Οι «επώνυμοι» ομοφυλόφιλοι
–με ελάχιστες ακτίνες φωτός- τηρούσαν ανέκαθεν έναν κώδικα σιωπής στη χώρα μας.
Όλοι ξέρουμε τη σεξουαλική τους ταυτότητα ,αλλά αφού οι ίδιοι δε μιλούν, συνεχίζουμε
κι εμείς οι «ανώνυμοι» να τυλιγόμαστε πιο σφιχτά με το μανδύα της σιωπής και να
μπαίνουμε βαθύτερα στη ντουλάπα . Το ίδιο συνέβαινε και σε άλλες χώρες, ώσπου
το aids και οι απώλειες
που επέφερε ,έσπασε τη σιωπή κι ευαισθητοποίησε κόσμο. Σήμερα στις προηγμένες κοινωνίες
τα θέματα, που τίθενται, αφορούν στη διασφάλιση ίσων δικαιωμάτων σε lgbt άτομα.
Στην Ελλάδα
είμαστε ευγενικοί και 'καθωσπρέπει' με αλήθειες. Σε ιδιωτικές συζητήσεις και
άρθρα μάλιστα , γίνεται λόγος για το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα. Τι είναι όμως
ιδιωτικότητα; Το να προστατεύεις από τα media με ποιον είσαι, τι κάνεις ή πού πας, αυτό είναι πράγματι ιερό
δικαίωμα. Το να ξέρουν όμως κι οι πέτρες ότι είσαι gay ή λεσβία και να επιτρέπεις στο
δημοσιογράφο να ρωτά «γιατί δεν παντρεύτηκες;» κι εσύ να μιλάς για αναμονή του «κατάλληλου ατόμου»,
απέχει πολύ απ’ την προστασία του ιδιωτικού βίου.
Τελικά, ποια
είναι τα διακριτά όρια ανάμεσα στην υποκρισία και την επίκληση προστασίας της
ιδιωτικότητας; Μας αφορά, άραγε, τι κάνει η λεσβία τραγουδίστρια στο κρεβάτι
της ή ο gay βουλευτής
με το φίλο του ή με ποια «τα έχει» η λεσβία δημοσιογράφος ; Καθόλου ! Είναι
δική τους υπόθεση. Οι άνθρωποι που διαθέτουν τη δύναμη της αναγνωρισιμότητας όμως ,θα ήταν καλό ,να προσθέσουν ένα λιθαράκι
στην αντιμετώπιση διακρίσεων και αδικιών. Οι άνθρωποι της τέχνης , των
γραμμάτων, της πολιτικής , της βιομηχανίας θεαμάτων , δεν είναι αόρατοι…
«Καλό για
ποιον;», θα ρώταγε κάποιος. Για όλους, είναι η απάντηση . Για την κοινωνία . Για τους φοβισμένους lgbt ανθρώπους , για τους
ανενημέρωτους straight που διώχνουν παιδιά απ’ το σπίτι,
για τα παιδιά ,που πρέπει να μάθουν πως ο έρωτας είναι πολυδιάστατος. Για
όλους. Και πιο πολύ για τους ίδιους. Αν φοβούνται το κόστος , ας συνειδητοποιήσουν επιτέλους, πως οι straight ξέρουν. Αλλά συνεχίζουν να τους ψηφίζουν,
να ακούνε τα τραγούδια τους , να διαβάζουν τα βιβλία τους ,να βλέπουν τις
εκπομπές τους . Ξέρουν , αγαπητέ επώνυμε gay. Ξέρουν, αγαπητή επώνυμη λεσβία. Το λένε ευθέως
σε μας τους ‘ανώνυμους’ ομοφυλόφιλους. Το λεν και μεταξύ τους. Αλλά δε σταματούν
να επιλέγουν ό,τι δημιουργείς με το ταλέντο , την εργατικότητα και τις γνώσεις
σου.
