103. Μια απλή συνταγή

Παίρνουμε μια εξάδα αυγά ,  3-4 κολοκυθάκια , πατάτες , ντομάτες , πιπεριές , ψωμί κι ένα κιλό κρασί. Ένα πεντάευρο κόστος όλα, αν ψωνίσουμε απ’ τη λαϊκή. Φτιάχνουμε μια ωραία χωριάτικη , τηγανίζουμε τα υπόλοιπα κι έχουμε το ωραιότερο γεύμα του καλοκαιριού.

Ύστερα ανοίγουμε την πόρτα να μπουν οι γείτονες, που καλέσαμε να φάμε μαζί. Παίρνουμε μια βαριοπούλα , ένα σφυρί , μια πέτρα,  ότι να’ναι και τακτοποιούμε την τηλεόραση , που έχουμε βγάλει από νωρίς στο πεζοδρόμιο.   

Μετά  καθόμαστε στο τραπέζι και τρώμε ακούγοντας μουσική από το youtube  με τη σύνδεση που μοιραζόμαστε.Την άλλη μέρα οι γείτονες θα βράσουν μακαρόνια ,  θα τρίψουν λίγη φέτα , θα κόψουμε καμιά αγγουροντομάτα και θα φάμε πάλι όλοι μαζί ακούγοντας μουσική.

Αυτή είναι η συνταγή. Ποιο capital control και παπαριές; Αυτό που ζω εδώ και 4 χρόνια δηλαδή, τι είναι; Αν είχα να σηκώνω ένα 60άρι την ημέρα , δηλαδή 1800 το μήνα , θα πήγαινα κομμωτήριο, θα έφτιαχνα μοχίτο και θα πήγαινα , να διαδηλώσω μαζί με τους «μένουμε Ευρώπη», δεν θα ανησυχούσα για το πότε θα μου κόψουν το ρεύμα.

Δε γαμιέστε , ρε καριόληδες;

Άκουσα τις δηλώσεις  Κουτσούμπα και διάβασα και την ανακοίνωση του κκε. Σαφήνεια και λογική, όπως ο από κάτω.. 

Α, ναι η συνταγή έχει και συνέχεια. Την Κυριακή στις 5 Ιουλίου κανονίσαμε  να βάλουμε ρεφενέ από ένα δίευρο. Θα πάρουμε 1 κιλό χοιρινό , ντομάτες , πατάτες και κρασί , θα φτιάξουμε τηγανιά και θα αράξουμε στη βεράντα μου ,αφού πάμε για μπανάκι κι αφού ψηφίσουμε. Μετά  θα απολαύσουμε από το μοιρασμένο δια-γειτονικό ίντερνετ τις φάτσες των Λυριτζή , Οικονομέα ,  Τρέμη , Τσίμα , Πρετεντέρη και άλλων τηλετρομοκρατών, που έλιωσαν στα φροντιστήρια από το ΔΝΤ, για να μας φτάσουν ως εδώ με την  ίδια μας την ψήφο από το 2010.

Αν τους δούμε να χαμογελούν , να, στα αρχίδια μας!  Τι πιότερο να στερηθούμε; Αν τους δούμε να ξεφυσούν ιδροκοπώντας ,ίσως σπαταλήσουμε κι από ένα ευρώ ακόμη , για να πάρουμε και παγωτό ξυλάκι.

Αν μας λείψουν τα ευρώ, ο μπακαλάκος της γειτονιάς δέχεται και βερεσέ και μας δήλωσε πως δεν έχει θέμα να πληρωθεί κι αργότερα και σε δραχμές.

Άντε γαμηθείτε , ρε καριόληδες , που θαρρείτε πως απόμειναν περιθώρια τρομοκράτησης.

102. rosebud...rosebud

Από νωρίς τα σύννεφα απέτρεπαν προθέσεις για απόδραση σε θάλασσα  αγαπημένη. Η βροχή που ακολούθησε δεν άφηνε τον νου  ούτε καν να σχηματίσει εικόνες θερινές.

