή του Έρωτα που είναι και Θεός δεν θα'πρεπε να ισχύει κατιτίς παραπάνω;  Για τα «χρόνια πολλά» της γιορτής του Έρωτα είναι τα παρακάτω βιντεάκια. 

Άντε ,γιατί too much στην πολιτική το ρίξαμε τελευταία. Με χαρά είδα πάντως πως τα περισσότερα μπλογκς δεν 'μάσησαν' με τη συνήθη anti-Valentine's μίρλα. Ότι δηλαδή είναι μια εμπορική γιορτή και λοιπές ορθολογιστικές ανοησιούλες.  Λες και δε ζούμε εδώ Χριστούγεννα και Πάσχα που τι να πω, πήξαμε στην πνευματικότητα!

Σκηνές από λεσβιακές ταινίες και καμιά εκατοστή φιλιά λοιπόν!  Φιλιά από ταινίες και σειρές που αγαπήθηκαν από το 1991 μέχρι σήμερα. Φιλάκια ρομαντικά , φιλιά αισθησιακά , φιλιά άγρια. Φιλιά μεταξύ γυναικών. Αφιερωμένα στις γυναίκες που ερωτεύονται γυναίκες! 

63. έρως πασών των ημερών

Έχω γράψει πολλά κείμενα . Ποιήματα πέντε έξι. Το παρακάτω το είχα γράψει μια μέρα σαν τη σημερινή, μετρώντας κάτι μήνες χωρισμού. Διαβάζοντάς το ξανά μετά από καιρό, έκανα δύο σκέψεις: Πρώτον πως η ποίηση δεν έχει σχέση μαζί μου. Δεύτερο ότι ο έρωτας  είναι το σπουδαιότερο ανθρώπινο συναίσθημα .

Αφιερώνω το τραγούδι στους ερωτευμένους πασών των ημερών .

Αλφάβητο απολεσθέντος έρωτα

"Άνοιξε πάλι το συρτάρι με τις μνήμες

Βάζω τη μουσική , βάζεις κορμί για το χορό;

Γέλασες κι ετσι σ’ έκλεψα λιγάκι

Δόσιμο για όσο βαστούσαν λόγια ανόητα

Έδινα τόπο στη ορμή μην φοβηθείς

Ζαχάρωνα με στίχους αδηφάγα ένστικτα

Ήμασταν τόσο διάτρητα αφελείς

Θέλοντας διαρκώς να χτίζουμε προφάσεις

Ίσαμε τα αμμουδένια κάστρα των νηπίων

Κρυφά από τον κόσμο και τη λογική

Λησμονήσαμε την άγκυρα, είπες φεύγοντας

Μα πότε γυρεύαμε πλοίο στεκούμενο;

Να , καράβια αμέτρητα γύρω μας

Ξέρω κι οι δυο μπαρκάραμε με κάμποσα

Όλα φανταχτερά κι αναντικατάστατα

Προοριζόμασταν για ταξίδια , αγάπη μου

Ρότες αδάμαστες όχι λιμάνι απάνεμο

Σαπίζει το σκαρί που αράζει ,είπα φεύγοντας

Τι πλούτος κείνο το  ατέλειωτο ταξίδι

Ύστερα γίναμε άγνωστοι κι αλλού λαθρεπιβάτες

Φωτίζοντας τις νύχτες σάλτα σε ναυάγια

Χρήζοντας  ως ανάγκες τα εφήμερα πειρατικά

Ψέγοντας που τολμήσαμε το ακυβέρνητο, τι ειρωνεία!

Ώσπου έκλεισε πάλι το συρτάρι με τις μνήμες".

62.λεσβίες και gay της TV

Διάβαζα στο antivirus την απάντηση της Σμαράγδας Καρύδη στην ερώτηση «αν θα έπαιζε το ρόλο λεσβίας». Η ηθοποιός δήλωσε πως δεν θα είχε πρόβλημα να παίξει έναν φυσιολογικό άνθρωπο αρκεί ο ρόλος να μην είναι μια καρικατούρα αναπαράγοντας στερεότυπα.

