110. Οι λεσβίες των Παγετώνων

Από πέρσι τον Δεκέμβρη έγραφα για την «Κάρολ», όταν δεν υπήρχε σχεδόν καμία αναφορά στα ελληνικά μέσα. Από τον Μάιο και μετά που πήγε η ταινία στις Κάννες ,έγραφαν όλοι για την «λεσβιακή ταινία της Κέιτ Μπλάνσετ». Tο βιβλίο της Χάισμιθ το είχα διαβάσει παλιά. Είναι αγαπημένο κι έχω γράψει τον λόγο.

Είδα την ταινία μόλις το Σάββατο .Τη βρήκα εξαιρετική. Ο σκηνοθέτης  κι η σεναριογράφος απέδωσαν τέλεια το χρώμα της εποχής των λεσβιακών Παγετώνων.

(Σήμερα ζούμε στην εποχή της λεσβιακής άνοιξης - έτσι για να ετυμολογήσω το όνομα του μπλογκ, που δεν έχει σχέση με μένα αλλά με την εποχή).

Κάναμε χτες κουβέντα για το φιλμ με μια γνωστή , που το σύγκρινε με την «Αντέλ» και το έβρισκε βαρετό. Διαφώνησα . Καμία σχέση. Ο Κεσίς αποθέωνε την σάρκα. Ακόμη κι οι σκηνές φαγητού αποδόθηκαν με λαγνεία παραπέμποντας στο σεξ. Αν αφαιρέσεις την 10λεπτη σκηνή του σεξ , η «Αντέλ» είναι μια άλλη ταινία και δεν ξέρω, αν θα γινόταν τόσος ντόρος .

 Αν από την «Κάρολ» αφαιρέσεις την ερωτική σκηνή , που διαρκεί ενάμισι λεπτό, η μαγεία παραμένει. Ο σκηνοθέτης έχει ασφαλίσει την κλειδαρότρυπα. Οι ηρωίδες το ψιθυρίζουν το πάθος τους, δεν το κραυγάζουν. Έτσι ήταν ο λεσβιακός έρωτας της εποχής των παγετώνων. Σιωπηλός. Ενοχικός. Και πολλές φορές  σαρκικά ανεκπλήρωτος.

                        

 

 

Θυμάμαι  ένα συμβάν στο εξωτερικό . Ήμασταν σε  εκδήλωση  με έναν συνάδελφο . Κάποια στιγμή βγήκε . Σαν γύρισε μετά από ώρα ρώτησα , αν τον πείραξε το φαγητό. Χαμογελούσε. Μου έδειξε με τρόπο έναν καλοντυμένο κύριο . Ρώτησα ενθουσιασμένη, αν ήταν καλός, μα απάντησε πως δεν έγινε κάτι. Τον ρώτησα , αν αντάλλαξαν τηλέφωνα κι είπε όχι.  

-Και τι κάνατε τόσην ώρα; Απόρησα .

-Κοιταζόμασταν. Από τον καθρέφτη.

-Δυο μαντραχαλάδες επί 20 λεπτά στην τουαλέτα .. κοιταζόσασταν;

-Πλέναμε και τα χέρια μας..

Θυμάμαι, βρήκα αστεία τη σκηνή. Όμως παρά το ανεκπλήρωτο, ο συνάδελφος έμοιαζε ικανοποιημένος και μετά από λίγες στιγμές σιωπής, συμπλήρωνε :

-Είναι στρατιωτικός. Φορούσε βέρα. Πολύ ωραίος άντρας..

Αυτό το περιστατικό συνέβη στο σήμερα. Στην εποχή της άνοιξης. Δυο άντρες κοιτάζονταν πλένοντας τα χέρια τους δίχως να αρθρώνουν λέξη.  Σκέφτομαι πριν 60 χρόνια , στην εποχή της Κάρολ, επί ψυχρού πολέμου, πόσο δύσκολο ήταν να εκδηλώσει μια παντρεμένη γυναίκα -ακόμη και μεγαλοαστή- τον πόθο της για μια νεότερη …

Παρεμπιπτόντως , δεν έχω ιδέα, πώς ήταν οι λεσβίες στην Ελλάδα του ’50. Δεν έχω δει γραμμένο κάτι . Λες και δεν υπήρχαν. Κάπως σαν τους gay στη Βόρειο Κορέα σήμερα.

 

Παρένθεση : Έβλεπα μια συνέντευξη ενός συγγραφέα  από τη Β. Κορέα κι έλεγε ,πως κατάλαβε ότι ήταν ομοφυλόφιλος, όταν  αυτομόλησε στη Σεούλ  κι είδε στην τηλεόραση άντρες να φιλιούνται. Τότε συνειδητοποίησε πως υπάρχουν κι άλλοι σαν εκείνον, γιατί στη χώρα του δεν υπάρχει καν ο όρος «ομοφυλόφιλος». Κλείνει η παρένθεση.

Ξανά πίσω στους Παγετώνες. Στην Αμερική του ’50 οι gay ήταν κυνηγημένοι. Μέχρι «εκπαιδευτικά» φιλμάκια προβάλλονταν διαρκώς προς ενημέρωση των νέων:  «Boys! Beware of homosexuals!» Για τις λεσβίες …ούτε λόγος. Αόρατες! 

 

 -Υπήρχαν όμως κάτι φτηνά περιοδικά με ερωτικές ιστορίες μεταξύ γυναικών. Αυτά τα λαϊκά αναγνώσματα πουλούσαν εκατομμύρια αντίτυπα. Είχαν συνήθως ένα ζωγραφιστό εξώφυλλο με δυο γυναίκες κι έναν τίτλο-κράχτη όπως «forbidden love» ή  «women in shadows» . Απευθύνονταν σε στρέιτ άντρες, μα τα αγόραζαν και λεσβίες. (τα σλόγκαν έχουν πολύ γέλιο!)

Για να μην έχουν προβλήματα κυκλοφορίας , όλες οι ιστορίες είχαν παρεμφερές τέλος: Μία από τις δύο «αμαρτωλές» –συνήθως η πιο τολμηρή -κατέληγε σε ψυχιατρείο ή αυτοκτονούσε ή πέθαινε σε τροχαίο . Πάντως καθαρή δεν την έβγαζαν οι λεσβίες στα μυθιστορήματα, τω καιρώ εκείνω. 

Γι’ αυτό η Κάρολ , που γράφτηκε τότε , είναι μοναδικό έργο. Καταρχάς, δεν στόχευε στις ορέξεις των στρέιτ αντρών και το κυριότερο ήταν μια ιστορία αγάπης με  happy end.  Χαίρομαι που ο σκηνοθέτης κι η σεναριογράφος σεβάστηκαν την αλήθεια της εποχής και δεν έβαλαν τις ηρωίδες να ξεσκίζονται στα αεροβικά γαμήσια αλά Αντέλ. Θα ήταν πανεύκολο αλλά άτοπο.

