Από νωρίς τα
σύννεφα απέτρεπαν προθέσεις για απόδραση σε θάλασσα αγαπημένη. Η βροχή που ακολούθησε δεν άφηνε
τον νου ούτε καν να σχηματίσει εικόνες
θερινές.
Άφησα να ξεχυθούν αγαπημένες μουσικές
κοιτώντας από το τζάμι το νερό να παρασέρνει βίαια τα πρόωρα αποκολλημένα ανθάκια
από τις γλάστρες.Λουλούδια κυνηγημένα..
Βαριές κι αργές οι ώρες αναπόλησης.
Αισθήσεις.
Φωνές, αγγίγματα.
Γυναίκες παλιών καλοκαιριών που
κλωθογύριζαν σαν παγωμένα αγκάθια.
Ένιωσα να κρυώνω.
Ύστερα ακούστηκες.
Απρόσμενα .Τι γρήγορα κι ανάλαφρα που κύλησαν οι ώρες . Κι άλλαξε η εποχή. Ναι , μες στη
βροχή ξεπρόβαλλε το καλοκαίρι.
Κάπου κει στο σούρουπο ήταν, που φάνηκε να πλησιάζει
δειλά μα αισιόδοξα η ζεστασιά κι ας έριχνε ακόμη ποτάμια έξω.
Τι γρήγορα αλλάζει
η εποχή και η ζωή , σαν θέλουν οι γυναίκες.
Καλωσήρθες πάλι , καλοκαίρι…
Είθε να μη φανείς
απατηλό και εφήμερο.
Είθε να πάρεις τη
ζωή μου και να την πας σ’ εκείνα τα μονοπάτια για τα οποία φτιάχτηκα.
Του έρωτα .
Του ονείρου.
Του χαμόγελου.
Είθε να την
αλλάξεις με την ομορφιά .
Των λέξεων. Της
όψης. Της ζεστασιάς σου.
Είμαι έτοιμη και πρόσμενα καιρό πολύ.
Να τυπωθείς
στα μέσα μου , όπως τα γράφει ο ποιητής.
Σαν τριαντάφυλλο
αμάραντο.
……………………………………………………………………..
Η ομορφιά των
γυναικών που αλλάξαν τη ζωή μας
βαθύτερα κι από
εκατό επαναστάσεις
δεν χάνεται, δεν
σβήνει με τα χρόνια
όσο κι αν
φθείρονται οι φυσιογνωμίες
όσο κι αν
αλλοιώνονται τα σώματα.
Μένει στις
επιθυμίες που κάποτε προκάλεσαν
στα λόγια που
έφτασαν έστω αργά
στην εξερεύνηση
δίχως ασφάλεια της σάρκας
στα δράματα που
δεν έγιναν δημόσια
στα καθρεφτίσματα
χωρισμών, στις ολικές ταυτίσεις.
Η ομορφιά των
γυναικών που αλλάζουν τη ζωή
μένει στα
ποιήματα που γράφτηκαν γι` αυτές
ρόδα αειθαλή
αναδίδοντας το ίδιο άρωμα τους
ρόδα αειθαλή,
όπως αιώνες τώρα λένε οι ποιητές.
Τίτος Πατρίκιος, ρόδα αειθαλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου