Η Κρήτη θα κάνει
τον Ιούνιο το πρώτο της gay pride. Μια παρέα ανθρώπων τολμά και διεκδικεί . Χίλια μπράβο στα παιδιά και
μακάρι να έχει συνέχεια αυτό κι αλλού. Και στη Θεσσαλία , στη Θράκη, στην
Πελοπόννησο, στην Ήπειρο.
Εδώ κάποιοι ίσως μειδιούν
ειρωνικά .Στην Αμερική το μπαρ Stonewall ανακηρύχθηκε Μνημείο εθνικής κληρονομιάς. Εδώ κάποιοι σαρκάζουν ακόμη τις
παρελάσεις υπερηφάνειας. Τις θεωρούν άχρηστες και εμπορευματοποιημένες
εκδηλώσεις. Δεν αναφέρομαι στο φασιστοπαπαδαριό. Τους ξέρουμε αυτούς. Για μας ,
μιλώ, τις λεσβίες και τους gay ,που αναμασούμε ομοφοβικές παπαρδέλες. Για μας που κρυβόμαστε πίσω από
ενοχικά φασώματα σε τουαλέτες, λευκούς γάμους και πληκτρολόγια.
Όχι ,δεν είναι έτσι. Δεν είναι άχρηστα τα prides. Αν είναι έτσι, είναι άχρηστες κι όλες οι
διαδηλώσεις , οι συγκεντρώσεις κι οι πρωτομαγιές. Αν είναι έτσι, ήταν άχρηστη κι
η μεγάλη εκείνη πορεία χιλιάδων μαύρων στην Αλαμπάμα με μπροστάρη τον Μάρτιν Λ.
Κίνγκ.
Όποτε μαζεύονται
άνθρωποι για να διεκδικήσουν , να γιορτάσουν , να φωνάξουν, γίνονται ορατοί.
Δείχνουν ότι υπάρχουν και ζουν. Ότι ονειρεύονται.
Ότι γυρεύουν φανερά το μερίδιό τους στην κοινωνία , γιατί έτσι όρισε η ανθρώπινη
φύση. Όποτε μαζεύονται άνθρωποι και περπατούν μαζί στο δρόμο γελαστοί, κοιτούν
κατάματα το φόβο τους και ο φόβος τους υποχωρεί.
Ονειρεύομαι σε
κάθε πόλη της χώρας μου μια μέρα το χρόνο, σε ένα δρόμο ,σε μια παραλία, σε μια
πλατεία να μαζεύονται άνθρωποι που
τιμούν την αγάπη, που δεν τολμούσε ως τώρα να πει το όνομά της. Ονειρεύομαι τα
καλοκαίρια που οι παρέες θα σχεδιάζουν την εκδρομή τους σε μια πόλη με αφορμή
το gay pride της.
Ονειρεύομαι τα Χανιά, την Ξάνθη , τα Γιάννενα , το Βόλο ,
την Πάτρα , τη Λάρισα, να γεμίζουν μια μέρα το χρόνο με πολύχρωμες παρουσίες
όλων των ηλικιών που θα βαδίζουν στο δρόμο περήφανες κι ελεύθερες από φόβο. Ονειρεύομαι
και τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου ,να
κρατούν το κεφάλι τους ψηλά και να χαμογελούν.
3 σχόλια:
Gay pride ... Pride ... Δεν έχω αντίρρηση στις gay parades, αλλά αναρωτιέμαι το εξής: ο ερωτικός προσανατολισμός δεν είναι ζήτημα ντροπής. Οπότε, γιατί να συνδέεται με το αντίθετό της, την υπερηφάνεια; Και τα δύο είναι έννοιες αξιολογικές, μα από τη στιγμή που η σεξουαλικότητα δε θα έπρεπε να υπόκειται σε αξιολογικές κρίσεις, δεν είναι άστοχο να της φορτώνουμε (πολύ περισσότερο, να της φορτώνουν οι ίδιοι οι gay άνθρωποι) τέτοιους προσδιορισμούς; Οι οποίοι δίνουν και επιχείρημα στην αντίθετη, οπισθοδρομική άποψη: αν κάτι μπορεί να γεννά υπερηφάνεια, μπορεί να γεννήσει και ντροπή - δίπολα είναι αυτά, δεν υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο.
Καταλαβαίνω πως το θέμα του σχολίου μου δεν είναι το θέμα της ανάρτησής σου, αλλά οι λέξεις πιστεύω έχουν σημασία, δεν είναι έτσι;
Καλή συνέχεια!
Βεβαίως έχουν σημασία οι λέξεις αλλά οι λέξεις φέρουν αξίες και συναισθήματα.
Μιλώντας ορθολογιστικά θα θεωρούσα ανόητο να λέει κάποιος «είμαι περήφανος που είμαι straight» ή «είμαι περήφανος που είμαι ξανθός». Έχει νόημα να είμαστε περήφανοι για αυτά που επιλέγουμε να καταφέρουμε με κόπο.
Από την άλλη όμως η διαφορά είναι πως τον straight , τον ξανθό κλπ δεν τον διαπόμπευσαν γι’ αυτό. Δεν χρειάστηκε να κρυφτούν. Δεν ασκήθηκε βία εναντίον τους ,ούτε φυσικά τους κατέταξαν σε ασθενείς ή διεστραμμένους. Ούτε εν τέλει χρειάστηκε να αποδείξουν πως είναι οκ που γεννήθηκαν έτσι.
Η έκφραση «είμαι περήφανη που είμαι λεσβία» , «είμαι περήφανος που είμαι gay», φέρει αυτό ακριβώς το συναίσθημα , της αποδοχής του εαυτού μας , της αγάπης για τη φύση μας και εν τέλει της άρνησης να κρύβουμε αυτή τη φύση .
Τέλος τα δίπολα δεν τα κατασκευάσαμε εμείς. Όταν οι εκπρόσωποι των εκκλησιών στρέφονται εναντίον μας με χυδαίες εκφράσεις σαν αμύντορες της ηθικής αυτόματα μας κατατάσσουν στους ανήθικους. Η φράση «είμαι περήφανος» εμπεριέχει την άρνηση αυτής της κρίσης και την εναντίωση στο αίσθημα ενοχής που εμφυτεύουν στο υποσυνείδητό μας από τη στιγμή που γεννιόμαστε ξεχωρίζοντας το σεξουαλικό προσανατολισμό σε φυσιολογικό και ανώμαλο.
Η φράση proud to be gay για μένα είναι απλά μια έκφραση αυτοαποδοχής και ως τέτοια , ναι, την αποδέχομαι.
Ευχαριστώ για το σχόλιο
Δημοσίευση σχολίου