109. Απανθρωπιές

Διαβάζοντας  στην εφηβεία το «κόκκινο και το μαύρο» του Σταντάλ σκεφτόμουν πως θεσμοί όπως η εκκλησία κι η πολιτική , όταν δεν μπορούν να χειριστούν την πραγματικότητα ,που ορθώνεται πέρα από τις ιδεοληψίες τους, τότε αποδεικνύονται ρηχοί κι απάνθρωποι. Στο λόγο τους θριαμβεύει το μίσος, η υποκρισία κι ο πουριτανισμός. Προκειμένου να διαφυλάξουν την όποια εξουσία τους, θωπεύουν το κοινό τους με ψευδεπίγραφες ηθικολογίες περί προστασίας θεσμών, όπως η οικογένεια.

Την υποκρισία αυτή αναπαράγει κι ένα μεγάλο μέρος των «πιστών» τους , όχι επειδή δεν μπορούν να αντιληφθούν ποια είναι η πραγματικότητα  αλλά επειδή ακριβώς την βλέπουν. Το τρίπτυχο «πατρίς –θρησκεία-οικογένεια» αποτελεί ένα κέλυφος προστασίας της ψυχολογικής άρνησής τους να σπάσουν δεσμά με ό,τι τους έθρεψε κι αποτελεί μέρος της κίβδηλης ταυτότητάς τους. 

       

Προς τι αυτή η εισαγωγή; Απλά,  στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι έτυχε κάποιοι συνδαιτυμόνες μου να  θέσουν το θέμα του Συμφώνου Συμβίωσης κι ακολούθησε μια γόνιμη συζήτηση. Αρχικά  ένας εστίασε στο πόσο προκλητική ήταν εικόνα των ζευγαριών που φιλήθηκαν στη Βουλή μετά την ψήφιση. Άλλος στο ,πόσο κότες ήταν όσοι βουλευτές φρόντισαν να απέχουν της ψηφοφορίας. Κάποια άλλη στο, ποια δικαιώματα θα απολαμβάνουν τώρα τα ομόφυλα ζευγάρια. Σε ελάχιστα λεπτά όμως η συζήτηση προχώρησε ήρεμα σε ζητήματα ουσιώδη που απασχολούν τον λοατ κόσμο. Κι όσο μιλούσαμε, τόσο έβγαινε στο φως η άγνοια για θέματα αυτονόητα. 

Νομίζω πως αυτή είναι η μεγάλη νίκη του νόμου για το Σύμφωνο Συμβίωσης. Αρχίζουν οι «έξω από το χορό»  να μιλούν σοβαρά για θέματα που είτε θεωρούνταν ταμπού είτε αποτελούσαν ευκαιρία για χλευασμό. Βεβαιώθηκα μέσα από την κουβέντα πως ο κόσμος χρειάζεται ενημέρωση και συζήτηση χωρίς κραυγές και απόλυτες αξιολογικές κρίσεις.

Για να ενημερωθούν όμως οι άνθρωποι χρειάζεται πολλή και προσεχτική δουλειά. Υπάρχουν τηρητές δογμάτων και ιερατείων, που για να διαφυλάξουν το αλάθητό τους είναι  ικανοί να διαστρεβλώσουν κάθε επιστημονική και αντικειμενική πραγματικότητα. Δεν είναι τυχαία η σύμπνοια επιχειρημάτων που πρόβαλαν οι  δύο κατ’ επίφαση  αντίθετοι κόσμοι της ελληνικής κοινωνίας: Η εκκλησία και το κκε. Οι εκπρόσωποί τους αναμασούν τις ίδιες αυθαίρετες διαπιστώσεις κι ανησυχίες.                       

Στο βίντεο που ακολουθεί , ακούμε την βουλευτίνα του κκε ,Λιάνα Κανέλλη , μεταξύ άλλων ανοησιών κι ασυναρτησιών, να διατυπώνει με απόλυτη βεβαιότητα πως «η ομοφυλοφιλία είναι ελεύθερη επιλογή και μπορεί κάποιος να αποφασίσει να μην είναι ομοφυλόφιλος!»

(Δηλαδή , οκ. τώρα που είναι χειμώνας κι έχω πολλές υποχρεώσεις , ας γίνω στρέητ κι  εκεί κατά τον Ιούνιο που θα αρχίσουν οι ζέστες και τα καυτά μπικίνια στις πλαζ , θα ..επαναλεσβιοποιηθώ!)

 Ελάτε τώρα στη θέση του αδαούς γονέα της επαρχίας, που διακρίνει στο έφηβο παιδί του συμπεριφορές που δείχνουν πως μάλλον είναι  gay. Κανείς δεν εκπαιδεύτηκε πώς να είναι γονιός. Πόσο μάλλον να είναι γονιός ενός ομοφυλόφιλου παιδιού . Αφού λέει  λοιπόν μια «μορφωμένη κι ενημερωμένη» βουλευτής στην τηλεόραση ,ότι το παιδί της μπορεί να αλλάξει «επιλογή» , πώς να μην το τρέξει σε «πνευματικούς» ή τσαρλατανο-δόκτορες για να του αλλάξουν σεξουαλικό προσανατολισμό; Πώς να μην θεωρήσει, ότι το παιδί επηρεάστηκε από «κακές» παρέες; Ύστερα αρχίζει η απόρριψη, η καταπίεση κι ο παραλογισμός. Το παιδί ,για να αμυνθεί, λέει ψέματα ή κλείνεται στον εαυτό του. Κι άιντε μετά να μαζέψει τα ψυχολογικά και υπαρξιακά θέματά του, που ακόμη κι όταν φύγει - και πρέπει να φύγει για να διασωθεί -θα κουβαλάει μέσα του μια ζωή ...

Ιδού η απανθρωπιά των πάσης φύσεως ιερατείων , χάριν της διαφύλαξης του δόγματος και της εξουσίας τους…

(ΥΓ. Κατά τα άλλα το γεμιστό ψαρονέφρι με καρότα και πιπεριές με σως από βερύκοκα και μήλα , που μαγείρεψα στο φούρνο έγινε ανάρπαστο! Να είστε όλοι και όλες καλά).