120. Γεννήθηκα λεσβία

Διαβάζω διάφορα  για το Athens Pride. Πάλι γκρίνιες. Λύσαμε όλα τα θέματα και τρωγόμαστε … Συν τοις άλλοις γίνεται και μια συζήτηση για το σύνθημα. Στην εφηβεία μου θεωρούσα το Δεύτερο Φύλο προχωρημένο έργο. Το είχα για χρόνια σαν ευαγγέλιο. Ώσπου αργότερα διάβασα τα απομνημονεύματα της συγγραφέως (συγγράφισσας στα 'ακτιβιστικά')*κι απομυθοποίησα πολλά. Κυρίως την ίδια που λειτουργούσε σαν ξεφτισμένο αντικαθρέφτισμα του Σατρ.

Εν πάση περιπτώσει, έχει πλάκα ,να διεκδικούμε τον γάμο και ταυτόχρονα να προβάλλουμε τη ρήση κάποιας, που τον απέρριπτε μετά βδελυγμίας . Το σύνθημα , δεν μ’ αρέσει. Οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε  τα δικαιώματα των τρανς. Αλλά, όλα τα άλλα ; Μόνο την αναγνώριση ταυτότητας φύλου διεκδικούμε;

Και τέλος-τέλος απορώ: Οκ, δεν γεννήθηκα γυναίκα, όπως λένε. Πώς όμως; Όπως το εννοεί η Μποβουάρ ή όπως το εννοεί η Μπάτλερ;  Κι αλήθεια, λεσβία γεννήθηκα; Μου θυμίζει λίγο την ατάκα «αριστερά όπως μπαίνεις ή όπως βγαίνεις;» το όλο σκεπτικό. Πάντως καλό είναι  να μην συγχέουμε βιολογία και φυσική με τις κοινωνικές επιστήμες.

Και μια που ανέφερα την εφηβεία μου, είδα μία ταινία , που  μ’ άρεσε. Το The Summer of Sangaile που βραβεύτηκε στις νύχτες πρεμιέρας . Σκηνοθέτης , η Αλαντέ Καβαϊτέ, που ζει στο Παρίσι. Γύρισε όμως την ταινία στην πατρίδα της , τη Λιθουανία, που δεν φημίζεται και πολύ για το φιλικό προς τους gay και τις λεσβίες περιβάλλον.

Βρήκα εξαιρετική την φωτογραφία του φιλμ . Το φως διαπερνά τις ηρωίδες. Γενικά το παιχνίδισμα με το φως απεικόνιζε  κάπως εικαστικά τα κορμιά και τα τοπία. Ένιωθα πως από κάπου θα ξεπηδήσουν ηλιοτρόπια του Βαν Γκογκ.

Οι σκηνές λεσβιακού σεξ έχουν γεύση φρεσκάδας . Θυμίζουν πρώτη φορά . Ωστόσο δεν πρόκειται για απλό, εφηβικό, λεσβιακό ρομάντζο. Η σκηνοθέτης προσπαθεί να περάσει μηνύματα για  φοβίες κι αναζητήσεις των νέων ,μέσα από την κεντρική ηρωίδα, την Σαγκάιλ. Στο φιλμ βλέπουμε πόσο δύσκολη είναι η εφηβεία , όταν δεν πιστεύεις  στον εαυτό σου.

Νομίζω , αυτό θα είναι το επόμενο βήμα στην έβδομη τέχνη. Να μην εστιάζουν οι δημιουργοί στο λέσμπιαν ή γκέι κομμάτι της ιστορίας. Αλλά στο οικουμενικό. Μέσα δηλαδή από την ερωτική σχέση δυο αγοριών ή δυο κοριτσιών ,να περνάνε πανανθρώπινες αναζητήσεις και προβληματισμούς.Αυτό είναι το θέμα: Να λέμε «είδα μια ρομαντική ταινία» ή «είδα ένα κοινωνικό δράμα» κι όχι «είδα μια λεσβιακή ή μια γκέι ταινία». 

(*Η σύντροφός μου δεν εξελέγη βουλευτής ,δραστηριοποιείται  όμως ως ενεργός πολίτης και παράλληλα ως συγγραφέας ,συνδράμει τις λαϊκές διεκδικήσεις.

Πάμε πάλι στα 'ακτιβιστικά': Η συντρόφισσά μου δεν εκλέχτηκε βουλεύτρια , δραστηριοποιείται όμως ως ενεργή πολίτισσα και παράλληλα ως συγγράφισσα συνδράμει τις λαϊκές διεκδικήσεις.) 

Χωρίς  σχόλιο.