 Άφησα να ξεχυθούν αγαπημένες μουσικές κοιτώντας από το τζάμι το νερό να παρασέρνει βίαια τα πρόωρα αποκολλημένα ανθάκια από τις γλάστρες.Λουλούδια  κυνηγημένα..

Βαριές κι αργές οι ώρες αναπόλησης.   Αισθήσεις. Φωνές, αγγίγματα.

Γυναίκες παλιών καλοκαιριών που κλωθογύριζαν σαν παγωμένα αγκάθια.

Ένιωσα να κρυώνω.

Ύστερα ακούστηκες. Απρόσμενα .Τι γρήγορα κι ανάλαφρα που κύλησαν οι ώρες . Κι άλλαξε η εποχή. Ναι , μες στη βροχή ξεπρόβαλλε το καλοκαίρι.

 Κάπου κει στο σούρουπο ήταν, που φάνηκε να πλησιάζει δειλά μα αισιόδοξα η ζεστασιά κι ας έριχνε ακόμη ποτάμια έξω.

Τι γρήγορα αλλάζει η εποχή και η ζωή , σαν θέλουν οι γυναίκες.

Καλωσήρθες  πάλι , καλοκαίρι…

Είθε να μη φανείς απατηλό και εφήμερο.

Είθε να πάρεις τη ζωή μου και να την πας σ’ εκείνα τα μονοπάτια για τα οποία φτιάχτηκα.

Του έρωτα .

Του ονείρου.

Του χαμόγελου.

Είθε να την αλλάξεις με την ομορφιά .

Των λέξεων. Της όψης. Της ζεστασιάς σου. 

Είμαι έτοιμη και πρόσμενα καιρό πολύ.

Να τυπωθείς στα μέσα μου , όπως τα γράφει ο ποιητής.

Σαν τριαντάφυλλο αμάραντο.

……………………………………………………………………..

Η ομορφιά των γυναικών που αλλάξαν τη ζωή μας

βαθύτερα κι από εκατό επαναστάσεις

δεν χάνεται, δεν σβήνει με τα χρόνια

όσο κι αν φθείρονται οι φυσιογνωμίες

όσο κι αν αλλοιώνονται τα σώματα.

Μένει στις επιθυμίες που κάποτε προκάλεσαν

στα λόγια που έφτασαν έστω αργά

στην εξερεύνηση δίχως ασφάλεια της σάρκας

στα δράματα που δεν έγιναν δημόσια

στα καθρεφτίσματα χωρισμών, στις ολικές ταυτίσεις.

Η ομορφιά των γυναικών που αλλάζουν τη ζωή

μένει στα ποιήματα που γράφτηκαν γι` αυτές

ρόδα αειθαλή αναδίδοντας το ίδιο άρωμα τους

ρόδα αειθαλή, όπως αιώνες τώρα λένε οι ποιητές.

                                            Τίτος Πατρίκιος, ρόδα αειθαλή

101. αγκυλώσεις

Ήξερα πως σύμφωνα με τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού , οι κομμουνιστές δεν διαχωρίζουν τους ανθρώπους με γνώμονα το φύλο ,την εθνικότητα, το χρώμα, την καταγωγή , τη θρησκεία. Ο διαχωρισμός γίνεται σύμφωνα με την τάξη τους. Από τη μια το κεφάλαιο κι από την άλλη το προλεταριάτο. Από ότι φαίνεται όμως,  το κκε διαχωρίζει τους ανθρώπους και με βάση τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό..

Διάβασα προσεχτικά την ανακοίνωση της υπεύθυνης της Κεντρικής Επιτροπής για την γυναικεία ισοτιμία και χειραφέτηση, που αναδημοσίευσε ο Erva. Επαναλαμβάνει διαρκώς την αντιεπιστημονική καραμέλα της «επιλογής» σεξουαλικού προσανατολισμού και καταλήγει πως «η οικογένεια,  είναι θεσμός που περιλαμβάνει την προστασία παιδιών τα οποία προκύπτουν από τη συμβίωση, τη σχέση του άνδρα και της γυναίκας».  