Και όχι, δεν ήταν ψυχρή η Κέιτ Μπλάνσετ ως «Κάρολ» , ούτε θέμα χημείας υπήρχε με την  Ρούνεϊ Μάρα, όπως γράφουν κάποιοι άσχετοι , που απογοητεύτηκαν διότι δεν εισέπραξαν τα προσδοκώμενα γλειφομούνια.  Ηθοποιάρες είναι κι έπαιξαν, όπως έπρεπε.

Και σε τελευταία ανάλυση ούτε ο συνάδελφος στο Βέλγιο μαζί με τον καλοντυμένο κύριο ήταν ψυχροί. Απλά πέρασαν για λίγο σε μια άλλη διάσταση: Σε μια μικρή εποχή Παγετώνων. Γεύτηκαν μια άλλη μορφή αλληλοδιείσδυσης με τη σιωπή και το βλέμμα…

……………………………………………………..

Το 2015 ήταν πολύ δύσκολη χρονιά για μένα. Πέρασε. Εύχομαι για όλους και όλες μας να είναι ο επόμενος χρόνος δημιουργικός , με υγεία κι αγάπη. Να είστε καλά.

109. Απανθρωπιές

Διαβάζοντας  στην εφηβεία το «κόκκινο και το μαύρο» του Σταντάλ σκεφτόμουν πως θεσμοί όπως η εκκλησία κι η πολιτική , όταν δεν μπορούν να χειριστούν την πραγματικότητα ,που ορθώνεται πέρα από τις ιδεοληψίες τους, τότε αποδεικνύονται ρηχοί κι απάνθρωποι. Στο λόγο τους θριαμβεύει το μίσος, η υποκρισία κι ο πουριτανισμός. Προκειμένου να διαφυλάξουν την όποια εξουσία τους, θωπεύουν το κοινό τους με ψευδεπίγραφες ηθικολογίες περί προστασίας θεσμών, όπως η οικογένεια.

Την υποκρισία αυτή αναπαράγει κι ένα μεγάλο μέρος των «πιστών» τους , όχι επειδή δεν μπορούν να αντιληφθούν ποια είναι η πραγματικότητα  αλλά επειδή ακριβώς την βλέπουν. Το τρίπτυχο «πατρίς –θρησκεία-οικογένεια» αποτελεί ένα κέλυφος προστασίας της ψυχολογικής άρνησής τους να σπάσουν δεσμά με ό,τι τους έθρεψε κι αποτελεί μέρος της κίβδηλης ταυτότητάς τους. 

       

Προς τι αυτή η εισαγωγή; Απλά,  στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι έτυχε κάποιοι συνδαιτυμόνες μου να  θέσουν το θέμα του Συμφώνου Συμβίωσης κι ακολούθησε μια γόνιμη συζήτηση. Αρχικά  ένας εστίασε στο πόσο προκλητική ήταν εικόνα των ζευγαριών που φιλήθηκαν στη Βουλή μετά την ψήφιση. Άλλος στο ,πόσο κότες ήταν όσοι βουλευτές φρόντισαν να απέχουν της ψηφοφορίας. Κάποια άλλη στο, ποια δικαιώματα θα απολαμβάνουν τώρα τα ομόφυλα ζευγάρια. Σε ελάχιστα λεπτά όμως η συζήτηση προχώρησε ήρεμα σε ζητήματα ουσιώδη που απασχολούν τον λοατ κόσμο. Κι όσο μιλούσαμε, τόσο έβγαινε στο φως η άγνοια για θέματα αυτονόητα. 

Νομίζω πως αυτή είναι η μεγάλη νίκη του νόμου για το Σύμφωνο Συμβίωσης. Αρχίζουν οι «έξω από το χορό»  να μιλούν σοβαρά για θέματα που είτε θεωρούνταν ταμπού είτε αποτελούσαν ευκαιρία για χλευασμό. Βεβαιώθηκα μέσα από την κουβέντα πως ο κόσμος χρειάζεται ενημέρωση και συζήτηση χωρίς κραυγές και απόλυτες αξιολογικές κρίσεις.

Για να ενημερωθούν όμως οι άνθρωποι χρειάζεται πολλή και προσεχτική δουλειά. Υπάρχουν τηρητές δογμάτων και ιερατείων, που για να διαφυλάξουν το αλάθητό τους είναι  ικανοί να διαστρεβλώσουν κάθε επιστημονική και αντικειμενική πραγματικότητα. Δεν είναι τυχαία η σύμπνοια επιχειρημάτων που πρόβαλαν οι  δύο κατ’ επίφαση  αντίθετοι κόσμοι της ελληνικής κοινωνίας: Η εκκλησία και το κκε. Οι εκπρόσωποί τους αναμασούν τις ίδιες αυθαίρετες διαπιστώσεις κι ανησυχίες.                       

Στο βίντεο που ακολουθεί , ακούμε την βουλευτίνα του κκε ,Λιάνα Κανέλλη , μεταξύ άλλων ανοησιών κι ασυναρτησιών, να διατυπώνει με απόλυτη βεβαιότητα πως «η ομοφυλοφιλία είναι ελεύθερη επιλογή και μπορεί κάποιος να αποφασίσει να μην είναι ομοφυλόφιλος!»

(Δηλαδή , οκ. τώρα που είναι χειμώνας κι έχω πολλές υποχρεώσεις , ας γίνω στρέητ κι  εκεί κατά τον Ιούνιο που θα αρχίσουν οι ζέστες και τα καυτά μπικίνια στις πλαζ , θα ..επαναλεσβιοποιηθώ!)

 Ελάτε τώρα στη θέση του αδαούς γονέα της επαρχίας, που διακρίνει στο έφηβο παιδί του συμπεριφορές που δείχνουν πως μάλλον είναι  gay. Κανείς δεν εκπαιδεύτηκε πώς να είναι γονιός. Πόσο μάλλον να είναι γονιός ενός ομοφυλόφιλου παιδιού . Αφού λέει  λοιπόν μια «μορφωμένη κι ενημερωμένη» βουλευτής στην τηλεόραση ,ότι το παιδί της μπορεί να αλλάξει «επιλογή» , πώς να μην το τρέξει σε «πνευματικούς» ή τσαρλατανο-δόκτορες για να του αλλάξουν σεξουαλικό προσανατολισμό; Πώς να μην θεωρήσει, ότι το παιδί επηρεάστηκε από «κακές» παρέες; Ύστερα αρχίζει η απόρριψη, η καταπίεση κι ο παραλογισμός. Το παιδί ,για να αμυνθεί, λέει ψέματα ή κλείνεται στον εαυτό του. Κι άιντε μετά να μαζέψει τα ψυχολογικά και υπαρξιακά θέματά του, που ακόμη κι όταν φύγει - και πρέπει να φύγει για να διασωθεί -θα κουβαλάει μέσα του μια ζωή ...

