3. το φιλί

Μεσημέρι Σαββάτου .  Περπατούσα βιαστική στο δρόμο , γιατί είχα παρκάρει παράνομα κι έπρεπε να προλάβω να πάρω δυο πράγματα ,πριν κλείσει η αγορά.  Βάδιζαν στον πεζόδρομο μπροστά μου. Δίπλα σε ένα στενό. Έδωσαν ένα σύντομο φιλί , σαν αυτά που δίνουμε οι φίλες , όταν αποχαιρετιζόμαστε . Γνωρίζουν ίσως ,πως ο  θόρυβος και η πολυκοσμία  αποτελεί το καλύτερο invisibility στο  κέντρο της πόλης. Κοιτάζει ο κόσμος μα δε βλέπει . Ή επέλεξαν να ζουν στην ορατότητα .Κοντοστάθηκαν για δέκατα του δευτερολέπτου δίχως να κοιτάξουν δεξιά- αριστερά κι  έπειτα ξαναφιλήθηκαν . Με πάθος. Ύστερα η μία μπήκε στο στενό κι η άλλη περπάτησε προς την πλευρά μου.  

Ήταν μια όμορφη εικόνα  από τις σπάνιες  που αντικρίζουμε  μεταξύ γυναικών μες στο καταμεσήμερο.  Χαμογελώ με ικανοποίηση  κι υπερηφάνεια ,όποτε ο έρωτας  προσπερνά με τόλμη ή …αδιαφορία τις 'καθωσπρέπει' και τις συμβατές με την ετεροκανονικότητα συμπεριφορές και τις φοβίες. Αφιερωμένο στις γυναίκες που κρατιούνται απ’ το χέρι ,  που χαμογελούν και φιλιούνται στο φως. Αφιερωμένο στην ομορφιά...