Πριν λίγες μέρες χάρη σε ανάρτηση του Erva στο απέναντι πεζοδρόμιο είδα το 4^ο  επεισόδιο της νέας σειράς του Καπουτζίδη , στo οποίο υποδυόταν έναν gay . Το  συγκεκριμένο επεισόδιο αποτελούσε  δριμύ κατηγορώ στην  υιοθέτηση άστοχων στερεοτύπων . Ότι δηλαδή 'οι gay νοιάζονται μόνο για ρούχα , γκομενιλίκια και δεν έχουν άλλα προβλήματα'. (κι επιτέλους δεν είναι κουλό να λέγεται πως δεν έχουμε προβλήματα ,επειδή δεν έχουμε παιδιά και παράλληλα να μας στερούν το δικαίωμα της τεκνοθεσίας;)

Δυο νέοι ,δημοφιλείς άνθρωποι λοιπόν υιοθετούν το αυτονόητο. Στις ελληνικές σειρές όμως δεν είναι αυτονόητο να υπάρχουν σοβαροί lesbian και gay χαρακτήρες . Θεωρούν τα κανάλια πως αυτοί οι χαρακτήρες δεν θα πουλήσουν; Πως είναι ξένοι με τα ελληνικά πρότυπα; Πως θα δημιουργηθούν αντιδράσεις; Πιθανόν όλα αυτά.

Πιθανόν να θεωρούν οι τηλεορασάνθρωποι  πως το να βάλουν ανάμεσα στους πρωταγωνιστές  κι ένα  lesbian ή gay ζευγάρι , αυτό θα σημαίνει σεξ όλη την ώρα και θα επεμβαίνει το ΕΣΡ. Δεν είναι όμως όλες οι σειρές Queer as Folk ή  L word. Δεν τους πέρασε από το νου πως ένα ομόφυλο τηλεοπτικό ζευγάρι έχει τα προβλήματά του , τα παιδιά του , τις ανησυχίες του;

              

Στην Αμερική παίζεται η σειρά «The Fosters». Το πρόγραμμα είναι τοποθετημένο στο family zone του abc.  Απευθύνεται  δηλαδή σε οικογένειες , προβάλλεται σε ώρες υψηλής τηλεθέασης και δεν έχει σεξ . Κάποιοι συντηρητικοί που αντέδρασαν αρχικά, σταμάτησαν γιατί το κοινό αγκάλιασε τη σειρά, μιας και υιοθετεί  βασικές αξίες της οικογένειας :αγάπη, αποδοχή, ενδιαφέρον, μοίρασμα.

Οι πρωταγωνίστριες είναι η Stef που είναι αστυνομικίνα και η  Lena που είναι διευθύντρια σχολείου. Αρχικά υπάρχει ένα βιολογικό παιδί και μετά υιοθετούν κι άλλα . Στη δεύτερη σαιζόν ενώθηκαν με γάμο. Στα επεισόδια προβάλλονται όλα όσα αντιμετωπίζει κάθε οικογένεια : η εφηβεία, τα οικονομικά , τα επαγγελματικά προβλήματα κλπ. Η σειρά έχει πάρει πολλά βραβεία και επαινείται από κριτικούς.

Σύσταση : Αφού δεν έχετε ιδέες για παραγωγή ανάλογων σειρών , αντιγράψτε κύριοι της τηλεόρασης! Έτσι κι αλλιώς οι μισές σειρές που προβάλλετε εδώ και δεκαετίες είναι αντιγραφές ξένων . Θεωρείτε πιο σύμφωνο με τα ελληνικά πρότυπα τον Σουλεϊμάν με τις δυο γυναίκες;  Αντιγράψτε λοιπόν μπας κι ανοίξουν τα μυαλά.

61. lost time

Ένας θεός ξέρει τι θα ’ταν η ζωή μου, τι θα ήμουν ως άνθρωπος χωρίς τις γυναίκες. Τις γυναίκες που αγάπησα , που επιθύμησα, που γεύτηκα, που φλέρταρα, τις γυναίκες που ονειρεύτηκα.