Ιδού η απανθρωπιά των πάσης φύσεως ιερατείων , χάριν της διαφύλαξης του δόγματος και της εξουσίας τους…

(ΥΓ. Κατά τα άλλα το γεμιστό ψαρονέφρι με καρότα και πιπεριές με σως από βερύκοκα και μήλα , που μαγείρεψα στο φούρνο έγινε ανάρπαστο! Να είστε όλοι και όλες καλά).

108. Καιρός ήταν

Ήθελα να απολαύσω στο σύνολό της τη διαδικασία . Την περίμενα καιρό και θεωρούσα αναπόφευκτη την ψήφιση. Άκουσα ίσαμε 50 τοποθετήσεις  από το νωρίς απόγευμα ως την ψήφισή του νομοσχεδίου αργά τα μεσάνυχτα.

Ακούστηκαν οι συνήθεις χυδαιότητες  , ανακρίβειες και ανοησίες . Γέλασα με την τοποθέτηση του Συντυχάκη του κκε , που είπε πως επιχειρείται «θεωρητικοποίηση μιας επιμέρους ιδιαίτερης έκφρασης , που σχετίζεται με την φυσιολογία του ατόμου».  Ειπώθηκαν όμως κι επιχειρήματα που βασίζονται σε επιστημονικά πορίσματα αποτυπώνοντας την αντικειμενική πραγματικότητα. Κάποιοι ομιλητές έκαναν επίκληση στο συναίσθημα , άλλοι χρησιμοποίησαν τη λογική.

Το Σύμφωνο είναι μια  απλή συμβολαιογραφική πράξη μεταξύ δυο ατόμων του ιδίου φύλου που συμβιώνουν και αναγνωρίζει κάποια δικαιώματα μεταξύ τους. Σίγουρα είναι λειψό μα λειψή είναι και η δημοκρατία σ’ αυτή τη χώρα.

Γεγονός είναι πως για πρώτη φορά ειπώθηκαν στη Βουλή αλήθειες ,που έπρεπε από χρόνια να ακουστούν. Για πρώτη φορά αποκτά νομική υπόσταση η σχέση ενός ομόφυλου ζευγαριού.  Άνοιξε μια συζήτηση που ελπίζω να έχει συνέχεια, ώστε να θεσμοθετηθεί και η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία.

……………

Υγ. Το διάστημα της σιωπής μου ήταν μακρύ  . Πολλοί οι λόγοι .Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Να είστε όλοι καλά.

107. καλοκαίρι, όσο μπορούμε

Ας γευτούμε το καλοκαίρι όσο μπορούμε, όσο κρατάει. Οι μέρες έχουν διαύγεια για όσους θέλουν να βλέπουν . Γεννούν έρωτα κι ελπίδα για κάποιους. Θλίψη για άλλους.  Οι μέρες έχουν κι έναν κόμπο στο λαιμό , γι’ αυτούς που αφέθηκαν να περιπλανηθούν στο ρεσιτάλ συναισθημάτων των περασμένων ημερών. Προσδοκίες κι απογοητεύσεις , ψυχικές ανατάσεις κι ανώμαλες προσγειώσεις , θριαμβολογίες κι οργή,  βεβαιότητες κι απορίες.

Ιούλιος. Γύρισα μεσημέρι απ’ τη θάλασσα χορτασμένη από ήλιο κι αρμύρα  . Ζέστη. Ιδρώτας .Στο κατώφλι ακούω μια γνώριμη φωνή . Μου δίνει δυο ματσάκια ρίγανη , που μάζεψε απ’ το βουνό . Μιλάμε για τη θάλασσα. Ηλιοκαμένος κι εκείνος. Χαμογελάμε. Τις τελευταίες μέρες δε μιλάμε πολύ. Χαμογελάμε όμως. Καταλαβαινόμαστε.

Όλα θα πάνε καλά,  έγραψα προ ημερών και το πιστεύω. Όχι, πως δεν θα έρθουν μέρες δύσκολες. Το αντίθετο. Τα πάνω κάτω θα έρθουν. Καπεταναίοι θα αλλάξουν , κάποιοι αρουραίοι θα εγκαταλείψουν το καράβι , άλλοι αρουραίοι θα γραπωθούν πάνω του κι οι επιβάτες θα κοιτάν δεξιά-αριστερά για σωτηρία, δίχως να επιχειρούν να πάρουν το πλεούμενο στα χέρια τους. Έτσι έμαθαν να πορεύονται.  Προσμένοντας θαύματα…

 Πολλά θα αλλάξουν. Αλλά παρανοήσεις , μύθοι και σκιές θα διαλυθούν.

Ήταν καιρός.

Η χειραφέτηση κι η ελευθερία είναι ζητούμενο, όταν είσαι παιδί. Οραματίζεσαι , παλεύεις, συνθηματολογείς, πιστεύεις. Κι όταν έρθει η ρημάδα η ενηλικίωση , αναρωτιέσαι , γιατί δεν στο ‘παν , πόσο οδυνηρή  μπορεί να είναι. Αλλά έτσι είναι και είτε το δέχεσαι και προχωράς δημιουργώντας , είτε πλάθεις παραμύθια βαδίζοντας στα σύννεφα.

«Οι ρίζες μας είναι βαθιές, το χώμα δικό μας. Κόβω, κόβεις, κόβουμε, κόβετε, κόβουν τα κλαδιά μας, τον κορμό μας. Μα το χώμα ξαναφουσκώνει.  Μια φωνή ξαναβγαίνει και φωνάζει, «εδώ είμαι». Ο δράκος είναι εκεί, και θα 'ναι κι αύριο και μεθαύριο με το στόμα ανοιχτό. Ξερογλείφεται, τον βλέπετε; Είδε, πως σκότωσαν την παρέα του Καραγκιόζη και περιμένει να τους φάει. Όμως δε θα τους φάει! Κι ούτε τους σκότωσαν.

Αν δεν με πιστεύετε, βάλτε το αυτί σας στο χώμα και ακούστε. Η γη χτυπάει με ογδόντα σφυγμούς ωραίους σαν από παλιό τύμπανο... Κάτι γίνεται! Κάτι γίνεται!»

                                                        (από το θεατρικό «το μεγάλο μας τσίρκο»)

The show must go on
I'll face it with a grin
I'm never giving in
On - with the show
I'll top the bill, I'll overkill
I have to find the will to carry on
On with the show
The show must go on..

Ας γευτούμε το καλοκαιράκι   , όσο μπορούμε , όσο κρατάει.