Το ξέρει κι η
μάνα σου επίσης. Δεν το υποψιάζεται…Το ξέρει , αγαπητέ επώνυμε gay . Το ξέρει ,αγαπητή επώνυμη λεσβία. Όπως
ξέρεις κι εσύ , πως θα συνεχίσει να σ’ αγαπά , αν σ’ αγαπούσε αληθινά, και δε θα
πληγωθεί αλλά θα νιώθει περισσότερο περήφανη, που είσαι ειλικρινής. Αρκεί να
της δώσεις να καταλάβει. Για να καταλάβει και να σταθεί πλάι στο ‘άσημο’ παιδί της η μάνα, που
ζει κάπου στην επαρχία. Για να μη φοβάται «τι θα πει ο κόσμος», αφού ο κόσμος
θα έχει ακούσει εσένα , την βουλευτίνα , τη δημοσιογράφο, τον υπουργό, το
συγγραφέα ,το δήμαρχο, τον ηθοποιό , τον τραγουδιστή, τον επιστήμονα , να λέει
:
«Είμαι λεσβία».
«Είμαι gay» .
13 σχόλια:
Ειλικρινά, τώρα, δεν αντιλαμβάνομαι τι ακριβώς εξυπηρετεί αυτό το «bulling» προς τους επωνύμους.
Που αν είναι επώνυμοι, είναι ακριβώς επειδή διαχειρίζονται μ’ αυτόν τον τρόπο την προσωπική τους ζωή απέναντι στο άγρια ομοφυλοφοβικό, μεγάλο ετεροφυλοφιλικό κοινό τους, που όντως ξέρει και μόνο με αυτή την προϋπόθεση τους επιτρέπει να κάνουν την όποια καριέρα.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, αναρωτιέμαι τι να σημαίνει ο συγκεκριμένος τίτλος της ανάρτησης σε ένα λεσβιακό μπλογκ.
Μια απάντηση σου, θα με βοηθούσε πολύ.
Οι ετεροφυλόφιλοι μπορεί να γνωρίζουν όπως λες. Επίσης γνωρίζουν πολύ καλά και για τις διάφορες ψεύτικες "σχέσεις" που προβάλλουν ορισμένα δημόσια πρόσωπα. Μικρή χώρα είμαστε, ιδιαίτερα διακριτικοί σχετικά με το τι κάνει ο διπλανός μας δεν είμαστε, οπότε όλα μαθαίνονται.
Δεν θα έπρεπε λοιπόν να μας προκαλεί εντύπωση που αυτό το θέατρο συνεχίζεται παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν οι πάντες; Μήπως συμβαίνει ακριβώς επειδή το να μην εκδηλώνεται δημόσια ένας ομοφυλόφιλος είναι σιωπηλός αλλά απαράβατος όρος ώστε να συνεχίσει το μεγάλο λαϊκό κοινό να τον ψηφίζει, να τον χειροκροτεί κτλ;
Προσωπικά έχω ακούσει αμέτρητες φορές (ιδίως από μεγαλύτερους) "μπράβο στην τάδε τραγουδίστρια που είναι λεσβία αλλά δεν προκαλεί, τι με νοιάζει εμένα τι κάνει στο κρεβάτι της;" ή "μπράβο στον τάδε που το ξέρουμε πως είναι γκέι αλλά παντρεύτηκε και έκανε και παιδάκια".
Ναι, ίσως να μην τους νοιάζει αν κάποιος πολιτικός ή λαϊκό ίνδαλμα είναι λεσβία ή γκέι μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του. Άμα τους το τρίψει όμως στη μούρη, ξαφνικά τους νοιάζει και τους καίει...
Erva ,
Γιατί bulling; Εκφοβίζεται κανείς; Γράφτηκαν ονόματα και απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί; Δεν είμαι καν υπέρ του κραξίματος. Εγώ το είδα ως έκκληση όχι σαν bulling. Ειλικρινά.