Δηλαδή μας λέει το κκε ,από τη συμβίωση και τα παιδιά που προκύπτουν μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών ,δεν υφίσταται οικογένεια…

Σε ποιες έρευνες βασίστηκαν; Πότε συζητήθηκε το θέμα; Ποιοι επιστήμονες εισηγήθηκαν αυτή την τοποθέτηση; Πώς καταδέχονται να δίνονται προνόμια και  φορολογικές απαλλαγές σε ετερόφυλα ζευγάρια , ενώ αποκλείονται τα ομόφυλα από το δικαίωμα αυτό; Όταν αποδέχονται πως μια γυναίκα μόνη , μπορεί να υιοθετεί παιδί και το αρνούνται σε ζευγάρια γυναικών, τι είναι αυτό παρά ρατσισμός; Σε τι διαφέρει η άποψη αυτή με τις απόψεις των ορθόδοξων ιεραρχών; Σε τι διαφέρουν οι απόψεις Κουτσούμπα από τις απόψεις Νικολόπουλου;

Είναι πραγματικά λυπηρό, ένα κόμμα, που υποτίθεται πως παλεύει για την κοινωνική απελευθέρωση, να υιοθετεί πρωτόγονες και αντιεπιστημονικές θέσεις ακραίων, συντηρητικών και  ρατσιστικών πολιτικών τάσεων.

Ψήφιζα για πολλά χρόνια κκε.. Πολλές πολιτικές του επιλογές ,η προσκόλληση στη σταλινική πρακτική και ξεπερασμένες από την πραγματικότητα θέσεις του, με απομάκρυναν, όπως χιλιάδες εργαζόμενους. Ακόμη και τώρα όμως, όταν έρχεται Πρωτομαγιά , δεν μου πάει να κατέβω σε άλλη πορεία πλην αυτής του κόμματος. Κι όταν προκηρρύσει απεργία το παμε , πάλι το ακολουθώ...

Αλλά , σύντροφοι , είστε στη λάθος πλευρά της ιστορίας …

Ζούμε στη δεύτερη δεκαετία του 21^ου αιώνα και οι επιστήμες έχουν κάνει άλματα. Αν ένα κόμμα που κηρύσσει πως μελετά την σύγχρονη πραγματικότητα , δεν αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές μεταβολές , δεν ακολουθεί αλλά ούτε και μπορεί να καθοδηγήσει την κοινωνία.

Αν πάψατε πια να μελετάτε τα πορίσματα σύγχρονων ερευνών, όπως μας συμβουλεύατε να κάνουμε, ρωτήστε τουλάχιστον τις κνίτισσες και κομμουνίστριες λεσβίες .. Ρωτήστε τις , πότε «επέλεξαν» τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό .  Ρωτήστε , αν θέλουν να αναγνωριστεί η συμβίωσή τους και τα παιδιά που μεγαλώνουν ως οικογένεια. Ή μήπως επισήμως ισχύει πως «μέσα στο κκε δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι» , όπως στο Ιράν; Γιατί, εγώ κομμουνίστριες λεσβίες και κομμουνιστές gay , ξέρω πολλούς. Δεν είναι καιρός να ξεπεραστούν αυτά τα ταμπού και οι αγκυλώσεις, που παραπέμπουν στις απαρχαιωμένες, καταπιεστικές, πατριαρχικές αντιλήψεις;

100. λεσβιακές σχέσεις και εμπνεύσεις

-Ε, δε θα γίνω σαν εσένα! Θα πας 50 χρονών και θα αραχνιάσει το μουνί σου απ’ το πολύ ξεδιάλεγμα! Δεν είμαι απορριπτική εγώ, ρε φίλη!