106. Από καρδιάς

Μωρό μου Charlotte,

σου γράφω από καρδιάς και θα ‘θελα να διαβάσεις τούτες τις αράδες. Σου μιλώ όχι με πολιτικά επιχειρήματα και οικονομικά στοιχεία , για το γεγονός της Κυριακής, που ξάφνιασε πολύ κόσμο. Ούτε έχω τις γνώσεις άλλωστε. Αλλά να… διαβάζοντας άρθρα κι αναλύσεις διαφόρων καθηγητών, πολιτικών, σκεπτόμενων ανθρώπων που εκτιμώ κι ας έχουν άλλες πεποιθήσεις, διαπιστώνω το εξής: Δεν είναι μόνο ότι απέχουν της πραγματικότητας ,στην οποία βρίσκεται η πλειονότητα του ελληνικού λαού. Είναι πως αγνοούν και βασικά κοινωνιολογικά , ιστορικά και ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά αυτού του λαού.

Μωρό μου Charlotte, τον αγαπάω αυτόν το λαό. Με τα «ναι» του και με τα «όχι» του. Με τις αντιθέσεις και τα παράδοξά του. Αυτός ο λαός ξέρεις , δεν πέρασε ποτέ από την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό. Δεν του έμαθαν να αξιοποιεί την κριτική σκέψη. Να σέβεται  νόμους. Να δρα συλλογικά.  Δεν τον θέλησαν ποτέ πολίτη αλλά υπήκοο. Γι αυτό λειτουργεί βιωματικά και συναισθηματικά . Επίσης αυτή η χώρα δεν ήταν ποτέ ανεξάρτητη αλλά προτεκτοράτο κι όποτε σήκωναν κεφάλι άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις , απλά τους το έκοβαν…

Είναι εξαιρετικά ατίθασος  κι  απροσδόκητος στις συμπεριφορές του ο λαός μου. Είναι σχεδόν απροσάρμοστος. Έζησε πολλές περιόδους ανασφάλειας…Του διδάσκουν επί δεκαετίες από τα 6 ως τα 17 του χρόνια ,πως στην ιστορία του , σε δύσκολες στιγμές, υπήρχαν μόνο ήρωες. Ποτέ προδότες. Ποτέ ανίκανοι κυβερνώντες... Έμαθε πως, πάντα οι Έλληνες έχουν δίκιο κι οι ξένοι άδικο και τον επιβουλεύονται. Ε, αυτόν τον λαό λοιπόν, προσπαθούν να τον πείσουν εδώ και 5 χρόνια και ειδικά την προηγούμενη βδομάδα,  με εκφοβισμούς , αισχρή προπαγάνδα , επιστρατεύοντας ψευτοείδωλα, δημοσιεύοντας κίβδηλες δημοσκοπήσεις, πως οι ξένοι τώρα έχουν δίκιο! Πως οι δικοί του κυβερνώντες δεν έσφαλλαν αλλά φταίνε οι απλοί πολίτες , που ζούσαν πλούσια με ξένα κόλλυβα και γι’ αυτό τους αξίζει  η φτώχεια…

Διάβασα πως οι ποσοστιαίες διαφορές «όχι» και «ναι» εξηγούνται ταξικά. Ισχύει εν μέρει αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι . Όντως Γλυφάδα κι Ελληνικό , που χωρίζονται από έναν δρόμο, ψήφισαν πολύ διαφορετικά. Δεν είναι όμως όλοι οι πλούσιοι ψηφοφόροι του «ναι». Αν ήταν έτσι , το αποτέλεσμα θα ήταν 80-20 μην πω και 90-10. Ίσως αυτή την πραγματικότητα να φοβούνται οι συντηρητικοί των κομμάτων. Όλων των κομμάτων…Ούτε είναι οι φτωχοί μόνο, ψηφοφόροι του «όχι». Πλούσιος μεγαλογιατρός στην πόλη μου, η οποία ψήφισε κατά 70%  «όχι»,  παρακινούσε κόσμο , να ψηφίσει «όχι» , επικαλούμενος το έπος του ’40 στο οποίο έμεινε ανάπηρος ο πατέρας του..

 Η λέξη «όχι»,  είναι συνδεδεμένη με το συλλογικό ασυνείδητο αυτού του λαού , μωρό μου Charlotte. Δεν εξηγούνται όλα με τη μαρξική θεωρία των τάξεων. Και στο λέω εγώ που είμαι αριστερή. Ο Μαρξ θα έξυνε το κεφάλι του απορημένος αν ήξερε , πόσοι βαθιά θρησκευόμενοι κομμουνιστές υπάρχουν στην Ελλάδα. Για να καταλάβεις, ενώ η πλειονότης των φοιτητών ψήφισε ΔΑΠ στις εκλογές, στο δημοψήφισμα ψήφισε «όχι» σύμφωνα με τα ποιοτικά ευρήματα. Η φράση «κίνηση υψηλού ρίσκου» δεν τους λέει τίποτα! Όλα όσα διδάχτηκαν επί χρόνια απ’ το σπίτι και το σχολείο όμως; 

 

Μωρό μου Charlotte, νομίζω, πως ποτέ δεν έχει δίκιο η μία πλευρά. Και  προπάντων πως στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος , δεν υπάρχουν νικητές και χαμένοι,  έξυπνοι και βλάκες, γενναίοι και ραγιάδες. Φαίνεται πως το «ναι»  προτίμησαν οι άνω των 50 ανεξαρτήτως πεποιθήσεων. Νομίζω, έχει κι αυτό να κάνει πιότερο με ψυχολογία . Δεν ξέρω, τι θα ψήφιζαν οι ίδιοι στα 30 τους…

Πιστεύω , πως όσοι ψηφίσαμε «όχι»,  δεν είμαστε ατρόμητοι ούτε ανεύθυνοι ούτε ερωτευτήκαμε σφόδρα τον Τσίπρα. Απλά , αν ποτέ μελετήσεις την πραγματική ιστορία αυτού του λαού, θα καταλάβεις πως πολλά γεγονότα και συμπεριφορές ,που συνετέλεσαν στην ίδρυση και επιβίωση της Ελλάδας, δεν ερμηνεύονται με την σκέψη λαών, με τους οποίους είμαστε εταίροι.

Τέλος , να θυμάσαι κάτι που σου κρύβουν:  πως η οικονομία δεν είναι επιστήμη! Δεν είναι μαθηματικά ή φυσική. Είναι κοινωνικό κατασκεύασμα κι εξαρτάται απ’ την πολιτική βούληση. Η πολιτική καθορίζει την οικονομία! Η Ευρώπη έχει πολιτικούς , που αργά η γρήγορα , έτσι δείχνει η ιστορική πραγματικότητα , θα αναγκαστούν να αλλάξουν στάση , γιατί εκατομμύρια ανθρώπων , που υποφέρουν , δεν θα αιματοκυλιστούν άλλη μια φορά , για τα συμφέροντα λίγων, που ούτε ψηφίζουν ούτε πιστεύουν σε ουμανιστικές ιδέες, κοινωνική δικαιοσύνη και οράματα αλληλεγγύης μεταξύ των λαών.

Σε φιλώ. 