Οπωσδήποτε αυτό το ποστ δε θα γραφόταν το 1994 ούτε το 2004. Είμαστε στα 2014 όμως κι αυτά που γράφεις , είναι πολύ σωστά ως συμπεριφορές, αλλά για τις προηγούμενες δεκαετίες. Σήμερα οι ομοφυλόφιλοι παντρεύονται και διεκδικούν ό,τι και οι straight. Δεν είναι εύλογο να ζητούμε από ανθρώπους , που επηρεάζουν κόσμο , να αυτοαποκαλύπτονται; Μήπως η πραγματικά άγρια ομοφοβική κοινωνία , που ζούμε, είναι και αποτέλεσμα αυτής της υποκρισίας των επωνύμων;
Τέλος, ο τίτλος είναι η φράση ,που χρησιμοποίησα χτες μιλώντας με γνωστό gay για το θέμα. Δεν εξέλαβε τη λέξη ‘πούστης’ ως βρισιά. Συνήθως γελά κι απαντά «αν με ξαναπείς ‘ρε’ θα θυμώσω». Ο τίτλος δεν είναι βρισιά ούτε εκφοβισμός. Αν πραγματικά όμως τον κρίνουν κι άλλοι ως άστοχο, εκφοβιστικό ή προσβλητικό δεν θα δίσταζα να τον αλλάξω. Το περιεχόμενο του ποστ μετρά. Ευχαριστώ για τις επισημάνσεις και να είσαι καλά. :)
Gay super hero,
Όπως τα λες είναι. Ψεύτικες σχέσεις και το μεγάλο κοινό να χειροκροτεί. «Κάντε ό,τι θέλετε αλλά μην μου το λέτε ». Αλλά το μεγάλο κοινό ενημερώνεται . Το μεγάλο κοινό αλλάζει. Το μεγάλο κοινό , οι ψηφοφόροι , οι τηλεθεατές , οι αναγνώστες δεν είναι όλοι φασίστες και ρατσιστές . Ούτε επικροτούν όλοι την υποκρισία. Ειδικά οι νέοι. Το κοινό κατασκευάζεται. Όπως κι η ομοφοβία.
Στην Ισπανία η κρατική τηλεόραση και τα ιδιωτικά κανάλια πρόβαλαν σειρές με ηρωίδες λεσβίες και ήρωες gay ,χρόνια πριν ψηφιστεί ο πολιτικός γάμος. Στη χώρα που η ιερά εξέταση δολοφονούσε… Κι όχι gay σαν καρικατούρες, που προβάλλει η δικιά μας τηλεόραση . Είμαστε τόσο μακριά ως πολιτισμός από την Ισπανία;
Επιμένω σ’ αυτό που έγραψα στον Εrva. Νομίζω πως η ομοφοβία οφείλεται και στη στάση των επωνύμων. Η σχέση επώνυμου ομοφυλόφιλου και κοινού λειτουργεί αμφίδρομα. Οι επώνυμοι έχουν δύναμη να επηρεάσουν θετικά το ετεροφυλόφιλο κοινό. Τι έχασε που αυτοαποκαλύφτηκε δηλαδή ο Γιώργος Μαρίνος προ δεκαετιών; Ο Μάνος Χατζηδάκης ; Ο Παπαϊωάννου ; Ο Σεργουλόπουλος; Ο Σιμαρδάνης; (όλο άντρες , βρε παιδί μου…καμία γυναίκα. )
Να είσαι καλά.
Πάμε ξανά από την αρχή
Σε ένα λεσβιακό μπλογκ θα μπορούσα να αντιληφθώ τη λογική ενός τίτλου όπως «μίλα, μωρή πλακομουνού» ή «μίλα, μωρή τζιβιτζιλού» ή κάτι παρόμοιο, μολονότι θα εξακολουθούσα να τον θεωρώ κακή επιλογή απ’ όλες τις απόψεις. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, γιατί επέλεξες τον συγκεκριμένο, όταν μάλιστα παραδέχεσαι ότι εκείνες που κυρίως δεν μιλούν είναι οι επώνυμες ομοφυλόφιλες γυναίκες.
Σε κάθε περίπτωση πάντως αρνούμαι να τον συσχετίσω με τα διάφορα ΛΕΠΑΤ της Βλάμη και άλλες σχετικές ανοησίες που είδαμε να γράφονται όλα αυτά τα χρόνια, εκτιμώντας τη δική σου σοβαρότητα και τις καλές σου προθέσεις.