Στο διάστημα που μένω σ’αυτό το μικρό, απομακρυσμένο νησί, όπου οι πιθανότητες να γνωρίσει μια λεσβία γυναίκες για ερωτική συντροφιά είναι τόσες, όσες το να εγκαθιδρύσει ο σύριζα λαϊκή δημοκρατία , σκέφτομαι πολλές φορές , πόσο θεμελιώδεις ήταν οι εμπειρίες μου, πόσο εμπλούτισαν τις προσλαμβάνουσές μου και τις αισθητικές μου επιλογές. Και πόσο φτωχή θα ήμουν στα μέσα μου, αν έμενα μόνιμα σε ένα τέτοιο μέρος. Οι γυναίκες είναι τα ανεκτίμητα εσωτερικά κοσμήματα του ‘είναι’ μου.

Ο Oscar Wilde έλεγε πως "everything in the world is about sex" και με εκφράζει απόλυτα η φράση τούτη την περίοδο. Οι μικρές περιοχές στερούν τις λεσβίες από σεξουαλικές εμπειρίες και αν αθροιστεί σ’ αυτή την ερωτική πενία ο φόβος της αποκάλυψης , η μοναξιά είναι απερίγραπτη. Ο εγκλωβισμός μέσα στην ετεροκανονική ζούγκλα είναι αβάσταχτος και η έλλειψη επιλογών ένα διαρκές βασανιστήριο. Όταν στην πυραμίδα των αναγκών δεν καλύπτονται οι βασικές , οι πνευματικές αναζητήσεις και οι κοινωνικές διεκδικήσεις πάνε περίπατο.

Ταξίδευα χτες με το καράβι προς το νησί αφού πήρα μια τριήμερη δόση αστικού περιβάλλοντος. Απέναντί μου στο σχεδόν αδειανό σαλόνι μια κοπελιά που διάβαζε κάτι του Τσόμσκυ. Στο καράβι συνήθως διαβάζω ό,τι μου χαρίζουν σε γιορτές ,για να περνά η ώρα. Όπως τρώμε ένα γλυκό που μας κερνάνε από υποχρέωση , έτσι για να έχω κάτι να πω σαν με ρωτήσουν , αν μου άρεσε. Για ποιο άλλο λόγο να διάβαζα «το παιδί της αγάπης» της Τζιρίτα;

Τέλος πάντων , η κοπελιά ήταν ωραία, ο ουρανός καταγάλανος , η θάλασσα γαλήνια κι εγώ καθόμουν και διάβαζα τη μαλακία . Βγήκα έξω για τσιγάρο και μετά από λίγο ήρθε κι η κοπελιά. Μου χαμογέλασε. Της ανταπέδωσα. Γύρισα και κοίταξα προς το πέλαγος. Μπήκε μέσα.  Πήρα τηλέφωνο τον ένστολο gay που κάνουμε παρέα.

-«Να σου κάνω μια σοβαρή ερώτηση; Πόσες λεσβίες είμαστε στο νησί;»

-«Πού θες να ξέρω; Δε θα’ στε καμιά δεκαριά; » Τις μετράγαμε. Με μένα βγήκαν 4 οι σίγουρες και 2 οι πιθανές.  Αυτή ήταν εκτός χαρτογράφησης. Άρχισα να του την περιγράφω. «Μπα, ξέχνα το. Είναι η τάδε , η κόρη του τάδε , που τα έχει με τον τάδε». «Το gaydar μου στέλνει σήμα» , επέμεινα. «Κοίτα μην εκτεθείς» μου αντιγύρισε.