Και να θυμάσαι. Όλα θα πάνε καλά γιατί ο κόσμος δεν είναι προβλέψιμος κι αλλάζει.

105. Άκου την Charlotte

Ακούγοντας τον εν λόγω βουλευτή να εξηγεί παραστατικά , τι σημαίνει χρεωκοπία δεν σου μένει καμία απορία! Άντε να την εξηγήσεις και στη θεία στο χωριό με το ίδιο παράδειγμα.

Έτσι για να ξέρουμε ,τι  δεινά μας περιμένουν έτσι και ψηφίσουμε το Όχι του παλιο-Τσίπρα. Και η λεζάντα απο κάτω όλα τα λεφτά! Δραματικές εξελίξεις- ε, ρε γλέντια! Μα καλά με τόσο μεγάλα νούμερα ,πώς χρεωκοπήσαμε;
Εγώ πάντως θα ακούσω τη Charlotte! Το γλυκούλικο μωράκι έχει την απάντηση σε όλα τα ερωτήματα χωρίς κανένα δισταγμό! Και τι χαριτωμένα το λέει το άτιμο..

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλες και όλους και καλό βόλι.
Όλα θα πάνε καλά.

104. Κάγκελα..

 Τα ΜΜΕ το τελευταίο 4ήμερο σκίζουν από αντικειμενικότητα! Επίσης στη συγκέντρωση των «μένουμε Ευρώπη» είχε ωραία γκομενάκια. Καμία σχέση με λέτσους του «όχι». Α, το σωστό να λέγεται!

Λοιπόν, πήγα χτες στη Φωτεινή, που με κάλεσε από μέρες. Η φωτεινή κι ο άντρας της είναι άνεργοι εδώ και 3 χρόνια , αλλά νοικιάζουν κάτι διαμερίσματα που πήραν με αντιπαροχή κι από αυτά ζουν. Είδα ανακατωσούρες. Τον διάδρομο τον έκανε τροφοαποθήκη . Έβαλε κάγκελα στα παράθυρα ,συναγερμό, κάτι τεράστιους σύρτες στην πόρτα κι από τα φελιζόλ  κατάλαβα πως πήρε μεγάλο καταψύκτη σαν αυτούς για παγωτά.

 -Τι τον θες καλε; Δυο άτομα είστε , δεν έφταναν τα συρτάρια του ψυγείου;

-Ε, δεν ξέρεις τι γίνεται. Να έχουμε...

Η Φωτεινή είναι «μένουμε ευρώπη». Όσην ώρα έκατσα, έβριζε τον Τσίπρα.

-Μα σε 5 μέρες δημοψήφισμα; Πότε να σκεφτεί και να αποφασίσει ο κόσμος;

-Σε ποιο γαλαξία ζει ο κόσμος επί 5 χρόνια , βρε Φωτεινή;

Δεν άκουγε τίποτα κι έβριζε που «δεν υπογράφει ο κερατάς να τελειώνουμε».

Βγαίνοντας κοίταζα απ’ έξω το σπίτι της. Σωστό φρούριο γεμάτο κάγκελα. 

Ανοίγοντας την αυλόπορτα ,  είδα στο τραπέζι της βεράντας μου ένα πιάτο σκεπασμένο κι ένα χαρτί από κάτω. Το πιάτο είχε μουσακά και το χαρτί έγραφε  «Πάρε τηλ. το Μήτσο. Έλα βραδάκι να δούμε ταινία. Φέρε κουτάκια μπίρες. Μιλτιάδης»

Δεν είχε κάρτα στο κινητό κι άφησε γραπτό μήνυμα ο γειτονάκος . Πήρα τον Μήτσο τηλέφωνο , που είναι κοινός φίλος. Του είχα ζητήσει το πρωί να μου βάλει μπρος με τα καλώδια το αμάξι γιατι έμεινε από μπαταρία και να κοιτάξει για καμιά φτηνή . Μου είπε πως η μπαταρία έφαγε τα ψωμιά της και την έβγαλε για φόρτιση σε ηλεκτρολόγο.

Τηλεφώνησα ,ήρθε, σύνδεσε τη μπαταρία , σπίρτο το αμαξάκι.

-Θα βγάλει κανα εξάμηνο. Μετά βλέπουμε. Θα ψάξω στο ίντερνετ για μεταχειρισμένη.

-Τι του χρωστάμε του ανθρώπου;

-Την αγάπη μας.

- Μόνο;

-Αν ζητούσε κάτι παραπάνω , θα του ‘ριχνα κι έναν πούτσο. Τι να του πληρώσουμε κορίτσι μου; Το ρεύμα του φορτιστή;

Γέλασα δυνατά . Τον κοίταξα από τη μέση και κάτω και σκέφτηκα πως είναι «προικισμένος» κι ομορφάντρας ο Μήτσος κι αν γούσταρε ο ηλεκτρολόγος μελωμένο το παστέλι , δεν θα του κακόπεφτε.

Αυτά είναι τα δικά μου "κάγκελα"... Φίλοι , φίλες, γείτονες, δυο σωστοί συνάδελφοι. Τέτοια κάγκελα θέλω παντού . Αυτό έγραφα στο προηγούμενο ποστ . Αλληλεγγύη και να μην επιτρέψουμε στους καριόληδες να μας διχάσουν και να μας γυρίσουν 60 χρόνια πίσω. Να μην φτωχοποιηθούν άλλοι . Να μην ψοφήσει κι η κατσίκα του γείτονα κι ας νομίζει –ο γείτονας- πως η δικιά του κατσίκα θα βγάζει εσαεί γάλα με τα πάντα να ξεραίνονται γύρω.

Το μεσημέρι διάβασα απόψεις σε μπλογκς. Ένα ήταν όλα τα λεφτά! Άκουσα και την Μέρκελ που μιλούσε στη βουλή της . Το θέμα , είπε η Μέρκελ, δεν είναι κάποια εκατομμύρια διαφορά. Τα βρίσκουμε αυτά. Το θέμα είναι πως στην Ευρώπη αποφασίσαμε από χρόνια, να υπάρχει συμβιβασμός των χωρών. 

Αυτό είναι το ζουμί,  μενουμευρωπίτες και μενουμευρωπίτισσες. Η φράου Μέρκελ μίλησε ωμά. Το θέμα είναι πως , αν τα χαϊβάνια της Ελλάδας ξυπνήσουν και γυρεύουν να σταματήσει η λιτότητα , μετά θα ξυπνήσουν τα χαϊβάνια της Ισπανίας, που έχουν πεθάνει στις εξώσεις , τα χαϊβάνια της Ιταλίας που χρωστάει 1 τρις , τα χαϊβάνια της Γαλλίας και δεκάδες εκατομμύρια φτωχά κι άνεργα χαϊβάνια στην Ευρώπη της ευημερίας. Κι αν ξυπνήσουν τα χαϊβάνια ,χάνουν χρήμα τα αφεντικά. Τα αληθινά αφεντικά , όχι Μέρκελ , Γιούνγκερ, Ολάν και λοιπά καραγκιοζάκια.