Τάδε έφη Μαρία , παλιά φίλη και συμφοιτήτρια , χτες βράδυ. Είχαμε να βρεθούμε από πέρσι. Η κουβέντα είχε να κάνει με την πρόσφατη κατάκτησή της. Η Μαρία είναι 40άρα και στην ορολογία της λεσβιακής ετικέτας θα την ονόμαζαν butch , για μένα είναι απλά ,μια  συμπαθέστατη κι ανοιχτόκαρδη, καραμπινάτη λεσβία.

-Δεν είναι κακό να είμαστε επιλεκτικές . Για σχέση μιλάμε όχι για ξεπέτες. Σε ποια θέματα έχεις εγκεφαλική ταύτιση μ’ αυτό το κορίτσι;

Δεν συμφωνούσε και δήλωσε ικανοποιημένη από τη σχέση της. Μου γνώρισε την κοπελιά της , που είχε να πάει για ψώνια κι εμείς πίναμε καφέ στον πεζόδρομο της αγοράς. Με ρώτησε, πώς μου φαίνεται. Γι ‘ αυτό είπα την άποψή μου. Αλλιώς, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Σιγά ! Όπως τη βρίσκει η καθεμιά.

Είπα, πως θα υπάρχει διάσταση απόψεων , αλληλοκατανόησης και τρόπου ζωής μιας κι η κοπελιά της μένει σε χωριό , δεν έχει κάποιες σπουδές, διαβάσματα και δεν έχει ταξιδέψει. Ο λόγος της είναι χαριτωμένος, μου θύμισε τη μάνα μου. Αλλά η μάνα μου είχε γεννηθεί στη δεκαετία του ’40 και δεν πήγε σχολείο. Η Μαρία από την άλλη, έχει φάει με το κουτάλι την Ευρώπη , ζούσε χρόνια  Θεσσαλονίκη , ασχολήθηκε με το θέατρο κι όποτε τη βλέπω έχει ανακαλύψει νέο συγγραφέα.

Ενοχλήθηκε μάλλον κι ένιωσε την ανάγκη να αμυνθεί. Γι’ αυτό και οι οιωνοί περί  αραχνιάσματος του μουνιού μου.  Μετά, σχεδόν απολογούμενη , χαμήλωσε τον τόνο της φωνής της και μου αντιγύρισε.

-Δεν αντέχω άλλο τη μοναξιά, ρε συ…Είναι καλό κορίτσι…Δεν μπορώ να βρω την κοπέλα , που θα ήθελα. Αυτές που μ’ αρέσουν είναι ή straight ή ψάχνουν την «νιάου γκόμενα». Βαρέθηκα να πονάω και να φαντασιώνομαι ..

Έσκυψα .Ένιωσα ένοχη. Που δεν είπα ψέματα. Τι την ήθελα την επίκριση; Θα μπορούσα να πετάξω ένα «ωραία κοπέλα» και να τελειώνει…Είναι κάτι φορές , που δε χρειάζεται, να λέγονται αλήθειες.

Όμως έχω νιώσει πώς είναι οι άγονες σχέσεις. Να μην μπορείς να επικοινωνήσεις. Να μην κατανοείς το χιούμορ της ούτε κείνη το δικό σου. Να μην ταυτίζεσαι σε θέματα ψυχαγωγίας. Να βλέπετε με άλλο μάτι τον κόσμο. Να έχουν άλλο νόημα οι λέξεις. Είναι δύσκολες οι σχέσεις μεταξύ γυναικών.. Είναι δύσκολες οι σχέσεις των ανθρώπων…

……………………………………………………………………….

Το βίντεο δεν έχει καμία σχέση με τα παραπάνω. Είναι όμως κελεπούρι!

Σε σεμινάριο για συγγραφή σεναρίων άκουγα έναν συγγραφέα να περιγράφει μια σκηνή από το kill bill , όπου η πρωταγωνίστρια παλεύει κρατώντας  σπαθί νίντζα με μια άλλη που κρατάει τηγάνι, λέγοντας πως ο σεναριογράφος είχε μεγάλη έμπνευση και φαντασία γράφοντας τη συγκεκριμένη σκηνή.