Θα μπορούσα να σε διαβεβαιώσω ότι σε καμία ισπανική τηλεοπτική σειρά δεν υπήρξαν ομοφυλόφιλοι ως κύριοι χαρακτήρες και μάλιστα σε δραματικούς ρόλους πριν το 2005. Και όσοι επώνυμοι Ισπανοί «εκδηλώθηκαν» τότε το έκαναν οργανωμένα με ένα σοβαρό κίνημα πίσω τους που μπορούσε και να τους προστατεύσει και, κυρίως, να αξιοποιήσει το γεγονός. Σε αντίθεση με εμάς εδώ όπου υπάρχει ένα αναξιόπιστο κίνημα, λέμε τώρα, που μάλλον λειτουργεί με εκβιασμούς, αν δεν αναλαμβάνει σε κάποιες περιπτώσεις να εκτελεί «συμβόλαια επαγγελματικού θανάτου» με αδιαφανείς διαδικασίες προφανούς όμως διαπλοκής.
Επιπλέον και οι δυο μας ξέρουμε ότι το λεγόμενο coming out είναι μια διαδικασία επώδυνη που γίνεται, όταν γίνεται, με εξαιρετικά προσεκτικό υπολογισμό του πότε, σε ποιον, πως και υπό ποιες συνθήκες. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι αν αυτό ισχύει για τους ανώνυμους, θα πρέπει να είναι αλλιώς για τους επωνύμους;
Τέλος να σου θυμίσω ότι για κάποιους επωνύμους που αναφέρεις, παρ’ όλο τον θαυμασμό που διατηρώ για τη γενναιότητά τους, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι είτε έχουν επαγγελματικά συμφέροντα στον γκέι κόσμο, είτε μετά την «εκδήλωσή» τους μάλλον αυτολογοκρίνονται επαγγελματικά σε σχέση με πριν. Να σημαίνει άραγε κάτι αυτό;
Καλή σου μέρα , Erva
Λοιπόν. Πρώτον : Ορθώς δε συσχετίζεται ο τίτλος με λεξιλογικές επιλογές άλλων. Όποιος γνωρίζει στοιχειώδη γλωσσολογία , ξέρει πως στη χρήση της γλώσσας υπάρχουν συμβάσεις. Τα ‘προεδρίνα’ , ‘συγγράφισσα’ , ‘επιστημόνισσα’ αποτελούν νεολογισμούς που δεν πρόκειται να υιοθετηθούν (…εδώ τι λες; να ‘τεκνοθετηθούν’; ) από τη γλωσσική κοινότητα. Είναι σεβαστές οι απόψεις αλλά δεν τις ασπάζομαι.
Δεύτερον : Δεν ξέρω , αν άλλοι ομοφυλόφιλοι χρησιμοποιούν μειωτικά τη λέξη πούστης. Εγώ όχι. Οι γνωστοί μου gay τη χρησιμοποιούν συχνά αλλά τη βλέπω και γραπτώς. Στο προφίλ μου αυτοπροσδιορίζομαι ως τζιβιτζιλού, πλακομούνα κλπ. και πως «υπηρετώ το πουστριλίκι ανερυθρίαστα». Είναι απλή επαναοικειοποίηση όρων ,που αποδυναμώνει την επιθετική φρασεολογία των ομοφοβικών. Ναι , θα μπορούσα να γράψω «μίλα , μωρή τζιβιτζιλού». Δεν κρύβει όμως κάτι η επιλογή της λέξης και δεν είχα πρόθεση να προσβάλλω .Ήταν ίσως πιο οικεία εκείνη τη στιγμή. Ακόμη και τα μπαρ γυναικών τα αποκαλώ ‘πουστρομάγαζα’ . Στη λέξη πουστριλίκι συμπεριλαμβάνω και τις λεσβίες ή τουλάχιστον κι εμένα. Ξεκόλλα από αυτό , σε παρακαλώ, είναι δευτερευούσης σημασίας .
