(..Πέρασε μια δύσκολη περίοδος ενδοσκόπησης , όπως συνήθως γίνεται, όταν βιώνεται μια απώλεια. Μια απώλεια από τις αναμενόμενες ,που αποδίδονται στην αφέλεια του παθόντος .Η Elizabeth Bishop έγραφε :«so many things seem filled with the intent to be lost that their loss is no disaster». Είναι φορές όμως ,που οι ανα-γνώσεις δεν εξοπλίζουν με διορατικότητα , γιατί το απλησίαστο στέκει πιο καλά στα μέσα μας.....Μοίραζα ερωτηματολόγια σε Γυμνάσια, Λύκεια,Δημοτικά.Ετοιμάζονταν για τη σχολική γιορτή της 28ης .Παρακολούθησα πρόβες.Πανομοιότυπα περιεχόμενα ,καίτοι απευθύνονται σε διαφορετικές ηλικίες. Οι «προχωρημένοι» εκπαιδευτικοί βάζουν κάτι από ΕΑΜ και ολίγη από Μπρεχτ. Στα θύματα του Ναζισμού δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι , τσιγγάνοι , α.μ.ε.α. Μόνο Εβραίοι κι αντιστασιακοί κομμουνιστές .Ούτε οι εγχώριοι δωσίλογοι αναφέρονται. Το έθνος έχει ανάγκη από ήρωες...) .......................................................................................................................
Σκεφτόμουν μια άλλη απώλεια. Εκείνη των ελευθεριών της Βαϊμάρης .Στο Βερολίνο του ‘20 και ’30 υπήρχαν αμέτρητα gay και λεσβιακά café και καμπαρέ. Χιλιάδες ομοφυλόφιλοι ζούσαν σε μια πόλη, που τίποτα δεν είχε να ζηλέψει από τις σύγχρονες σε θέματα ορατότητας. Πολλά περιοδικά , καλλιτεχνικές εκδηλώσεις , σύλλογοι διεκδίκησης δικαιωμάτων. Σε gay bars όπως το “eldorado” η Μάρλεν Ντήτριχ τραγουδούσε το ‘Wenn die beste Freundin’ και το «Das Lila Lied» ,τους ύμνους των gay και λεσβιών. Το κοινό της αποτελούνταν από το εκλεκτότερο δείγμα της διαφορετικότητας : crossdressers ,λεσβίες , gays, τρανσέξουαλς . Στα καμπαρέ υπήρχε πληθώρα από DragQueen shows . Ο ιστορικός F. Rector γράφει πως «στο Βερολίνο του 1920 υπήρχαν περισσότερα gay bars από ότι στη Νέα Υόρκη του 1980».
Στα εκατομμύρια θύματα του ναζισμού έχουν καταγραφεί δεκάδες χιλιάδες ομοφυλόφιλοι. Γερμανοί άντρες στην πλειοψηφία τους: Τα ροζ τρίγωνα... Οι λεσβίες ελάχιστες. Δεν υφίστατο ποινικοποίηση της γυναικείας ομοφυλοφιλίας στο άρθρο 175. Αν και υπήρξαν πολλές στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αυτές καταγράφηκαν ως κομμουνίστριες, εβραίες ή απλά αντικαθεστωτικές. Οι χιλιάδες λεσβίες της Βαϊμάρης «εξαφανίστηκαν» μετά το 1935.
Την χιτλερική τακτική δίωξης των ομοφυλόφιλων εφάρμοσε κι ο Στάλιν. Με βασανισμούς , ηλεκτροσόκ , φυλακίσεις , εκτοπισμούς. Οι σύγχρονοι ιθαγενείς θιασώτες του «πατερούλη» , που 'συφιλιάζονται' ,όταν γίνεται υπαινιγμός σε ομοιότητες των δύο άκρων , που 'κόπτονται' για τα δικαιώματα των γυναικών, των καταπιεσμένων κλπ, όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν τα χιλιάδες θύματα ,αλλά πιπιλίζουν καραμέλες για σημερινή «προσπάθεια της αστικής τάξης να παρέμβει στη συνείδηση και να καλλιεργήσει πρότυπα».
«Αγνοώντας» πως οι μεγαλύτερες κομμουνίστριες αγωνίστριες κατά του ναζισμού στην Ευρώπη ήταν ανοιχτά λεσβίες. «Αγνοώντας» πως υπήρχαν και αντιστασιακές ομάδες από gays. Το πιο γελοίο που έχει γραφεί σε κομματικό έντυπο κι αναδημοσίευσε ο Erva στο Απέναντι Πεζοδρόμιο ,είναι το παρακάτω :«Πίσω από τη βιτρίνα της διαμάχης για την ομοφυλοφιλία βρίσκονται οι αντιπαραθέσεις και οι ανταγωνισμοί που οξύνονται ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη».
Τα άκρα συχνά κατηγορούν σύγχρονους διανοητές για ιστορικό αναθεωρητισμό και αποδόμηση της πραγματικότητας προς όφελος της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας. Κατηγορούν δηλαδή τους άλλους γι’ αυτό ,που οι ίδιοι έκαναν πρώτοι και συνεχίζουν να πράττουν : Εξαφάνισαν και εξαφανίζουν από την επίσημη ιστορία , χιλιάδες ομοφυλόφιλους άντρες και γυναίκες , θύματα του φασισμού και της κυρίαρχης κανονικότητας.
Εις μνήμη λοιπόν των θυμάτων του ολοκληρωτισμού και επί τη ευκαιρία της επετείου της 28ης , όπου στα αφιερώματα θα απουσιάζουν εκκωφαντικά οι αναφορές στους ομοφυλόφιλους ως θύματα, λίγοι στίχοι του τραγουδιού «Das Lila Lied» ,που ακουγόταν στα gay και lesbian bars της Βαϊμάρης:
«And still most of us are proud,
to be cut from different cloth!
We are just different from the others
who are being loved only in lock step of morality
who wander curiously through a thousand wonders
and who are only up to the trivial.
But we do not know what the feeling is
since we are all children of a different kind of world
we only love lavender night, who is sultry
because we are just different from the others!»