Βλέποντας το 2^ο επεισόδιο της σειράς orange is the new black από την 3^η σαιζόν , θυμήθηκα τα λόγια του. Δυο γυναίκες , κρατούμενες λόγω κακουργήματος, ντυμένες η μία με σακούλες απορριμμάτων κι η άλλη με ιατρική φόρμα, λόγω του ότι η φυλακή έπιασε κοριούς , μαλώνουν στη βιβλιοθήκη. Παλεύουν βρίζοντας η μια την άλλη. Ξαφνικά η μία  μισογδύνεται , πετάει την άλλη σε ένα τραπέζι βίαια και της κάνει γλειφομούνι! Η άλλη το απολαμβάνει μα σε δευτερόλεπτα την κλωτσάει και τη ρίχνει κάτω. Η σκηνή τελειώνει με τις δυο γυναίκες να κάνουν έρωτα στο πάτωμα!

Δεν ξέρω, αν η σεναριογράφος εδώ είχε απλά μεγάλη έμπνευση και φαντασία , θα ήθελα κι εγώ όμως λίγο από αυτό που πίνει! Μιλάμε για σουρεαλιστικό, άγριο, λεσβιακό έρωτα. Σκηνή τρελά εμπνευσμένη σ’ αυτή την εκπληκτική σειρά!

Δώρο στις αναγνώστριες με αφορμή το 100ό ποστ.

99. Η Αθήνα πήρε θέση

Πήγαν πολλοί καλλιτέχνες , πολλά πιτσιρίκια , οικογένειες , διπλωμάτες και πολιτικοί. Πρώτη φορα παρέστη η πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Αυτή η κίνηση ήταν πολύ σημαντική. Συμμετείχε και η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου. Διάβασα κάτι μαλακίες , πως το έκαναν για τα ψηφαλάκια. Ωραία, ας πάνε κι άλλοι πολιτικοί λοιπόν από άλλα κόμματα, που κρύβονται πίσω από ράσα και ψηφαλάκια ομοφοβικών!

Μου είπαν  γνωστές μου, πως αυτή τη φορά θα πρέπει να είχε πάνω από 20 χιλιάδες άτομα.

Κι εγώ στα βίντεο και τις φωτογραφίες είδα πως , πράγματι είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή. 

Athens pride 2015! 

 Η Αθήνα πήρε θέση.

Ήθελα πολύ να ήμουν ανάμεσά τους…

98. λεσβίες σε κατάθλιψη

Γράφω για ένα θέμα ψιλοταμπού. Για να προσεγγίσει κανείς την κατάθλιψη είτε ως κλινική πάθηση είτε ως παροδικό φαινόμενο,  απαιτεί γνώσεις κι εγώ δεν έχω. Δεν είμαι ψυχολόγος ούτε την παριστάνω. Δεν σκοπεύω λοιπόν να κάνω κόπυ πέιστ ορολογίες, παπαρολογίες και συμπεράσματα ερευνών. Θα γράψω για την κατάθλιψη , διαγνωσμένη από ειδικούς , όπως τη βίωσα από λεσβίες που γνώρισα και ξέρω καλά.  

Έξι  γυναίκες.  Η Άννα , η Χρύσα, η Μαρία, η Κωνσταντίνα, η Γεωργία. Με δύο από αυτές είχα σχέση. Η κατάθλιψή τους ήταν κι η αιτία που δυσλειτουργούσα μαζί τους. Δεν μιλούσαν και γω νευρίαζα και φερόμουν άσχημα. Νόμιζα με απέρριπταν. Οι άλλες ήταν κοπέλες , που κάναμε παρέα και μιλούσαμε. Η έκτη είμαι εγώ…Πίστευα , παλιά πως οι κοπέλες εκείνες ήταν εκ φύσεως έτσι. Αδύναμες , υποτονικές , αργές, χωρίς όρεξη για ζωή …θεωρούσα πως είναι κατά φαντασίαν ασθενείς. Θυμάμαι μέσα μου τις αποκαλούσα «λούζερς» γιατί δεν διεκδικούσαν πράγματα. Γεννημένες ηττημένες, έλεγα. Μέχρι , που λούζερ έγινα εγώ…