Ξαναμπήκα μέσα κι άνοιξα πάλι το βιβλίο, που δεν έλεγε να τελειώσει, παρόλο που βοηθούσα πηδώντας δυο δυο τις παραγράφους.  «Δε γαμιέται», σκέφτηκα. « Ας μην εκτεθώ. Σε 4 μήνες φεύγω από δω». Αναρωτιόμουν σήμερα , αν θα συμπεριφερόμουν έτσι στην Αθήνα ή σε άλλη πόλη. Με τίποτα. Εδώ διστάζω. Γιατί; Γιατί απέτρεψα τον εαυτό μου ακόμη κι από την καύλα;

Γιατί…Γιατί εδώ οι λεσβίες και οι gay δεν είναι θύματα επιθετικών ομοφοβικών συμπεριφορών. Είναι τα ανέκδοτα ,για να γεμίσει ο χρόνος των «κανονικών» στις μοναδικές δύο ανοιχτές καφετέριες. Με τι άλλο να ασχοληθούν περιμένοντας τους τουρίστες του καλοκαιριού;  Είναι οι ψίθυροι των ανθρώπων που συνεργάζεσαι μαζί τους στα διαλείμματα της δουλειάς. Με τι άλλο να σκοτώσουν την επανάληψη της καθημερινότητάς τους; Κι χρόνος κυλά αργά...

60.η Ζωή είναι ωραία!

Λοιπόν , θα αρχίσω να βλέπω κανάλι Βουλής. Θα λιώσω να απολαμβάνω τη Ζωίτσα, τη Ζωάρα, να αποστομώνει τα  yes-men ασπόνδυλα, που μαύρισαν τη ζωή μας επί 3 χρόνια. Αυτούς που νόμιζαν σήμερα πως ψηφίζοντάς την, παίζοντας το θεατράκι της «συναίνεσης» , θα την έκαναν να το βουλώσει. Αμ δε!

Τι  εναρκτήρια ομιλία ήταν αυτή, καλέ;  Η γυναίκα τα είπε όλα! Το κείμενό της θα πρέπει να διδάσκεται .Δεν είμαι σύριζα αλλά η Ζωή Κωνσταντοπούλου έδειξε πως είναι συγκροτημένη, μορφωμένη , οξυδερκής, αποφασιστική , δυναμική (λεσβία δεν είναι αλλά οκ , καμία γυναίκα δεν είναι τέλεια) και μπορεί να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας αυτού του τσίρκου. Να το ξανακάνει Βουλή.

 

Στο μεταξύ ,ειλικρινά, απορώ , με κάποιους κακεντρεχείς  που κριτικάρουν τις selfie των «ποταμίσιων». Πού είδαν το κακό; Αν δηλαδή εγώ πήγαινα στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου , τι θα έκανα;  Θα προσευχόμουν; Selfie  θα έβγαζα! Όση σχέση έχω εγώ η άθεη τζιβιτζιλού με τη θρησκεία , έχουν κι αυτοί  με την πολιτική. N’es pas?

Και για να το σοβαρέψω λίγο. Ο κόσμος υποστηρίζει τις προσπάθειες της κυβέρνησης. Έτσι πρέπει. Καιρό είχαμε να δούμε πρωθυπουργό και υπουργούς να διεκδικούν. Όμως  ,ας μη γίνουμε αντιευρωπαϊστές, ξενόφοβοι κι εθνικιστές. Δε φταίνε οι λαοί. Το σύστημα που υπηρετούν οι κυβερνήσεις τους φταίει. Αν δεν ήμασταν στην ευρωπαϊκή ένωση , θα ήμασταν σαν το Ιράν. Θα μας κυβερνούσαν ρασοφόροι. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως στον κυβερνητικό συνασπισμό συμμετέχουν Νικολόπουλοι , που θεωρούν πως  οι λεσβίες και οι gay είναι πολίτες β’ κατηγορίας.

59.κατασκευάζοντας συναινέσεις

Αντιλαμβανόμαστε και κατανοούμε τον κόσμο μέσα από τη γλώσσα. Από πληροφορίες ,που καταναλώνουμε. Από  συζητήσεις ,βιβλία , τηλεόραση , κινηματογράφο, social media.  Η σύγχρονη μυθοπλασία της πραγματικότητας είναι καταιγιστική.  Εκατομμύρια  πληροφορίες , σαν κάμπος με χιλιάδες πολύχρωμα φυτά κι αγριολούλουδα.  Ακούγεται καλό.