Τρίτον : Στην Ισπανία ,όντως, υπήρχε και υπάρχει ισχυρό και αξιόπιστο κίνημα. Δεν γνωρίζω τι είναι οι δικοί μας ούτε θέλω να ξέρω για διαπλοκές κλπ. Η μόνη μου εμπλοκή είναι η συμμετοχή μου στα prides . Σίγουρα αυτά που βλέπω κατά καιρούς στην tv δεν με ικανοποιούν και δεν με αντιπροσωπεύουν. Ποτέ δε θα καθόμουν στο ίδιο τραπέζι με ανθρώπους , που ξέρω πως τους κάλεσαν για να γίνει τζέρτζελο και να ανέβει η θεαματικότητα. Για την Ισπανία πάντως είχα διαβάσει στο afterellen.com, πως σε σειρές πριν το 2005 υπήρχαν lesbian χαρακτήρες. Τι να σου πω , αν έκανες έρευνα , αποδέχομαι αυτό που λες.
Τέλος , ναι, επώδυνο το coming out. Για όλους .Αλλά επιμένω πως ζούμε στο 2014. Είναι διαφορετικές οι προσλαμβάνουσες του κόσμου. Δεν πιστεύω πως η αυτοαποκάλυψη κάποιου θα του έκανε κακό. Συνεργάζομαι με φοιτητές. Ξέρεις πόσο απέχουν οι αντιλήψεις τους από τότε που ήμουν εγώ φοιτήτρια; Βλέπω παρέες με ζευγάρια str8 και ζευγάρια λεσβιών ή gay να διασκεδάζουν μαζί . Εμείς κρυβόμασταν..
-Το ότι υπάρχουν επαγγελματικά συμφέροντα στο χώρο του θεάματος είναι γνωστό. Σε άλλες χώρες δεν υπάρχουν ; Τόσο ειδική περίπτωση είμαστε; Ή είμαι τόσο αφελής ,ώστε να πιστεύω πως μπορούμε κι εμείς να κάνουμε βήματα;
Ελπίζω να κατάλαβες το πνεύμα μου. Ευχαριστώ για τα σχόλιά σου. Να είσαι καλά.
Από τη μία, το πώς διαχειρίζεται ο καθένας,διάσημος και μη,τη ζωή του και την εικόνα του, είναι προσωπικό του θέμα κι έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει. Ειδικά σε ό,τι αφορά στη συναισθηματική-ερωτική σφαίρα. Από την άλλη, καταλαβαίνω και την επιθυμία να μιλήσουν ανοιχτά για τον ερωτικό τους προσανατολισμό άνθρωποι που ενδεχομένως να επηρέαζαν προς το θετικότερο, λόγω της αγάπης που τους έχει ο κόσμος, την κατάσταση στη χώρα για τα lgbt άτομα.
Συμφωνώ μαζί σου,ότι άλλο διακριτικότητα και άλλο υποκρισία. Συμφωνώ και με το σχόλιο του gay super hero παραπάνω, όμως, ότι αν κάποιο λαϊκό ίνδαλμα εκφραστεί ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του, για παράδειγμα, το κοινό δε θα του το συγχωρήσει. Τελικά, θεωρώ πως, αν και αλλάζει το μεγάλο κοινό, δεν αλλάζει ωστόσο με πολύ γρήγορο ρυθμό. Η ελληνική είναι μια βαθιά συντηρητική κοινωνία. Μια κοινωνία στην οποία η εκκλησία, η γνώμη του κόσμου, η αμορφωσιά, τα φασιστικά αντανακλαστικά ισοπεδώνουν ζωές.