Ήμουν πάντα εκ φύσεως αισιόδοξη. Ούτε υπαρξιακά είχα ούτε συμπλέγματα. Γούσταρα την πάρτη μου. Φιλόδοξη, δραστήρια, διεκδικητική. Εξόχως επικοινωνιακή και με χιούμορ, που αρέσει στις παρέες . Έτσι με ξέρει ο κόσμος. Είχα σχέση; Ωραία! Δεν είχα σχέση; Ακόμη πιο ωραία ,έλεγα,  γιατί θα κάνω διάλειμμα με ξεπέτες. Πώς ήταν η Ξαβιέρα Χολλάντερ , η ευτυχισμένη πόρνη; Ε, κάπως έτσι ήμουν. Η ευτυχής καραλεσβιάρα! Δεν χρειάστηκαν παρά 4 απανωτά γεγονότα . Κι έγινα αυτό που χλεύαζα. Αυτό που πίστευα ,πως δεν θα με άγγιζε ποτέ…

Στην αρχή δεν το κατάλαβα. Πρώτα ήρθαν τα νεύρα. Μετά άρχισαν να πέφτουν οι ρυθμοί . Να απομονώνομαι. Έκοψα επαφές με όλους. Αρρώσταινα με το παραμικρό. Ένιωθα διαρκώς κουρασμένη , εγώ που ήμουν σκυλί μαύρο . Έχασα την όρεξή μου για σεξ και το κυνήγι ερωτικής συντροφιάς , που και για τα δύο πετούσα τη σκούφια μου άλλοτε. Ώσπου «έπεσα»… κι η ζωή απλά κυλούσε γύρω κι εγώ δεν είχα δύναμη ούτε καν να την παρακολουθήσω.

Κι ύστερα από μήνες ήρθε ένα σοκ. Δυνατό. Μια οδυνηρή απώλεια, που με συντάραξε …με έφερε όμως ξανά πίσω. Με έκανε να δω , ποια είμαι , τι θέλω, τι αγαπώ, πόσα πράγματα , για τα οποία αφιέρωσα χρόνια δεν ήταν παρά κούφια κατασκευάσματα . Πήρα άδεια από τη δουλειά για τρεις μήνες. Παράτησα την έρευνα και το διάβασμα. Άρχισα να μιλώ με ειδικό. Άρχισα να μιλώ με φίλους, που είχα χάσει. Έκανα νέους φίλους. Άρχισα να ακούω ξανά μουσική, να κάνω μικρά βήματα απολαμβάνοντας την καθημερινότητα.

Σήμερα , βλέπω τις κοπέλες εκείνες που θεωρούσα λούζερς, σαν δικά μου πρόσωπα , παρόλο που έχω να τις δω καιρό. Σήμερα καταλαβαίνω. Έχω καταλήξει πως οι βασικές αιτίες πέρα από τυχαία περιστατικά ή τις οικονομικές συνθήκες , που οδηγούν στην κατάθλιψη , είναι τρεις: Η δυσλειτουργική οικογένεια, η έλλειψη αληθινών φίλων και η έλλειψη συντρόφου ή η έλλειψη επικοινωνίας με την υπάρχουσα σύντροφο. Μα, θα πει κανείς, αυτά ισχύουν και για  straight γυναίκες , τι «λεσβίες σε κατάθλιψη» μας τσαμπουνάς;

Ναι, ισχύουν και για straight γυναίκες. Το να είσαι όμως λεσβία , κάνει τα συναισθήματα εντονότερα. Οι φίλες μου , οι straight,  δεν θα νιώσουν ποτέ τη μοναξιά και την ανασφάλεια , όπως τη βιώνει μια λεσβία. Δεν θα βιώσουν ποτέ πόσο έντονη είναι η αίσθηση περιορισμένων επιλογών στην ερωτική ζωή . Δεν θα χρειαστεί ποτέ να σιωπήσουν ή να πουν ψέματα στην ερώτηση «γιατι δεν παντρεύτηκες» ούτε θα κουβαλάνε για μια ζωή την απόρριψη της οικογένειας δίχως να έχουν διαπράξει κακό. Ούτε θα αναρωτηθούν ποτέ , αν μπορούν να εμπιστευτούν σε κάποιον, το ποιες είναι. Χρόνια ολόκληρα άκουγα να εξιστορούν αβίαστα τα γκομενικά τους και μου πήρε αιώνες , για να μιλώ για τα δικά μου.