Η ολιγαρχία εντός κι εκτός παίζει τα ρέστα της. Επιστρατεύτηκαν  media , πολιτικοί , δήμαρχοι, ο Μητσοτάκης, ο Σιμήτης, ο Σάκης Ρουβάς , ο Ντέμης Νικολαϊδης κι όλες οι σοβαρές προσωπικότητες. Η διαπλοκή κι όσοι έκλεισαν σπίτια, συνιστούν «ναι»! Όλοι λυσσασμένοι εναντίον Τσίπρα. Γιατί ξέρουν πως δεν υπάρχει συριζα. Υπάρχει Τσίπρας! Και είναι τίμιος. Είναι επικίνδυνος! Αν φανερωθούν Τσίπρες κι αλλού με εκατομμύρια φτωχά χαϊβάνια; Απορώ κιόλας, πώς δεν βάλαν ακόμη τα γκαρντάσια από απέναντι να μας εκφοβίσουν με κανα θερμό επεισόδιο . Εξάλλου ξέρουν από παλιά "οι φίλοι μας οι Γερμανοί", πόσο ραγιάδες και χέστηδες είναι πολλοί Έλληνες…

Ας κερδίσει το «ναι», αρκεί να μην είναι από φόβο.

Θα ψηφίσω ΟΧΙ . Θέλω να ανήκω σε κείνους , που όταν άλλοι προσκυνούσαν και συνεργάζονταν, εκείνοι αντιστέκονταν.Είμαι από τα χαϊβάνια που διεκδικούν τα αυτονόητα:

Δουλειά , φαί, σπίτι ,ασφάλεια. Χωρίς σιδερένια κάγκελα…

Υγ . Μόλις άκουσα τον Καραμανλή. Έβγαλαν από την κατάψυξη τον μπούλη που έπαιζε play station,όταν η Ελλάδα καιγόταν. Που διπλασίασε το χρέος .  Που επί 5 χρόνια που η παράταξη του διαλύει την Ελλάδα είχε βγάλει το σκασμό…

Άκουσα και για βουλευτές Ανελ που διαφοροποιούνται.

Μακάρι να μην ετοιμάζουν νέα ιουλιανά 50 χρόνια μετά…

Μακάρι να μην προδωθούμε πάλι εκ των έσω.

Πόσο ανιστόρητοι κι αμνήμονες είμαστε ...

103. Μια απλή συνταγή

Παίρνουμε μια εξάδα αυγά ,  3-4 κολοκυθάκια , πατάτες , ντομάτες , πιπεριές , ψωμί κι ένα κιλό κρασί. Ένα πεντάευρο κόστος όλα, αν ψωνίσουμε απ’ τη λαϊκή. Φτιάχνουμε μια ωραία χωριάτικη , τηγανίζουμε τα υπόλοιπα κι έχουμε το ωραιότερο γεύμα του καλοκαιριού.

Ύστερα ανοίγουμε την πόρτα να μπουν οι γείτονες, που καλέσαμε να φάμε μαζί. Παίρνουμε μια βαριοπούλα , ένα σφυρί , μια πέτρα,  ότι να’ναι και τακτοποιούμε την τηλεόραση , που έχουμε βγάλει από νωρίς στο πεζοδρόμιο.   

Μετά  καθόμαστε στο τραπέζι και τρώμε ακούγοντας μουσική από το youtube  με τη σύνδεση που μοιραζόμαστε.Την άλλη μέρα οι γείτονες θα βράσουν μακαρόνια ,  θα τρίψουν λίγη φέτα , θα κόψουμε καμιά αγγουροντομάτα και θα φάμε πάλι όλοι μαζί ακούγοντας μουσική.

Αυτή είναι η συνταγή. Ποιο capital control και παπαριές; Αυτό που ζω εδώ και 4 χρόνια δηλαδή, τι είναι; Αν είχα να σηκώνω ένα 60άρι την ημέρα , δηλαδή 1800 το μήνα , θα πήγαινα κομμωτήριο, θα έφτιαχνα μοχίτο και θα πήγαινα , να διαδηλώσω μαζί με τους «μένουμε Ευρώπη», δεν θα ανησυχούσα για το πότε θα μου κόψουν το ρεύμα.

Δε γαμιέστε , ρε καριόληδες;

Άκουσα τις δηλώσεις  Κουτσούμπα και διάβασα και την ανακοίνωση του κκε. Σαφήνεια και λογική, όπως ο από κάτω.. 

Α, ναι η συνταγή έχει και συνέχεια. Την Κυριακή στις 5 Ιουλίου κανονίσαμε  να βάλουμε ρεφενέ από ένα δίευρο. Θα πάρουμε 1 κιλό χοιρινό , ντομάτες , πατάτες και κρασί , θα φτιάξουμε τηγανιά και θα αράξουμε στη βεράντα μου ,αφού πάμε για μπανάκι κι αφού ψηφίσουμε. Μετά  θα απολαύσουμε από το μοιρασμένο δια-γειτονικό ίντερνετ τις φάτσες των Λυριτζή , Οικονομέα ,  Τρέμη , Τσίμα , Πρετεντέρη και άλλων τηλετρομοκρατών, που έλιωσαν στα φροντιστήρια από το ΔΝΤ, για να μας φτάσουν ως εδώ με την  ίδια μας την ψήφο από το 2010.

Αν τους δούμε να χαμογελούν , να, στα αρχίδια μας!  Τι πιότερο να στερηθούμε; Αν τους δούμε να ξεφυσούν ιδροκοπώντας ,ίσως σπαταλήσουμε κι από ένα ευρώ ακόμη , για να πάρουμε και παγωτό ξυλάκι.

Αν μας λείψουν τα ευρώ, ο μπακαλάκος της γειτονιάς δέχεται και βερεσέ και μας δήλωσε πως δεν έχει θέμα να πληρωθεί κι αργότερα και σε δραχμές.

Άντε γαμηθείτε , ρε καριόληδες , που θαρρείτε πως απόμειναν περιθώρια τρομοκράτησης.

102. rosebud...rosebud

Από νωρίς τα σύννεφα απέτρεπαν προθέσεις για απόδραση σε θάλασσα  αγαπημένη. Η βροχή που ακολούθησε δεν άφηνε τον νου  ούτε καν να σχηματίσει εικόνες θερινές.

 Άφησα να ξεχυθούν αγαπημένες μουσικές κοιτώντας από το τζάμι το νερό να παρασέρνει βίαια τα πρόωρα αποκολλημένα ανθάκια από τις γλάστρες.Λουλούδια  κυνηγημένα..

Βαριές κι αργές οι ώρες αναπόλησης.   Αισθήσεις. Φωνές, αγγίγματα.