Μου αρέσει να μαθαίνω , τι γίνεται γύρω μου. Εδώ και χρόνια εγκατέλειψα την τηλεόραση . Σταμάτησα  επίσης να αγοράζω εφημερίδες καθώς με τα μισά χρήματα μηνιαίως, έχω πρόσβαση διαδικτυακά σε περισσότερα μέσα και μπορώ να ελέγχω την αντικειμενικότητα. Ακούγεται καλό.

Διάβασα πως τζιχαντιστές στη Συρία πέταξαν άλλον έναν άνθρωπο από κτίριο, επειδή κατηγορήθηκε για ομοφυλοφιλία.  Κάτι δεν μου πήγαινε καλά στις εικόνες. Επέζησε από την πτώση και τον αποτελείωσαν με λιθοβολισμό ,έγραφε. Επέζησε πέφτοντας από επταόροφο κτίριο; Και χωρίς να έχει σταγόνα αίμα;  Το έψαξα. 

 

The Times: Gay man thrown from seven-storey block then stoned to death

Daily mail: Killed for 'being gay': ISIS savages blindfolded man and threw him off tower block - then stoned him to death when he SURVIVED the fall

The independent: Images emerge of 'gay' man 'thrown from building by Isis militants before he is stoned to death after surviving fall'

Mirror: Sick Islamic terrorists pushed man off building for being gay – then stoned lifeless body

Ναυτεμπορική: Ισλαμικό Κράτος: Πέταξαν ομοφυλόφιλο από κτήριο και τον αποτέλειωσαν με λιθοβολισμό

Τα Νέα : Τζιχαντιστές πέταξαν ομοφυλόφιλο από κτίριο και τον λιθοβόλησαν.

Πρώτο θέμα : Συρία: Τζιχαντιστές πέταξαν «ομοφυλόφιλο» στο κενό και τον λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου!

 Το θέμα αναπαράγεται από όλα σχεδόν τα ελληνικά ειδησεογραφικά sites με ανεπαίσθητες λεκτικές διαφοροποιήσεις. Με τις ίδιες φωτογραφίες. Όλες οι πηγές καταλήγουν σε αγγλική εφημερίδα. Ακόμη και τα φασιστο-sites το γράφουν. Φαντάζομαι ,δεν τους έπιασε πόνος για τους gay. Αν δεν το έκαναν ισλαμιστές αλλά Ρώσοι φασιστο-ορθόδοξοι ,άλλα θα έγραφαν.

Έμαθα να αναρωτιέμαι, όταν διαβάζω απόψεις ή ειδήσεις: Oui bono? Γιατί αυτή η άκριτη αναπαραγωγή; Για να σοκαριστεί η κοινή γνώμη με τις διώξεις των gay στην Ανατολή; Για να διαπιστώσουν οι δυτικοί , πόσο εγκληματικός είναι ο θρησκευτικός φανατισμός; Για να ευαισθητοποιηθεί η παγκόσμια gay κοινότητα; Για να ασχοληθούν οι διάφορες ΜΚΟ που ασχολούνται με ανθρώπινα δικαιώματα; Για να έχουν άλλο ένα άλλοθι οι συνήθεις ύποπτοι να εισβάλλουν σε ασιατική χώρα με πετρέλαια; Χρησιμοποιούνται οι λεσβίες και οι gay για την κατασκευή παγκόσμιας κοινωνικής συναίνεσης , ώστε να δικαιολογούνται επεμβάσεις;

Δεν ξέρω , αν το συγκεκριμένο συμβάν έγινε έτσι ακριβώς. Εκείνο που ξέρω , είναι πως ήταν η πρώτη φορά που χαμογέλασα , που ο Ριζοσπάστης και το 902.gr  επέδειξαν τη συνήθη μεροληψία δια της παράλειψης , σε κάθε θέμα ,που σχετίζεται με τον lgbt κόσμο.