Άλλη μια αιτία της κατάθλιψης  είναι , νομίζω, επειδή οι περισσότερες λεσβίες είμαστε μονογαμικές. Δεν είναι κακό αυτό, απλά γι’ αυτό βιώνουμε την απώλεια της συντρόφου μας πιο έντονα .Την πρώην την κουβαλάμε μέσα μας και στην επόμενη σχέση. Προσπερνάμε δηλαδή χωρίς να ξεπερνάμε πρώτα. Στους gay που γνωρίζω δεν ισχύει αυτό. Έχουν πιο «ανοιχτές» σχέσεις οι περισσότεροι. Χωρίζουν; Απλά πάνε και γαμιούνται με τον επόμενο οι χριστιανοί , δεν πέφτουν στα πατώματα.  Ούτε την πληρώνει ο επόμενος με απωθημένα που κουβαλούν.Οι άντρες δεν παύουν να είναι άντρες κι οι γυναίκες δεν παύουν να είναι γυναίκες..

Έναυσμα  για το ποστ , μού έδωσε αναγνώστρια που ζήτησε να της συστήσω ψυχολόγο ειδικό σε ΛΟΑΤ άτομα. Της σύστησα κάποιον αλλά όταν ρώτησα , γιατι πιστεύει πως χρειάζεται ψυχολόγο, μου έγραψε πως  «χρειάζεται μια επικοινωνία ώστε να μοιραστεί κάποιες σκέψεις και όχι τόσο τραύματα διότι στην παρούσα στιγμή κάποιο φίλο ή φίλη δεν έχει, που να μπορεί να επικοινωνεί και να μοιράζεται κοινές σκέψεις ή βιώματα».

Δεν επιχείρησα να δώσω απαντήσεις  με το ποστ . Ήθελα όμως να μιλήσω γι’ αυτό. Θα ήμουν  ευτυχής , αν κάποιες αναγνώστριες σχολιάσουν.

97. μπετά

Έχω μέρες να γράψω στο μπλογκ κι αναπληρώνω...το κενό.

Τα έχω πάρει στο κρανίο εδώ και μέρες. Ολόκληρος Ιούνιος , το Σάββατο του pride θέλει η  επιβλέπουσα της διατριβής, να βρεθούμε με τις άλλες καθηγήτριες. Δεν κρατήθηκα !

-Αννα , δε γίνεται. Θα είμαι Αθήνα για το athens pride.

-Και τι δουλειά έχεις εσύ εκεί, ρώτησε απορημένα με συγκρατημένο χαμόγελο.

Την κοίταζα. Χαμογέλασα αλλά δεν είπα τίποτα θεωρώντας, πως θα κατανοήσει.

-Έχεις φίλους gay , ε;  ξαναρώτησε αμέσως ανυποψίαστα.

- Ναι έχω, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Κωλύομαι . Θέλω να αλλάξουμε ημερομηνία.

Με τίποτα δεν άκουγε! Επέμενα.  Στο τέλος πήρε τηλέφωνο τις άλλες αλλά δεν τις έβρισκε εύκαιρες να συνεννοηθεί...

-Να πάρει. Με βλέπω να πηγαίνω στο pride της Θεσσαλονίκης ,είπα νευρικά.

Σήκωσε το βλέμμα και ρώτησε πάλι με  ήρεμο τόνο κι ελαφρύ μειδίαμα.