Γυναίκες παλιών καλοκαιριών που κλωθογύριζαν σαν παγωμένα αγκάθια.

Ένιωσα να κρυώνω.

Ύστερα ακούστηκες. Απρόσμενα .Τι γρήγορα κι ανάλαφρα που κύλησαν οι ώρες . Κι άλλαξε η εποχή. Ναι , μες στη βροχή ξεπρόβαλλε το καλοκαίρι.

 Κάπου κει στο σούρουπο ήταν, που φάνηκε να πλησιάζει δειλά μα αισιόδοξα η ζεστασιά κι ας έριχνε ακόμη ποτάμια έξω.

Τι γρήγορα αλλάζει η εποχή και η ζωή , σαν θέλουν οι γυναίκες.

Καλωσήρθες  πάλι , καλοκαίρι…

Είθε να μη φανείς απατηλό και εφήμερο.

Είθε να πάρεις τη ζωή μου και να την πας σ’ εκείνα τα μονοπάτια για τα οποία φτιάχτηκα.

Του έρωτα .

Του ονείρου.

Του χαμόγελου.

Είθε να την αλλάξεις με την ομορφιά .

Των λέξεων. Της όψης. Της ζεστασιάς σου. 

Είμαι έτοιμη και πρόσμενα καιρό πολύ.

Να τυπωθείς στα μέσα μου , όπως τα γράφει ο ποιητής.

Σαν τριαντάφυλλο αμάραντο.

……………………………………………………………………..

Η ομορφιά των γυναικών που αλλάξαν τη ζωή μας

βαθύτερα κι από εκατό επαναστάσεις

δεν χάνεται, δεν σβήνει με τα χρόνια

όσο κι αν φθείρονται οι φυσιογνωμίες

όσο κι αν αλλοιώνονται τα σώματα.

Μένει στις επιθυμίες που κάποτε προκάλεσαν

στα λόγια που έφτασαν έστω αργά

στην εξερεύνηση δίχως ασφάλεια της σάρκας

στα δράματα που δεν έγιναν δημόσια

στα καθρεφτίσματα χωρισμών, στις ολικές ταυτίσεις.

Η ομορφιά των γυναικών που αλλάζουν τη ζωή

μένει στα ποιήματα που γράφτηκαν γι` αυτές

ρόδα αειθαλή αναδίδοντας το ίδιο άρωμα τους

ρόδα αειθαλή, όπως αιώνες τώρα λένε οι ποιητές.

                                            Τίτος Πατρίκιος, ρόδα αειθαλή

101. αγκυλώσεις

Ήξερα πως σύμφωνα με τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού , οι κομμουνιστές δεν διαχωρίζουν τους ανθρώπους με γνώμονα το φύλο ,την εθνικότητα, το χρώμα, την καταγωγή , τη θρησκεία. Ο διαχωρισμός γίνεται σύμφωνα με την τάξη τους. Από τη μια το κεφάλαιο κι από την άλλη το προλεταριάτο. Από ότι φαίνεται όμως,  το κκε διαχωρίζει τους ανθρώπους και με βάση τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό..

Διάβασα προσεχτικά την ανακοίνωση της υπεύθυνης της Κεντρικής Επιτροπής για την γυναικεία ισοτιμία και χειραφέτηση, που αναδημοσίευσε ο Erva. Επαναλαμβάνει διαρκώς την αντιεπιστημονική καραμέλα της «επιλογής» σεξουαλικού προσανατολισμού και καταλήγει πως «η οικογένεια,  είναι θεσμός που περιλαμβάνει την προστασία παιδιών τα οποία προκύπτουν από τη συμβίωση, τη σχέση του άνδρα και της γυναίκας».  

Δηλαδή μας λέει το κκε ,από τη συμβίωση και τα παιδιά που προκύπτουν μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών ,δεν υφίσταται οικογένεια…

Σε ποιες έρευνες βασίστηκαν; Πότε συζητήθηκε το θέμα; Ποιοι επιστήμονες εισηγήθηκαν αυτή την τοποθέτηση; Πώς καταδέχονται να δίνονται προνόμια και  φορολογικές απαλλαγές σε ετερόφυλα ζευγάρια , ενώ αποκλείονται τα ομόφυλα από το δικαίωμα αυτό; Όταν αποδέχονται πως μια γυναίκα μόνη , μπορεί να υιοθετεί παιδί και το αρνούνται σε ζευγάρια γυναικών, τι είναι αυτό παρά ρατσισμός; Σε τι διαφέρει η άποψη αυτή με τις απόψεις των ορθόδοξων ιεραρχών; Σε τι διαφέρουν οι απόψεις Κουτσούμπα από τις απόψεις Νικολόπουλου;

Είναι πραγματικά λυπηρό, ένα κόμμα, που υποτίθεται πως παλεύει για την κοινωνική απελευθέρωση, να υιοθετεί πρωτόγονες και αντιεπιστημονικές θέσεις ακραίων, συντηρητικών και  ρατσιστικών πολιτικών τάσεων.

Ψήφιζα για πολλά χρόνια κκε.. Πολλές πολιτικές του επιλογές ,η προσκόλληση στη σταλινική πρακτική και ξεπερασμένες από την πραγματικότητα θέσεις του, με απομάκρυναν, όπως χιλιάδες εργαζόμενους. Ακόμη και τώρα όμως, όταν έρχεται Πρωτομαγιά , δεν μου πάει να κατέβω σε άλλη πορεία πλην αυτής του κόμματος. Κι όταν προκηρρύσει απεργία το παμε , πάλι το ακολουθώ...

Αλλά , σύντροφοι , είστε στη λάθος πλευρά της ιστορίας …

Ζούμε στη δεύτερη δεκαετία του 21^ου αιώνα και οι επιστήμες έχουν κάνει άλματα. Αν ένα κόμμα που κηρύσσει πως μελετά την σύγχρονη πραγματικότητα , δεν αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές μεταβολές , δεν ακολουθεί αλλά ούτε και μπορεί να καθοδηγήσει την κοινωνία.

Αν πάψατε πια να μελετάτε τα πορίσματα σύγχρονων ερευνών, όπως μας συμβουλεύατε να κάνουμε, ρωτήστε τουλάχιστον τις κνίτισσες και κομμουνίστριες λεσβίες .. Ρωτήστε τις , πότε «επέλεξαν» τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό .  Ρωτήστε , αν θέλουν να αναγνωριστεί η συμβίωσή τους και τα παιδιά που μεγαλώνουν ως οικογένεια. Ή μήπως επισήμως ισχύει πως «μέσα στο κκε δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι» , όπως στο Ιράν; Γιατί, εγώ κομμουνίστριες λεσβίες και κομμουνιστές gay , ξέρω πολλούς. Δεν είναι καιρός να ξεπεραστούν αυτά τα ταμπού και οι αγκυλώσεις, που παραπέμπουν στις απαρχαιωμένες, καταπιεστικές, πατριαρχικές αντιλήψεις;

100. λεσβιακές σχέσεις και εμπνεύσεις

-Ε, δε θα γίνω σαν εσένα! Θα πας 50 χρονών και θα αραχνιάσει το μουνί σου απ’ το πολύ ξεδιάλεγμα! Δεν είμαι απορριπτική εγώ, ρε φίλη!