Πραγματικά, έχω την αίσθηση πως οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι αρχίζουν, τα τελευταία χρόνια,να γίνονται κάπως πιο ορατοί. Διεθνώς. Βλέπεις, όμως, τις αντιδράσεις εδώ για όσα συμβαίνουν στο εξωτερικό; Πώς υποδέχονται οι ντόπιοι,ας πούμε,την πρόοδο σε σχέση με τους γάμους ομοφυλόφιλων σε άλλες χώρες,ή την εκλογή τους σε δημόσια αξιώματα; Παρατηρείς την αύξηση των επεισοδίων φασιστικής-ρατσιστικής βίας;
Σε έναν λαό ουσιαστικά απαίδευτο,που επιπλέον,σε αυτήν την ιστορική συγκυρία, αντιμετωπίζει τόσο σοβαρά προβλήματα φτώχειας,ανεργίας - επιβίωσης,ακόμη-, το θηρίο (όπως το έγραφε ο Χατζιδάκις) ξυπνάει. Εσύ δεν αναφέρθηκες στον σύγχρονο ελληνικό μεσαίωνα, στις προηγούμενες αναρτήσεις σου; Σου φαίνεται τόσο ακατανόητο να μη θέλει ένας άνθρωπος, να μην αισθάνεται ασφαλής,να δημοσιοποιήσει ότι ανήκει σε μια μειονότητα που την περιβάλλουν τόσο αρνητικά στερεότυπα, σε ένα τέτοιο πλαίσιο;
Αυτό,βέβαια,δε σημαίνει ότι δε θα πρέπει να γίνονται βήματα προόδου.Αν μη τι άλλο,είναι σε μια τέτοια κατάσταση που η ανάγκη της προόδου, του σεβασμού και της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γίνεται επιτακτική.Το σημείο στο οποίο διαφωνώ μαζί σου, είναι η ομάδα επωνύμων στην οποία απευθύνεις την έκκληση. Δεν πιστεύω ότι αν βγει δημόσια μια τραγουδίστρια, λόγου χάρη, και παραδεχτεί ότι είναι ομοφυλόφιλη, θα κάνει καμια αξιοσημείωτη διαφορά. Γιατί,πρόσεξε: ποιά είναι τα άτομα στα οποία θέλεις να κάνει τη διαφορά; Οι έφηβοι; Οι νέοι; Δεν το χρειάζονται αυτό,έχουν πιο ανοιχτά μυαλά - μόνη σου το επεσήμανες. Κατά την άποψή μου,είναι οι μεγαλύτερης ηλικίας που χρειάζεται να αλλάξουν στάσεις. Και ποιοί επηρεάζουν παραδοσιακά την ελληνική κοινωνία; Οι μορφωμένοι. Οι άνθρωποι των επιστημών, των γραμμάτων, της "υψηλής" τέχνης, του πολιτισμού. Ο "σοβαρός" κόσμος, οι άνθρωποι "του πνεύματος". Οι τελευταίοι έχουν και ευθύνη να διαπαιδαγωγούν τον κόσμο. Η ηθική καθοδήγηση θεωρείται συνιστώσα του έργου τους, υποχρεώσή τους. Όχι;
Λοιπόν, είναι σε αυτούς τους ανθρώπους που εγώ δε συγχωρώ τη σιωπή. Όχι στο δήμαρχο και τον δημοσιογράφο (σοβαρά τώρα,τον δημοσιογράφο;!).Και μάλιστα αυτή την καθολική σιωπή. Που έχει να κάνει,όχι μόνο με την προσωπική τους ζωή, αλλά και με το θέμα της ελευθερίας των ερωτικών επιλογών σε θεωρητικό,γενικό επίπεδο. Αλλά, δυστυχώς, και οι πνευματικοί άνθρωποι σε αυτή τη χώρα λάμπουν δια της απουσίας τους.
Ένας υπάλληλος που κάνει το coming out του στη δουλειά του, τι συμφέροντα στον γκέι κόσμο μπορεί να έχει άραγε;
Έλα μου , ντε...
Αυτά που λες θέλουν πολλή συζήτηση αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη ,πως ,για την ελληνική κοινωνία έχουμε εικασίες κι όχι έρευνες.
Πάντως η όλη κατάσταση εμένα καλή μου φαίνεται , γιατί ακουγόμαστε. Θεωρώ ακόμη και την έξαρση ομοφοβίας θετική. Κάτι καλό θα γεννήσει , αφού η Ε.Ε θα εξαναγκάσει τους κυβερνώντες να λάβουν μέτρα εναντίον ομοφοβικών αντιδράσεων.
