118. "union" has fallen

Είναι καιρός που δεν συζητώ πολιτικά . Για την ακρίβεια απ’ το καλοκαίρι. Ενημερώνομαι ,διαβάζω άρθρα αλλά αποφεύγω να συζητώ πολιτικά. Η σκέψη που κυριαρχεί στο μυαλό μου είναι πως αυτό που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση και το ονομάζουν «Ευρώπη» , μοιάζει να καταρρέει.

Όταν ήμουν μικρή, χαιρόμουν σαν διάβαζα στην ιστορία ,ότι διαλύονταν αυτοκρατορίες, απολυταρχίες , μονοπρόσωπες εξουσίες, ιερατεία, φατρίες, οικονομικά συμφέροντα. Πέρσες , Αιγύπτιοι, Αλέξανδρος κι Αλεξανδρινοί, Ρωμαίοι , Βυζαντινοί , παπικά βασίλεια, ναζί, σταλινικοί .

 Ναι, θα χαρώ, όταν διαλυθεί η Ευρωπαϊκή ένωση. Αυτή η Ευρωπαϊκή ένωση.

Όχι, πως δεν εκτιμώ την κουλτούρα , ανοιχτότητα και τα ήθη κάποιων ευρωπαϊκών λαών. Αλλά –επιτέλους – άλλο Ευρώπη κι άλλο Ε.Ε. Αυτό το γραφειοκρατικό μόρφωμα , από τη στιγμή που έδωσε το βάρος σε νόμισμα και τράπεζες, ψαλιδίζει ακριβώς αυτά, που χαρακτήριζαν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Θέλησε να έχει Ευρωπαίους υπηκόους κι όχι Ευρωπαίους πολίτες. Κι ενώ τάχαμου ιδρύθηκε για να μην ξαναγίνουν πόλεμοι , επενδύει σε πολέμους. Βέβαια «μακριά απ΄ τον κώλο τους».

Η σύγχρονη ιστορία δείχνει πως κάθε φορά που ένα καθεστώς απομακρύνεται από αρχές της Δημοκρατίας, σαπίζει και πέφτει σαν μήλο. Το κλείσιμο συνόρων , το χτίσιμο τειχών, η ενδυνάμωση ακροδεξιών και γραφικών, η διαστρέβλωση γεγονότων, η εσωστρέφεια , η τρομολαγνεία των μμε, οι εκβιασμοί αδύνατων χωρών, δεν θα τη σώσουν.

Οι Έλληνες πίστεψαν πως «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική». Η χώρα είναι υποταγμένη στο τέρας, που από τη μια πλουτίζει πουλώντας όπλα και δημιουργώντας εκατομμύρια πρόσφυγες κι από την άλλη ,μηρυκάζει περί αλληλεγγύης κι ανθρωπισμού. Έναν ανθρωπισμό, που τον μοιράζει εργολαβία ,για να τον διαχειρίζονται - ελεγχόμενες από οικονομικές ελίτ- ΜΚΟ.

Οι Έλληνες  αρχίζουν να καταλαβαίνουν, τι σημαίνει Ευρωπαϊκή ένωση. Αυτή τη στιγμή η χώρα ,πέρα από αποικία χρέους και πολιτικό προτεκτοράτο είναι η αποθήκη από όπου θα ξεδιαλέγουν, όποτε θέλουν , ανθρώπινο δυναμικό οι βόρειες χώρες. Και την στρόφιγγα εισροής προσφύγων προς την Ελλάδα , θα την ανοιγοκλείνει η Τουρκία ανάλογα με το μπαξίσι που θα παίρνει.

Αυτό αποφάσισαν οι καρικατούρες , που ονομάζονται «ευρωπαίοι ηγέτες».

Νομίζω ,πως δεν θα αργήσουμε να ακούσουμε, από τα ίδια γελοία πρόσωπα, τους «ευρωπαίους ηγέτες», το δόγμα Μπους ,πως «η ασφάλεια είναι σημαντικότερη της ελευθερίας». 

Ίσως είναι καλύτερα που δεν συζητώ πολιτικά...

Ίσως είναι καλύτερα μάλιστα κι εδώ ,σ’ αυτό το μπλογκ, να ασχολούμαι με λεσβιακά και μόνο θέματα. Και πού και πού ανάλαφρα θέματα. Εξάλλου,  το λεσβιακό σεξ και τα μουνάκια  από ό,τι έχω διαπιστώσει ,έχουν μεγαλύτερη πέραση.