-Έχεις φίλους gay , ε;

Την κοίταζα και σκεφτόμουν…

Με ξέρει 2 χρόνια , δε με έχει δει με ποτέ άντρα ούτε μιλάω για άντρες της ζωής μου. Της λέω πως θέλω να πάω στο pride και το πρώτο συμπέρασμά της είναι, πως θέλω να συμπαρασταθώ σε φίλους gay; Πόσα μπετά παίζει να έχει στο επιστημονικό μυαλό της;

Δεν ξέρω, τι θα γίνει τελικά το άλλο Σάββατο αλλά αν δεν τα καταφέρω , στις 18 θα είμαι  Θεσσαλονίκη ,  να προλάβω και την αγρυπνία του Άνθιμου !

…………………….........................................................

Το δεύτερο που ήθελα να γράψω είναι πως πήρα email αναγνώστριας, έξτρα παραπονιάρικο . Έγραφε, ότι είναι  «άλλη μια παρεξηγημένη bi»  , πως η σχέση της ζηλεύει , ότι οι λεσβίες είμαστε εχθρικές, άλλα πολλά και ζήτησε να ποστάρω απόψεις μου ... Δεν νομίζω πως χρειάζεται την άποψή μου αλλά οκ, γράφω ό,τι πιστεύω και φυσικά οι αντιλήψεις μου είναι υποκειμενικές γιατί πηγάζουν από προσωπικές εμπειρίες.

Ναι, το μυαλό πολλών λεσβιών ,όταν ακούν για αμφισεξουαλικότητα, πάει στην απιστία. Καλά, το μυαλό πολλών straight πάει ντουγρού σε παρτούζες , αλλά ας μην το θίξω . Προσωπικά πάντως, ούτε με ‘bi’ ούτε με ‘straight’ είχα θέμα. Κέρατο, από λεσβίες έφαγα.

Το θέμα είναι ,πως ποτέ δεν πίστεψα κάποιες, που έλεγαν πως είναι bi, κρίνοντας από μακροχρόνιες επιλογές τους . Όχι , πως δεν υπάρχουν αμφισεξουαλικές. Απλώς μιλώ γι’ αυτές που γνώρισα . Ναι,  μπορείς στα 42 σου , ενώ διαρκώς σχετίζεσαι με γυναίκες και εχεις μία εμπειρία με άντρα πριν 23 χρόνια, να νιώθεις bi. Κι εγώ που δοκίμασα με 3 αντρες πριν αποδεχτώ τον εαυτό μου, άσχετα με το αν έκτοτε μόνο με γυναίκες δεσμεύομαι κι ερωτεύομαι ,  μπορώ να νιώθω straight (πίπες!). Πόσα μπετά όμως παίζει να έχουμε στο μυαλό μας αν , αντι να αγαπιόμαστε και να γαμιόμαστε, γυρεύουμε ταμπέλες , να ταμπουρωθούμε ;

Θέλω να πω, πως πολλές λεσβίες παρουσιάζουν άρνηση. Ευκολότερα λες , «είμαι bi» ,που ακούγεται προχωρημένο ,  μην πω της μόδας , απ’ το να πεις «είμαι λεσβία». Το bisexual θεωρείται πιο …«φυσιολογικό» ένα πράμα. Το ξεφουρνίζεις και στο πέρσοναλ ριάλιτυ aka facebook και παίρνεις χίλια likes! Πολλές ενοχικές λεσβίες  επίσης παντρεύονται , ζουν διπλή ζωή επιλέγοντας πάντα γυναίκες για το κεράτωμα και δηλώνουν «αμφι». Έτσι, κι η μαμά ευχαριστημένη και τα στόματα βουλωμένα και το lesbian drama διαιωνίζεται. Κατανοητό το δράμα αλλά μπρος στο δράμα  γυναικών , που επέλεξαν να είναι out and proud…

Ρεζουμέ ! Αν η κοινωνία άνοιγε τα στραβά της, θα καθάριζε από θεατρινισμούς , παρεξηγήσεις και δράματα.