Για το θέμα «gay και λεσβίες της ελληνική επαρχίας»
είχα γράψει και παλιά. Τότε , που έμενα,
λόγω δουλειάς, σε ένα νησί με κάτι
εκατοντάδες κατοίκους και η ψυχολογία μου ήταν κάτι χειρότερο από σκατά. Από
μια η μικρή και απομονωμένη κοινωνία,
από την άλλη οι απώλειες που είχα βιώσει , τα έβλεπα όλα μαύρα.
Φέτος νιώθω πιο
αισιόδοξη , μένω σε πόλη –επαρχιακή μεν αλλά με ζωή και κίνηση - και οι
συνθήκες ζωής είναι καλύτερες. Υπάρχουν δρώμενα, γνωρίζω ενδιαφέροντα πρόσωπα ,
έχω φίλους εδώ και το κυριότερο κυκλοφορούν πολλές όμορφες γυναίκες.
Υπάρχει και μια
ομάδα καμια 50ριά φοιτητών και φοιτητριών που δραστηριοποιείται για την
ευαισθητοποίηση σε lgbt θέματα , διοργανώνει πάρτι , προβολές ταινιών και συζητήσεις. Μπαράκι
σχετικό δεν υπάρχει αλλά οκ. , στα
μαγαζιά που μαζεύουν φοιτητόκοσμο συχνάζουν αρκετές λεσβίες και gay.
Αυτή είναι η
επαρχία. Είναι καλή ,για να βρίσκεσαι σε λίγα λεπτά στην άγρια φύση , να μαζεύεις
άγρια χόρτα και μυρωδικά, να κολυμπάς σε διάφανα νερά, να τρως φρέσκο ψάρι και
να πίνεις καλό κρασί. Για gay ζωή ούτε λόγος.
Κάποια μέρα
μιλώντας με μια γνωστή μου με ρώτησε , αν η τάδε, ας την πω Μαρία, που ξέρουμε
κι οι δυο πως είναι λεσβία , παντρεύεται. Απόρησα. Την είχα δει πριν λίγες
μέρες με την κοπέλα της, ας την πω Άννα. Μένουν μαζί κιόλας εδώ και 2 χρόνια .
Τελικά η γνωστή
μου είχε δίκιο. Η Μαρία αρραβωνιάστηκε. Με άντρα. Στρατιωτικό εποπ που δουλεύει
στα σύνορα. Εκείνος δεν παίζει να πάρει μετάθεση ούτε σε 5 χρόνια. Η Μαρία έχει
στρωμένη και μόνιμη δουλειά εδώ και δεν
υπάρχει περίπτωση να φύγει για κει , όπου δουλεύει ο «αρραβωνιαστικός». Για
λόγους οικονομίας και μοίρασμα εξόδων
συνεχίζει να «συγκατοικεί» με την Άννα. Ηθικόν δίδαγμα:
Τα 'βούλωσε' τα στόματα η Μαρία…
Αυτά έχει η
επαρχία..
Στο πιάτο έχει χορτόπιτα.
Χωρίς σπανάκια , πράσα και τέτοια που
αγοράζουμε από λαϊκές κι από μανάβηδες.
Μόνο μυρώνια, λάπαθα, παπαρούνες , τσουκνίδες , μάραθα και καυκαλήθρες. Φύλλο χειροποίητο και μπόλικη
φέτα. Στο ένα ποτήρι έχει άγρια σπαράγγια
και στο άλλο βεργιά , που σε άλλες περιοχές τα λένε αβρονιές ή οβριές. Αυτά ,αφού
τα ζεματίσω λίγο να ξεπικράνουν, θα τα προσθέσω σε σοταρισμένο κοτόπουλο και θα
τα σβήσω με λευκό βιολογικό κρασί. Το γιορτινό φαΐ μας για σήμερα με ό,τι
μάζεψα χτες από την βόλτα στο βουνό.
Αυτά έχει η
επαρχία…
Καλή άνοιξη!
2 σχόλια:
Έτσι είναι όπως τα λες. Διάβασα το ποστ σου τη Κυριακή αμέσως μετά από ένα μεσημεριανό τραπέζι στη κωμόπολη που μεγάλωσα και όπου άκουγα συγχωριανούς να συζητάνε το 1ο σύμφωνο συμβίωσης ανάμεσα σε δύο γυναίκες από ένα διπλανό χωριό. Η μία από τις 2 γυναίκες, γύρω στα 45-50, έχει παντρευτεί 2 φορές με το ζόρι, έχει κάνει και παιδιά. Ο 1ος άντρας πέθανε, ο 2ος χωρίσανε. Και λέγανε με περίσση σκατοψυχία, πως η μάνα της, έπαθε εγκεφαλικό όταν έμαθε ότι έκανε σύμφωνο συμβίωσης και μάλιστα στο δημαρχείο της κωμόπολης και όχι στην Αθήνα. Βέβαια αρκετοί δεν πιστέψαμε πως όντως έπαθε εγκεφαλικό η μάνα της και πολύ πιθανό να είναι όντως ψέμματα. Βέβαια, γι' αυτούς αυτή είναι μια λογική συνέπεια μιας τέτοιας απόφασης. Βέβαια, στο τραπέζι, από τους διαλόγους που αναπτύχθηκαν (και ναι περιλάμβαναν και τον Γκλέτσο μιας και είμαστε από κοντινή πόλη), αρκετοί έχουν φτάσει σε σημείο να λένε πως ο καθένας πρέπει να κάνει ό,τι θέλει. Και δεν μιλάω για 20χρονους και 30αρηδες. Μιλάω για 50αρηδες αγροτες και κτηνοτρόφους που με το ζόρι έχουν βγάλει ένα δημοτικό. Τα πράγματα αλλάζουν, αλλα αυτό γίνεται με αργούς ρυθμούς.Βέβαια δυστυχώς, αν το σύμφωνο είχε γίνει μεταξύ ανδρών, τα πράγματα θα ήταν σίγουρα πολύ πιο άσχημα ίσως και βίαια, απόρροια της πατριαρχικής κοινωνίας στην οποία ζούμε και του ακραίου σεξισμού κκαι μισογυνισμού που υφίστανται οι γκέι άντρες, ακόμη και από πολλές γυναίκες....
Γεια σου και σόρρυ που καθυστέρησα να απαντήσω.
Αν σε χωριό έκαναν σύμφωνο συμβίωσης, αυτό είναι πολύ θετικό.Πάντως , ναι , πιστεύω πως αν έκαναν άντρες σύμφωνο συμβίωσης κι έμεναν σε χωριό ...θα έπρεπε να πάψουν να μένουν σε χωριό! :)
Καλή άνοιξη!
Δημοσίευση σχολίου