Ξέρεις , μετά από κάποια χρόνια θα συμβεί ό,τι και μετά την αντιπολίτευση. Θα ακούς τις γνωστές -και κρυφές τώρα -λεσβίες να το παιζουν 'αντιστασιακές'.
Καταλαβαίνεις , τι εννοώ.
Όσο για τους 'πνευματικούς ανθρώπους'..συμφωνώ μαζί σου.
Thanks , να είσαι καλά! :)
Αν και νόμιζα ότι στην ανάρτηση αυτή μιλούσαμε για «επωνύμους» και όχι για τον κάθε «ανώνυμο» ιδιώτη, θα έλεγα ότι και πάλι εξαρτάται αν μιλάμε για έναν ιδιωτικό υπάλληλο που παλεύει να επιζήσει στη ζούγκλα της εργασιακής αγοράς ή για έναν βολεμένο στον κρατικό κορβανά δημόσιο υπάλληλο που, πιθανότατα, μπήκε με πολιτικό βύσμα, εξακολουθεί να έχει πολιτικές πλάτες και τη σιγουριά της συντεχνιακής κάλυψης. Προφανώς οι συνέπειες δεν είναι ίδιες, πόσω μάλλον αν διαφέρουν και όλα τα άλλα (υποχρεώσεις, περιβάλλον κλπ), οπότε βεβαίως διαφέρει και ο βαθμός γενναιότητας κατά περίπτωση.
Επίσης εξαρτάται και από τη στάση του μετά την "εκδήλωση". Πόσο συνεπής θα μείνει ή πόσο θα χρειαστεί να γίνει "αντικειμενικός" και άρα "κριτικός με τους ομοφυλόφιλους" για να επιβιώσει επαγγελματικά στο ετεροφυλοφιλικό περιβάλλον.
Σε κάθε περίπτωση όμως το τι θα κάνει ο καθένας είναι δικό του θέμα. Όλοι κρινόμαστε σε βάθος χρόνου γι’ αυτά που δεν κάνουμε, αλλά και για τα όσα και πώς τα κάνουμε.
Τα υπηρεσιακά συμβούλια των Υπουργείων πρωτοστατούν στη μάχη κατά της ομοφοβίας λοιπόν. Βρε για δες τι γίνεται…
Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι – πιθανότατα – είναι έτσι και όλοι οι ομοφυλόφιλοι - πιθανότατα – είναι αλλιώς.
Εσείς μιλούσατε για «επωνύμους» κι εγώ μίλησα για τον κάθε ανώνυμο επώνυμο. Αν μπορούμε να αναγνωρίσουμε κάποια αξία στο coming out και κάποιο ψήγμα ειλικρίνειας σ’ αυτό; Προφανώς είναι δύσκολο. Ας μη χαλάμε τη βολή μας, ας περιμένουμε λοιπόν το κράτος να φροντίσει για μας γκρινιάζοντας και κριτικάροντας όσους τολμούν. Ας θεωρούμε επίσης ότι αυτό δεν αποτελεί βολεμένη αντίληψη δημοσίου υπαλλήλου. Έτσι έγινε και στην Ισπανία εξάλλου. Πριν ο μεσαίωνας. Κι ένα πρωί ξύπνησαν οι ομοφυλόφιλοι, χωρίς να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους, και είδαν άσπρη μέρα.
Chill-out , guys!
Μιλήστε με νεότερους και θα καταλάβετε ,τι εννοώ.
Erva, δεν είναι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι βολεμένοι και ανέγγιχτοι...Για όνομα..Δε μπορούμε να γνωρίζουμε ,επίσης , τι αγώνα κάνουν άνθρωποι στην καθημερινότητά τους.
Thomas Xomeritis, δεν ξέρω με λεπτομέρειες ,τι έγινε στην Ισπανία , αλλά εδώ τηρείται μια παράδοση: Ξέρεις, κράτος δεν έκαναν οι Έλληνες ,επειδή έκαναν επανάσταση, κι επειδή είχαμε ήρωες ,αλλά επειδή το θέλησαν οι Ευρωπαίοι...
Δημοσίευση σχολίου