Τάδε έφη Μαρία , παλιά φίλη και συμφοιτήτρια , χτες βράδυ. Είχαμε να βρεθούμε από πέρσι. Η κουβέντα είχε να κάνει με την πρόσφατη κατάκτησή της. Η Μαρία είναι 40άρα και στην ορολογία της λεσβιακής ετικέτας θα την ονόμαζαν butch , για μένα είναι απλά ,μια  συμπαθέστατη κι ανοιχτόκαρδη, καραμπινάτη λεσβία.

-Δεν είναι κακό να είμαστε επιλεκτικές . Για σχέση μιλάμε όχι για ξεπέτες. Σε ποια θέματα έχεις εγκεφαλική ταύτιση μ’ αυτό το κορίτσι;

Δεν συμφωνούσε και δήλωσε ικανοποιημένη από τη σχέση της. Μου γνώρισε την κοπελιά της , που είχε να πάει για ψώνια κι εμείς πίναμε καφέ στον πεζόδρομο της αγοράς. Με ρώτησε, πώς μου φαίνεται. Γι ‘ αυτό είπα την άποψή μου. Αλλιώς, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Σιγά ! Όπως τη βρίσκει η καθεμιά.

Είπα, πως θα υπάρχει διάσταση απόψεων , αλληλοκατανόησης και τρόπου ζωής μιας κι η κοπελιά της μένει σε χωριό , δεν έχει κάποιες σπουδές, διαβάσματα και δεν έχει ταξιδέψει. Ο λόγος της είναι χαριτωμένος, μου θύμισε τη μάνα μου. Αλλά η μάνα μου είχε γεννηθεί στη δεκαετία του ’40 και δεν πήγε σχολείο. Η Μαρία από την άλλη, έχει φάει με το κουτάλι την Ευρώπη , ζούσε χρόνια  Θεσσαλονίκη , ασχολήθηκε με το θέατρο κι όποτε τη βλέπω έχει ανακαλύψει νέο συγγραφέα.

Ενοχλήθηκε μάλλον κι ένιωσε την ανάγκη να αμυνθεί. Γι’ αυτό και οι οιωνοί περί  αραχνιάσματος του μουνιού μου.  Μετά, σχεδόν απολογούμενη , χαμήλωσε τον τόνο της φωνής της και μου αντιγύρισε.

-Δεν αντέχω άλλο τη μοναξιά, ρε συ…Είναι καλό κορίτσι…Δεν μπορώ να βρω την κοπέλα , που θα ήθελα. Αυτές που μ’ αρέσουν είναι ή straight ή ψάχνουν την «νιάου γκόμενα». Βαρέθηκα να πονάω και να φαντασιώνομαι ..

Έσκυψα .Ένιωσα ένοχη. Που δεν είπα ψέματα. Τι την ήθελα την επίκριση; Θα μπορούσα να πετάξω ένα «ωραία κοπέλα» και να τελειώνει…Είναι κάτι φορές , που δε χρειάζεται, να λέγονται αλήθειες.

Όμως έχω νιώσει πώς είναι οι άγονες σχέσεις. Να μην μπορείς να επικοινωνήσεις. Να μην κατανοείς το χιούμορ της ούτε κείνη το δικό σου. Να μην ταυτίζεσαι σε θέματα ψυχαγωγίας. Να βλέπετε με άλλο μάτι τον κόσμο. Να έχουν άλλο νόημα οι λέξεις. Είναι δύσκολες οι σχέσεις μεταξύ γυναικών.. Είναι δύσκολες οι σχέσεις των ανθρώπων…

……………………………………………………………………….

Το βίντεο δεν έχει καμία σχέση με τα παραπάνω. Είναι όμως κελεπούρι!

Σε σεμινάριο για συγγραφή σεναρίων άκουγα έναν συγγραφέα να περιγράφει μια σκηνή από το kill bill , όπου η πρωταγωνίστρια παλεύει κρατώντας  σπαθί νίντζα με μια άλλη που κρατάει τηγάνι, λέγοντας πως ο σεναριογράφος είχε μεγάλη έμπνευση και φαντασία γράφοντας τη συγκεκριμένη σκηνή.

Βλέποντας το 2^ο επεισόδιο της σειράς orange is the new black από την 3^η σαιζόν , θυμήθηκα τα λόγια του. Δυο γυναίκες , κρατούμενες λόγω κακουργήματος, ντυμένες η μία με σακούλες απορριμμάτων κι η άλλη με ιατρική φόρμα, λόγω του ότι η φυλακή έπιασε κοριούς , μαλώνουν στη βιβλιοθήκη. Παλεύουν βρίζοντας η μια την άλλη. Ξαφνικά η μία  μισογδύνεται , πετάει την άλλη σε ένα τραπέζι βίαια και της κάνει γλειφομούνι! Η άλλη το απολαμβάνει μα σε δευτερόλεπτα την κλωτσάει και τη ρίχνει κάτω. Η σκηνή τελειώνει με τις δυο γυναίκες να κάνουν έρωτα στο πάτωμα!

Δεν ξέρω, αν η σεναριογράφος εδώ είχε απλά μεγάλη έμπνευση και φαντασία , θα ήθελα κι εγώ όμως λίγο από αυτό που πίνει! Μιλάμε για σουρεαλιστικό, άγριο, λεσβιακό έρωτα. Σκηνή τρελά εμπνευσμένη σ’ αυτή την εκπληκτική σειρά!

Δώρο στις αναγνώστριες με αφορμή το 100ό ποστ.

99. Η Αθήνα πήρε θέση

Πήγαν πολλοί καλλιτέχνες , πολλά πιτσιρίκια , οικογένειες , διπλωμάτες και πολιτικοί. Πρώτη φορα παρέστη η πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Αυτή η κίνηση ήταν πολύ σημαντική. Συμμετείχε και η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου. Διάβασα κάτι μαλακίες , πως το έκαναν για τα ψηφαλάκια. Ωραία, ας πάνε κι άλλοι πολιτικοί λοιπόν από άλλα κόμματα, που κρύβονται πίσω από ράσα και ψηφαλάκια ομοφοβικών!

Μου είπαν  γνωστές μου, πως αυτή τη φορά θα πρέπει να είχε πάνω από 20 χιλιάδες άτομα.

Κι εγώ στα βίντεο και τις φωτογραφίες είδα πως , πράγματι είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή. 

Athens pride 2015! 

 Η Αθήνα πήρε θέση.

Ήθελα πολύ να ήμουν ανάμεσά τους…